Een nieuw seizoen

Hallo!

Een nieuw jaar, een nieuw seizoen, een nieuwe ploeg (in mijn geval ploegen) en dus ook nieuwe doelen. 2010 betekende een eerste, voorzichtige aanzet tot mijn overstap naar de duatlonsport. 2011 wordt dat volledig, met de nadruk op de langere non-draftings, wedstrijden waarbij je tijdens het fietsen niet in elkaars wiel mag rijden.

Zoals eind oktober al aangegeven, maak ik momenteel deel uit van het Triathlon Team Ieper. Tot nu toe verloopt de samenwerking vlekkeloos en ik ben ervan overtuigd dat dit zo zal blijven.

In mijn poging om die duatlondoelen zo goed mogelijk na te streven, zocht ik een wielerclub om ook (grotere) wedstrijden op de weg te betwisten. Die ploeg vond ik ook met de Koninklijke Brugse Velosport, de ploeg waar ik van juli 2002 tot december 2004 al deel van uitmaakte.

Intussen staat ook mijn programma tot september 2011 in grote lijnen vast. Onderstaande wedstrijden zullen de pilaren zijn waarop komend seizoen gebouwd zal worden. De wedstrijden die in vetjes staan aangeduid, zijn de grote hoofddoelen.

KROKUSVAKANTIE (BEGIN MAART) Trainingsstage (?)
ZON 27.03 GELUWE (SD Duatlon Drafting / 10-40-5)
DIN 12.04 RUDDERVOORDE (PK tijdrijden EZC / 24,060 km)
ZON 17.04 HORST A/D MAAS (NL) (Powerman Nederland / 15-60-7,5)
ZON 08.05 RUDDERVOORDE (SD Duatlon non-drafting / 5-22-3)
ZON 15.05 CHAUMONT (FR) (Duathlon LD / 15-74-11)
DIN 21.06 GELUWE (Interclub 1.12)
VRI/ZON 01/03.07 SPAR ARDEN CHALLENGE (2.12)
WOE/ZAT 06/16.07 Trainingsstage PROVENCE
ZON 24.07 FOS / PYRENEEËN (FR) (Duathlon Internat. Val d’Aran / 8-90-8)
ZON 07.08 GEEL (Powerman Vlaanderen / 10-60-10)
ZAT 13.08 LA GILEPPE TROPHY (Ind. tijdrit / 26 km + Duatlon / 5-26-2,5)
WOE 24.08 TORHOUT (PK op de weg voor EZC)
ZON 28.08 CAMBRAI (FR) (Duathlon LD / 6-90-21)

Vanaf half januari begint een lange opbouwperiode naar eind maart. Vanaf begin februari zal ik regelmatig voorbereidende wedstrijden (loopwedstrijden, duatlons en wielerwedstrijden) in mijn programma opnemen. Later meer daarvoor. Nu eerst gezond worden en 100% fysieke en mentale frisheid terugvinden.

Tot de volgende!
Tom

Bacterie in de lever

Intussen ligt Kasterlee al vijf dagen achter ons, maar de gevolgen zijn nog lang niet verteerd. Maandag voelde ik me al niet goed en sindsdien is het alleen maar verergerd. Koorts, zware hoestbuien, emmers snot... Vanochtend kon ik het echt niet meer houden en ging ik op consultatie bij de dokter. Eerst dacht hij dat ik een zware griep had. Ik moest ook foto's laten nemen van mijn longen, maar de resultaten daarvan bleken gelukkig negatief. Met andere woorden: geen longontsteking.

Vanavond kreeg ik dan de uitslag van mijn bloedafname. Die wees vooral op een mycoplasma in de lever. Dat is een soort bacterie die kan leiden tot bv. een longontsteking en vaak op scholen wordt opgedaan. De huisarts gaat er zelfs vanuit dat ik het al in de week voor Kasterlee moet hebben opgelopen. Dat zou dan meteen ook een verklaring kunnen zijn voor de steken in mijn maag tijdens de wedstrijd. Als dit allemaal klopt, is het eigenlijk nog best verwonderlijk dat ik zondag na zes uur wedstrijd nog als 15de doorkwam...

Maandag moet ik opnieuw mijn bloed laten controleren, zodat de dokter kan beslissen of ik een antibioticakuur moet volgen. Ik kreeg tot eind volgende week een verbod om te sporten en om buiten te gaan. Ik zal dus ook niet kunnen deelnemen aan de duo-winterduatlon in Maldegem-Kleit van volgende week woensdag. Hopelijk vind ik nog een waardige vervanger om Tom Meire bij te staan...

Tot de volgende... hopelijk dan met beter nieuws.

Inzinking in de Hel

Hallo!

Vandaag nam ik dus deel aan de veelbesproken Powerman van Kasterlee, die door zijn specifiek en vooral extreem karakter ook wel de 'Hel van Kasterlee' wordt genoemd.

Ik startte door de weersomstandigheden (spekglad parcours) met niet al te veel ambities. Ik wilde vooral afwachten hoe ik het zou doen op een parcours dat in het verleden het mijne niet bleek te zijn.

Ondanks talloze slippers en valpartijen kwam ik na een verschrikkelijke MTB-proef door als 15de, net voor outsider Walter Aerts én met uitzicht op een veel dichtere ereplaats. Op een modderig fietsparcours was ik ongetwijfeld veel dichter geëindigd en had ik veel meer tijd gewonnen op de mindere fietsers.
Ik had echter sinds zaterdagavond al last ondervonden aan mijn maag (slechte vertering, altijd terugkerende steken in de maagstreek, ...) en dat bleek ook zondag het geval. De eerste loopproef had ik er al last van ondervonden, terwijl het tijdens de MTB-proef nog meeviel. Logisch, want de maag is amper in beweging als je zit. Na amper een km van het laatste loopgedeelte van 30 km voelde ik de steken en chronische pijn weer terugkeren. Na 3 km stopte ik voor een eerste maal om langs de kant van de weg een 'grote' behoefte te doen. Toch wilde ik niet opgeven (al was dat misschien slimmer geweest), want deze wedstrijd betekende voor mij een soort van afscheid aan mijn in juli overleden grootmoeder, van wie ik toen geen afscheid kon nemen door een fietsvakantie in Oostenrijk.

Feit was wel dat ik geen voeding en drank tot me kon nemen. Enkel wat cola, maar zelfs dat zorgde voor pijnlijke steken. Dan maar de schade proberen te beperken, maar hoe meer de kilometers vorderden, hoe (mentaal) pijnlijker het werd. De tweede looptoer liep ik voortdurend tussen de 7 en de 8 kilometer per uur, aan een hartslag van om en bij de 115 slagen per minuut. Een prachtig voorbeeld van een hongerklop. Ik maakte het al eens mee in de Marmotte van 2005, toen door een tekort aan eten. Ditmaal lag het aan de ontstoken maag die geen voedsel of drank meer verdroeg. Pijnlijk.

De ontvangst op de rode loper in Kasterlee was toch nog een mooie afsluiter. Mijn gedachten waren ergens anders, maar dit nemen ze mij niet meer af. Hier kom ik nog terug. En dan zal het niet zijn om 59ste te eindigen...

Ik wil nog enkele mensen bedanken die mij vandaag, de voorbije maanden en vroeger bijstonden:
- mijn in juli overleden grootmoeder van moeders kant, bij wie ik vroeger de vakanties van mijn leven beleefde
- schoonbroer Kurt, die mij vandaag bevoorraadde en daarna ook per fiets begeleidde
- vader Bart, die mij bevoorraadde
- Frederik Degrande, die met mij de verplaatsing naar Kasterlee maakte en het ideale gezelschap vormde
- trainer en vertrouwenspersoon Niki Devoldere, die mij in nauwelijks anderhalve maand een enorme progressie deed maken (spijtig genoeg afgerond met een wanprestatie, maar ons werk is nog lang niet af!)
- mijn grootouders van vaders kant uit Eernegem, bij wie ik de voorbije maand altijd kon overnachten als de weersomstandigheden het niet toelieten om na het werk huiswaarts te fietsen
- Ivan Debruyn, de apotheker van om de hoek die zelf triatleet is en voor mij altijd klaarstond met allerlei tips
- sportdokters Joost De Maeseneer en Piet De Moor die mij ook altijd met raad en daad bijstonden en mij voor de wedstrijd zelfs nog een berichtje stuurden om mij geluk te wensen
- mijn ploeg Triathlon Team Ieper, die mij de kans geeft om deze prachtige sport zo efficiënt mogelijk te beoefenen
- alle andere mensen die mij de voorbije maanden op een of andere manier bijstonden.

Nu volgen zeker drie weken van herstel. Op woensdag 29 december neem ik samen met Tom Meire deel aan de duo-winterduatlon van Maldegem-Kleit. Voorts staan er enkele rustige loslooptrainingen op het programma tijdens de kerstvakantie.

Bad things make you stronger!

Tot de volgende!
Tom

Demonen

Zaterdag 19 december 2009, klokslag 12.40. Op het forum van de Hel van Kasterlee laat ene Prutpot volgend berichtje achter: 'Grootste vijand is volgens mij de koude, te weinig drinken en eten. Maar de hel zou de hel niet zijn als den duvel niets meer in petto had. Hij heeft zijn stoof uit gedaan, maar wees gerust, hij broedt op iets vies.'

De 8ste editie van de Hel zou haar naam uiteindelijk alle eer aandoen. Anderhalve sneeuwstorm teisterde de wedstrijd, alsof de duivel er zich mee gemoeid had.

Vrijdag 17 december 2010. De weersvoorspellingen voor komende zondag voorspellen weinig goeds. Afgelopen nacht kregen we een eerste sneeuwtapijt onder onze voeten geschoven. Zaterdagavond en -nacht volgt een tweede. Alsof de duivel er zich weer mee gemoeid heeft.

De 9de editie zal haar naam alweer alle eer aandoen. Maar hoe kan het ook anders. Welke gek ziet het zitten om op de kortste - en vaak ook koudste - dag van het jaar eerst 15,2 km te lopen, vervolgens 105 km met zijn mountainbike door modder of sneeuw te ploeteren, om dan nog eens af te sluiten met een gezondheidsloopje van goed 30 km.

Tijdig en gecontroleerd eten en drinken, nooit in overdrive gaan, geen overbodige risico's nemen maar anderzijds ook niet de sul uithangen, nooit panikeren bij een van de (vele) dipjes die voortdurend om de hoek loeren. Kortom, het kopje erbij houden en je eigen wedstrijd rijden. Het is de enige manier om de wedstrijd op een treffelijke manier te beëindigen en om alle demonen uit dat lijf weg te jagen.

De voorbije weken hebben mij getoond dat de conditie voortreffelijk is. Hoe dan ook is de huidige staat (sneeuw) van het parcours niet in mijn voordeel. Verre van. Maar de motivatie is daarom niet minder groot. Laat die demonen dus maar komen! We gaan ervoor. Mét een hoger doel! Bij pech desnoods te voet!

Dolus an virtus, qui in hoste requirat

Het (voorbereidende) werk is af!

Zo, de laatste zware training zit erop. Het aftellen naar Kasterlee kan stilaan beginnen. Gisteren deed ik de loopronde van goed 15 km aan wedstrijdtempo om meteen op de mountainbike te springen voor vier ronden op het fameuze Bloso-parcours van goed 25 km.

Nu nog gezond blijven en vooral hopen op genadige weersomstandigheden, want het parcours lag er gisteren bij alsof ze het daar speciaal voor mij hadden neergeplant. Extreme vrieskou (met een spekgladde omloop als gevolg) zou dramatisch zijn voor mij.

Tot de volgende!
Tom

--------

Geen Wuustwezel

Ik zak morgen niet naar Wuustwezel af om deel te nemen aan de winterduatlon. Urenlang aan wandeltempo met de auto door de sneeuw ploeteren om een wedstrijd van goed een uur te betwisten: neen, daar bedank ik voor. En het zou dan ook nog eens niet zonder gevaar zijn!

Spijtig, want ik denk dat het zware parcours me wel zou liggen...

De trainingen volgen elkaar intussen goed op, al is het vaak met een hemelsbrede pruillip door de slechte omstandigheden en is het door het ijskoude weer niet altijd even gemakkelijk. Nog twee weken volhouden!