Hallo!
Net geen zes weken na de valpartij in Wetteren klom ik vandaag voor de eerste keer weer op mijn mountainbike. Met de VTT in Sint-Joris betekende dat ook meteen mijn eerste veldtoertocht van deze winter. Een lange winter met de nadruk op mijn basisuithouding en vermogen als loper, met daarbij het niet uit het oog verliezen van mijn capaciteiten als fietser. Trainen voor duatlons is nu eenmaal niet hetzelfde als trainen voor wielerwedstrijden. Vandaag stonden bijvoorbeeld twee trainingen op het programma: 3 uur MTB met enkele krachtblokken, meteen gevolgd door een heel rustige looptraining van 9 km. Morgen wordt de trainingsweek afgesloten met een (loop)groepstraining in Aalst, samen met enkele andere atleten die begeleid worden door Jesse Van Nieuwenhuyse, eveneens duatleet.
December zal vooral in het teken staan van het opbouwen van zowel fiets- als loopuithouding. Dat houdt in: 3 à 4 fietstrainingen en 3 à 4 looptrainingen, waarvan één à twee intensievere trainingen, al moet het woord 'intensief' op dit moment van de trainingsopbouw niet te letterlijk genomen worden. Verzuring is een woord dat voorlopig niet in mijn woordenboek mag staan.
Afgelopen woensdag hebben we ook het wedstrijdprogramma voor 2012 bekeken en (definitief) vastgelegd. Ook al zal dat 'definitieve' meer dan waarschijnlijk niet helemaal definitief zijn. Bij de verschillende bonden en instanties is men nog druk bezig met de opmaak van de wedstrijdkalenders en voorlopig is het koffiedik toekijken naar de mogelijke data van enkele duatlons.
Hoe dan ook zal mijn seizoen zich toespitsen op twee fronten: duatlon (als hoofddoel) en tijdritten. Sporadisch zal ik ook nog eens een loop- of wielerwedstrijd (als training) meepikken.
In grote lijnen:
- 3 Long Distance-duatlons: Douai (eind april / 10-80-10), Fos/Val d'Aran (eind juli / 8-90-8) en winterduatlon Wetteren (eind oktober / 12-50-8)
- 7-tal MTB-duatlons, zowel in voorjaar, zomer als najaar: o.a. Jurbise, Calais, Malmédy, Asse en Geluwe
- enkele kortere (Non Drafting) duatlons: Franvillers, Geluwe, Houdain-lez-Bavay, Rijkevorsel, Barrage de la Gileppe, Halle en PK Waardamme
- tijdritten: Asse, Oostkamp (solo en koppel), Dikkebus, Barrage de la Gileppe, Wingene
- rittenkoers: Ronde Gaumaise (driedaagse met tijdrit)
Mijn eerste wedstrijd volgt half januari: een loopwedstrijd van 6 km in het Oost-Vlaamse Watervliet. In principe - als de wedstrijd tenminste plaatsvindt - volgt een week later dan mijn eerste winterduatlon van het nieuwe seizoen.
In eerste instantie was ik van plan om nog eens een licentie als eliterenner zonder contract te nemen. Dat met slechts één doel: het PK tijdrijden in april. Maar door omstandigheden moet ik dat plan laten varen. Ik ging er namelijk van uit dat de bond die wedstrijd (zoals in het verleden) op de tweede dinsdag van april zou plaatsen. Nu blijkt echter dat de tijdrit een week vroeger doorgaat, terwijl ik in die periode op trainingsstage ben in de Provence... Geen PK tijdrit dus in 2012... Maar uitstel is in dit geval zeker geen afstel!
Tot de volgende!
Tom
zaterdag 3 december 2011
zondag 20 november 2011
Trainingen hervat
Hallo!
Intussen ligt de valpartij in Wetteren alweer vier weken achter mij en heb ik sinds twee weken de trainingen kunnen hervatten. Nadruk ligt voorlopig op basis en kracht. De eerste trainingsweek haspelde ik drie rollen- en drie looptrainingen af, terwijl er afgelopen week een extra training op de Tacx bijkwam. Komende week komt daar nog eens looptraining bij, waardoor ik aan acht - weliswaar korte - trainingen zal komen.
Als alles normaal verloopt, en daar ga ik vanuit, zal ik half januari een eerste keer in competitieverband aantreden met een korte loopwedstrijd. Bedoeling is nu vooral om aan mijn basisconditie als loper te werken.
Tot de volgende!
Tom
Intussen ligt de valpartij in Wetteren alweer vier weken achter mij en heb ik sinds twee weken de trainingen kunnen hervatten. Nadruk ligt voorlopig op basis en kracht. De eerste trainingsweek haspelde ik drie rollen- en drie looptrainingen af, terwijl er afgelopen week een extra training op de Tacx bijkwam. Komende week komt daar nog eens looptraining bij, waardoor ik aan acht - weliswaar korte - trainingen zal komen.
Als alles normaal verloopt, en daar ga ik vanuit, zal ik half januari een eerste keer in competitieverband aantreden met een korte loopwedstrijd. Bedoeling is nu vooral om aan mijn basisconditie als loper te werken.
Tot de volgende!
Tom
vrijdag 28 oktober 2011
Evolutie blessure
Hallo
Vandaag moest ik nogmaals enkele onderzoeken ondergaan in het ziekenhuis.
Conclusies:
- Komende maandag 31 oktober word ik geopereerd aan de elleboog. Geen grote operatie, wel een ingreep om een minuscuul stukje losgekomen weefsel operatief aan te pakken.
- Het herstel van de elleboogbreuk (radiuskopfractuur) verloop goed. In die mate dat mijn arbeidsongeschiktheid voorlopig ingekort werd tot 30 november.
- In principe zal ik de trainingen tussen 5 en 10 november kunnen hervatten. Looptrainingen zullen geen enkel probleem vormen, dus heel bemoedigend nieuws. Voor de fietstrainingen zal ik me moeten beperken tot indoortrainingen op de Tacx. Die worden zeer belangrijk om het spierverlies zoveel mogelijk te beperken.
- Ik ben wedstrijdongeschikt verklaard tot begin januari. Niet dat dit hard aankomt, want de bedoeling was om sowieso pas eind januari de competitie te hervatten.
Tom
Vandaag moest ik nogmaals enkele onderzoeken ondergaan in het ziekenhuis.
Conclusies:
- Komende maandag 31 oktober word ik geopereerd aan de elleboog. Geen grote operatie, wel een ingreep om een minuscuul stukje losgekomen weefsel operatief aan te pakken.
- Het herstel van de elleboogbreuk (radiuskopfractuur) verloop goed. In die mate dat mijn arbeidsongeschiktheid voorlopig ingekort werd tot 30 november.
- In principe zal ik de trainingen tussen 5 en 10 november kunnen hervatten. Looptrainingen zullen geen enkel probleem vormen, dus heel bemoedigend nieuws. Voor de fietstrainingen zal ik me moeten beperken tot indoortrainingen op de Tacx. Die worden zeer belangrijk om het spierverlies zoveel mogelijk te beperken.
- Ik ben wedstrijdongeschikt verklaard tot begin januari. Niet dat dit hard aankomt, want de bedoeling was om sowieso pas eind januari de competitie te hervatten.
Tom
zondag 23 oktober 2011
Valpartij in Wetteren -> 8 weken out!
Hallo
Vandaag minder goed nieuws. Een schijnbaar onschuldige valpartij in de winterduatlon van Wetteren, op het moment dat ik stilaan naar de top-vijf aan het rijden was en mijn wedstrijd eigenlijk nog moest beginnen. Gevolg: radiuskopfractuur (rechterelleboog) + arm in de plaaster + 8 weken werk- en sportonbekwaam! Even balen!
Tom
--------
Hier liep alles nog volgens plan...
Vandaag minder goed nieuws. Een schijnbaar onschuldige valpartij in de winterduatlon van Wetteren, op het moment dat ik stilaan naar de top-vijf aan het rijden was en mijn wedstrijd eigenlijk nog moest beginnen. Gevolg: radiuskopfractuur (rechterelleboog) + arm in de plaaster + 8 weken werk- en sportonbekwaam! Even balen!
Tom
--------
Hier liep alles nog volgens plan...
zondag 16 oktober 2011
Bosduatlon Lembeke
Hallo
Gisteren stond er nog eens een duatlon binnen aanvaardbare afstand op het programma. Plaats van gebeuren was het Oost-Vlaamse Lembeke, in het bosrijke Meetjesland. De afstanden van de jaarlijkse bosduatlon bedroegen 2,5 km lopen, 18,5 km mountainbike en 2,5 km lopen. Deze editie gold eveneens als Provinciaal kampioenschap winterduatlon, waardoor enkele sterke Oost-Vlamingen naar Lembeke kwamen aangezakt.
De weersomstandigheden waren perfect: zonnig, helder en weinig wind. Het parcours was van een ander gehalte: bochtig, technisch en - vooral dit - weinig stroken waar het evident was om inhaalmanoeuvres uit te voeren. Niet echt mijn ding, maar toch stond ik met enige ambities aan de start.
De start was zoals altijd verschroeiend, maar al vlug kwam ik in een ritme waarin ik me goed kon vinden. Ik kon mijn startsnelheid (17 km/u) behouden en kon zo stelselmatig enkele plaatsen opschuiven, wat niet evident was op het technisch parcours. Ik kwam uiteindelijk als 24ste de eerste wisselzone binnen, maar door een ultrasnelle wissel ging ik er als 16de uit. Ik was namelijk de enige die wisselde zoals in een duatlon op de weg: met rekkertjes zodat je je koersschoenen pas moet aandoen als je al op je fiets zit. Daardoor verloor ik wel weer een tweetal plaatsen in het begin van de MTB-proef, maar eenmaal op volle stoomkracht kon ik aan de inhaalrace beginnen.
Dat verliep echter niet van een leien dakje, aangezien het moeilijk was om in te halen en ik na bijna iedere bocht - met dank aan mijn gebrek aan technisch vermogen en durf - een gat van tien meter moest laten op mijn voorgangers. Ik kwam al vlug aansluiten bij een groepje dat streed voor de vijfde plaats, maar ik was al blij dat ik telkens de gaten (die ik zelf had gecreëerd) kon dichtrijden. In de derde en laatste fietsronde moesten enkele rivalen het tempo wat laten zakken, zodat ik door een korte tempoversnelling zelf aan de leiding van het groepje kwam. Niet echt slim gezien, aangezien het onmogelijk was om weg te rijden en ik met het kopwerk bovendien onnodige krachten verspilde. Door mijn gebrekkige bochtentechniek lag het tempo bovendien niet bijster hoog. Ik kwam de tweede wisselzone als vijfde binnen, maar ging er pas als achtste uit. Blijkbaar waren er enkele anderen die zowel het loop- als fietsparcours met een en dezelfde paar schoenen afwerkten!?!
Ik begon niet te voortvarend (misschien iets te) aan de tweede run en kwam al vlug in 12de positie terecht. Na een kilometer begon ik stilaan het tempo op te drijven, maar dat leverde me geen winst meer op in plaatsen. Alles lag dicht bijeen, maar uiteindelijk moest ik me tevreden stellen met een twaalfde plaats. Vooraf had ik stilletjes gehoopt op een plaats bij de beste tien en ik geloof dat het mogelijk was. Maar elk detail telt in een vluchtkoers als Lembeke en gisteren spraken die details te veel in mijn nadeel.
De overwinning ging naar parcoursbouwer Jeroen Buysse voor profwielrenner Steven Caethoven (die twee-drie tanden groter reed dan ikzelf ;-), maar als thuisrijder dan ook het parcours als zijn broekzak kent) en MTB'er Luc Baert. Triatleet Hannes Vandermoere (die met mij aan de slotrun begon) liep een onwaarschijnlijk sterke looptijd en werd nog vierde. Pieter Bracke eindigde op een zesde plaats.
Hartslagen en tijden:
- 1ste run: 2,5 km in 0.08.50 - gem. 17,0 km/u - HS gem. 169 / max. 180
- MTB: 18,5 km in 0.35.50 - gem. 31,0 km/u - HS gem. 171 / max. 177
- 2de run: 2,5 km in 0.09.29 - gem. 15,8 km/u - HS gem. 172 / max. 176
Volgende week staat er een heel ander soort wedstrijd op het programma, met de eerste editie van de Reuzen van Wetteren. Meteen wordt dat ook mijn meest veeleisende duatlon van deze winter: 18 km lopen en 50 km mountainbike op een (van horen zeggen) verschrikkelijk parcours. Meer zelfs, het wordt in principe de zwaarste wedstrijd van het hele jaar, lastiger en langer dan de Powerman van Geel, waar ik binnen de drie uur binnen was. Volgende week zal dat alleszins niet het geval zijn. Ook het deelnemersveld zal top zijn met o.a. Jeroen Buysse, Rob Woestenborghs, twee Zwitsers (waaronder Baumann), ploegmaat Tim Vijverman, Pieter Bracke en vele anderen.
Nog enkele foto's van de bosduatlon in Lembeke:
Tot de volgende!
Tom
Gisteren stond er nog eens een duatlon binnen aanvaardbare afstand op het programma. Plaats van gebeuren was het Oost-Vlaamse Lembeke, in het bosrijke Meetjesland. De afstanden van de jaarlijkse bosduatlon bedroegen 2,5 km lopen, 18,5 km mountainbike en 2,5 km lopen. Deze editie gold eveneens als Provinciaal kampioenschap winterduatlon, waardoor enkele sterke Oost-Vlamingen naar Lembeke kwamen aangezakt.
De weersomstandigheden waren perfect: zonnig, helder en weinig wind. Het parcours was van een ander gehalte: bochtig, technisch en - vooral dit - weinig stroken waar het evident was om inhaalmanoeuvres uit te voeren. Niet echt mijn ding, maar toch stond ik met enige ambities aan de start.
De start was zoals altijd verschroeiend, maar al vlug kwam ik in een ritme waarin ik me goed kon vinden. Ik kon mijn startsnelheid (17 km/u) behouden en kon zo stelselmatig enkele plaatsen opschuiven, wat niet evident was op het technisch parcours. Ik kwam uiteindelijk als 24ste de eerste wisselzone binnen, maar door een ultrasnelle wissel ging ik er als 16de uit. Ik was namelijk de enige die wisselde zoals in een duatlon op de weg: met rekkertjes zodat je je koersschoenen pas moet aandoen als je al op je fiets zit. Daardoor verloor ik wel weer een tweetal plaatsen in het begin van de MTB-proef, maar eenmaal op volle stoomkracht kon ik aan de inhaalrace beginnen.
Dat verliep echter niet van een leien dakje, aangezien het moeilijk was om in te halen en ik na bijna iedere bocht - met dank aan mijn gebrek aan technisch vermogen en durf - een gat van tien meter moest laten op mijn voorgangers. Ik kwam al vlug aansluiten bij een groepje dat streed voor de vijfde plaats, maar ik was al blij dat ik telkens de gaten (die ik zelf had gecreëerd) kon dichtrijden. In de derde en laatste fietsronde moesten enkele rivalen het tempo wat laten zakken, zodat ik door een korte tempoversnelling zelf aan de leiding van het groepje kwam. Niet echt slim gezien, aangezien het onmogelijk was om weg te rijden en ik met het kopwerk bovendien onnodige krachten verspilde. Door mijn gebrekkige bochtentechniek lag het tempo bovendien niet bijster hoog. Ik kwam de tweede wisselzone als vijfde binnen, maar ging er pas als achtste uit. Blijkbaar waren er enkele anderen die zowel het loop- als fietsparcours met een en dezelfde paar schoenen afwerkten!?!
Ik begon niet te voortvarend (misschien iets te) aan de tweede run en kwam al vlug in 12de positie terecht. Na een kilometer begon ik stilaan het tempo op te drijven, maar dat leverde me geen winst meer op in plaatsen. Alles lag dicht bijeen, maar uiteindelijk moest ik me tevreden stellen met een twaalfde plaats. Vooraf had ik stilletjes gehoopt op een plaats bij de beste tien en ik geloof dat het mogelijk was. Maar elk detail telt in een vluchtkoers als Lembeke en gisteren spraken die details te veel in mijn nadeel.
De overwinning ging naar parcoursbouwer Jeroen Buysse voor profwielrenner Steven Caethoven (die twee-drie tanden groter reed dan ikzelf ;-), maar als thuisrijder dan ook het parcours als zijn broekzak kent) en MTB'er Luc Baert. Triatleet Hannes Vandermoere (die met mij aan de slotrun begon) liep een onwaarschijnlijk sterke looptijd en werd nog vierde. Pieter Bracke eindigde op een zesde plaats.
Hartslagen en tijden:
- 1ste run: 2,5 km in 0.08.50 - gem. 17,0 km/u - HS gem. 169 / max. 180
- MTB: 18,5 km in 0.35.50 - gem. 31,0 km/u - HS gem. 171 / max. 177
- 2de run: 2,5 km in 0.09.29 - gem. 15,8 km/u - HS gem. 172 / max. 176
Volgende week staat er een heel ander soort wedstrijd op het programma, met de eerste editie van de Reuzen van Wetteren. Meteen wordt dat ook mijn meest veeleisende duatlon van deze winter: 18 km lopen en 50 km mountainbike op een (van horen zeggen) verschrikkelijk parcours. Meer zelfs, het wordt in principe de zwaarste wedstrijd van het hele jaar, lastiger en langer dan de Powerman van Geel, waar ik binnen de drie uur binnen was. Volgende week zal dat alleszins niet het geval zijn. Ook het deelnemersveld zal top zijn met o.a. Jeroen Buysse, Rob Woestenborghs, twee Zwitsers (waaronder Baumann), ploegmaat Tim Vijverman, Pieter Bracke en vele anderen.
Nog enkele foto's van de bosduatlon in Lembeke:
Tot de volgende!
Tom
donderdag 6 oktober 2011
En nog eens een wedstrijdje...
Hallo
Gisteren trok ik naar de atletiekpiste aan de Bargelaan in Beernem voor de derde SVS-loopcross van het schooljaar. Het was meteen ook mijn derde wedstrijd in acht dagen tijd. Intussen was het acht jaar geleden dat ik hier nog eens liep, waardoor ik al van vooraf besefte dat het parcours me niet echt aanstond. Gelukkig had men het intussen aan enkele wijzigingen onderworpen, ook al bleef het vooral een intervalwedstrijd met veel draaien en keren. Daarnaast kregen we ook een korte helling door een minibos voorgeschoteld. In totaal goed voor vier ronden of 3400 meter.
Ik nam een matige start en na een goeie ronde was ik mee met de "kopgroep" van een 7-tal lopers. Het tempo lag echter hoog en met de opeenvolging van lopen, draaien, optrekken, spurten, lopen, draaien, optrekken, enz. kreeg ik het heel lastig. Ook de duatlon van zondag zat duidelijk nog in de benen. Althans, dat gevoel had ik toch.
In de laatste ronde was ik volledig verzuurd en moest ik het tempo laten zakken. Ondanks het mindere gevoel eindigde ik 6de (algemeen) en 2de (leerkracht), slechts een 50-tal meter na de algemene winnaar, Jaan Beuckels, een talentvolle loper van Olympic Brugge met een besttijd van 6'12" op de 2000m. Blijkbaar was het parcours echt lastig en kan ik het niet-supergevoel daarmee (deels) verklaren. Mijn hartslagen gingen ook vlot omhoog en dat tijdens mijn vijfde opeenvolgende loopdag. Hoe dan ook was het een heel goeie training voor mij.
Nu nog een weekje goed doortrainen en dan wacht een nieuwe duatlon in Lembeke, eentje waar vooral de snelheid van groot belang zal zijn.
Tom
Gisteren trok ik naar de atletiekpiste aan de Bargelaan in Beernem voor de derde SVS-loopcross van het schooljaar. Het was meteen ook mijn derde wedstrijd in acht dagen tijd. Intussen was het acht jaar geleden dat ik hier nog eens liep, waardoor ik al van vooraf besefte dat het parcours me niet echt aanstond. Gelukkig had men het intussen aan enkele wijzigingen onderworpen, ook al bleef het vooral een intervalwedstrijd met veel draaien en keren. Daarnaast kregen we ook een korte helling door een minibos voorgeschoteld. In totaal goed voor vier ronden of 3400 meter.
Ik nam een matige start en na een goeie ronde was ik mee met de "kopgroep" van een 7-tal lopers. Het tempo lag echter hoog en met de opeenvolging van lopen, draaien, optrekken, spurten, lopen, draaien, optrekken, enz. kreeg ik het heel lastig. Ook de duatlon van zondag zat duidelijk nog in de benen. Althans, dat gevoel had ik toch.
In de laatste ronde was ik volledig verzuurd en moest ik het tempo laten zakken. Ondanks het mindere gevoel eindigde ik 6de (algemeen) en 2de (leerkracht), slechts een 50-tal meter na de algemene winnaar, Jaan Beuckels, een talentvolle loper van Olympic Brugge met een besttijd van 6'12" op de 2000m. Blijkbaar was het parcours echt lastig en kan ik het niet-supergevoel daarmee (deels) verklaren. Mijn hartslagen gingen ook vlot omhoog en dat tijdens mijn vijfde opeenvolgende loopdag. Hoe dan ook was het een heel goeie training voor mij.
Nu nog een weekje goed doortrainen en dan wacht een nieuwe duatlon in Lembeke, eentje waar vooral de snelheid van groot belang zal zijn.
Tom
maandag 3 oktober 2011
Winterduatlon Malmédy
Hallo
Afgelopen weekend trok ik dus naar Malmédy voor de winterduatlon. Alhoewel, van de winter was nog geen sprake. Geen wolkje aan de hemel, 25 graden en windstil. Meer moest dat niet zijn voor een spetterende wedstrijd op een al even spetterend parcours.
Op het programma stonden eerst 5,8 loopkilometers, gevolgd door 18 km met de MTB, om ten slotte nogmaals 5,8 km te lopen. Voor het loopparcours heb ik maar één woord: VER-SCHRIK-KE-LIJK. We kregen een halve trappenklim voorgeschoteld door een bos met stroken tot 30% en meer. Eenmaal op de top bleef het voortdurend steil omhoog en omlaag gaan, waarna de laatste anderhalve km hoofdzakelijk in dalende lijn verliep. Het MTB-parcours bestond uit één ronde van 18 km met vier zware hellingen, waarvan eentje op heel slechte bosweg met stenen en keien en met een lengte van drie km lang. Het parcours was niet té technisch, op uitzondering van één strook die ik niet had kunnen verkennen en waardoor ik dan ook een stukje te voet moest. De slotrun schotelde ons hetzelfde parcours een tweede (nog ergere) keer voor.
Hoogteprofiel van de loopproef
Hoogteprofiel van de MTB-proef
Ik had een goed gevoel voor start en dat was te zien aan mijn loopgedeelte. Ik haalde nog geen 15 per uur gemiddeld, maar op zo'n parcours was dat verre van slecht. Ik kwam binnen als 16de(solo's + duo's) / 12de (solo's), waarmee ik de schade kon beperken. Alles was nog mogelijk, mits een uitmuntende fietsproef.
Eenmaal op de MTB vond ik meteen het goeie ritme. Ik had goeie benen, maar de fietsconditie is duidelijk niet meer wat ze enkele weken geleden was. Goed ja, met achttien fietsuren in de maand september kon ik eigenlijk niet beter verwachten. Ik kreeg mijn hartslag wel telkens weer goed omhoog na iedere afdaling, wat duidt op frisheid. Conclusie: goed, maar aan de fietsconditie zal de komende trainingsweken nog extra gewerkt moeten worden. Ik klokte de 10de (solo's + duo's) / 7de (solo's) fietstijd, waardoor ik de laatste wisselzone als 7de solo en 10de algemeen binnenreed.
De laatste run verliep uiteraard moeizamer dan de eerste. Op de 'trappenklim' moest ik zoals iedereen - vermoed ik - stukken te voet, omdat het ondraaglijk steil werd. Toch kon ik blijven geven en in de slotkilometer kreeg ik mijn hartslag zelfs weer naar 'maximale' (dag)hoogte. Twee lopers van een duoploeg konden me nog net remonteren, waardoor ik 12de eindigde bij de solo's + duo's. Goed voor een 7de plaats bij de solo's. Ik klokte de 21ste (solo's en duo's) / 11de (solo's) tijd in de afsluitende run.
Met mijn eindtijd van gisteren was ik in de vorige edities van deze duatlon veel dichter geëindigd, lees op het eindpodium. Alleen maakte Malmédy dit seizoen voor de eerste keer deel uit van het belangrijkste regelmatigheidsklassement voor Waalse duatleten, waardoor de meeste toppers deelnamen om hun positie te verdedigen. Ik kan deze organisatie alleen maar toejuichen, want zelden krijgen duatleten zo'n prachtig parcours in een overweldigend decor voorgeschoteld. Blijven doen!
Eén foutje toch nog: mijn bandendruk. Ik moest tijdens de MTB-rit tot mijn grote spijt en (zelf)ergernis vaststellen dat mijn banden niet hard genoeg stonden. Spijtig, want ik had er op het perfect berijdbare parcours een stukje harder door kunnen rijden, en dan vooral tijdens de beklimmingen...
Conclusie voor mezelf: Ik haalde er (bijna) alles uit, in verhouding met wat er op dit moment mogelijk is. De komende weken zal ik op training een tandje moeten bijsteken en hopelijk kan ik daar dan de vruchten van plukken. Nu wachten twee stevige trainingsweken. Woensdag neem ik deel aan de derde SVS-loopcross in Beernem. De volgende duatlon staat geprogrammeerd op zaterdag 15 oktober in het Oost-Vlaamse Lembeke. De week erna volgt dan een grote test voor mezelf met de lange (+3u) winterduatlon in Wetteren, georganiseerd door Pieter Bracke. Het parcours dat hij samenstelde, zal ongetwijfeld voor een ware slijtageslag zorgen. En zo hoort het ook!
Tot slot nog mijn loop- en fietstijden:
- 1ste run: 5,8 km in 0.23.15 - gem. 14,97 km/u - HS gem. 171 - max. 178 - 200 hm
- MTB: 18 km in 0.44.59 - gem. 24,01 km/u - HS gem. 163 max. 178 - 500 hm
- 2de run: 5,8 km in 0.24.44 - gem. 14,07 km/u - HS gem. 167 - max. 177 - 200 hm
Mijn snelheden en hartslagwaarden over de hele wedstrijd heen. Garmin slaat in dichtbeboste gebieden tilt, waardoor de afstanden en snelheden spijtig genoeg niet altijd even correct zijn...
Uitslag:
1ste: Thorsten Langer
2de: Jeremy Pip (op 3'07")
3de: Axel Van Liefferinge (op 4'08")
4de: Christophe Baïolet (op 4'42")
5de: Aurélien Champenois (op 5'39")
6de: Samuel Duquenne (op 7'18")
7de: Tom Vandenbussche (op 9'32")
8ste: Cédric Moyen (9'37")
9de: Frederic Lembree (9'39")
10de: Xavier Messiaen (12'11")
Tot de volgende!
Tom
-------------
Enkele foto's
-------------
Afgelopen weekend trok ik dus naar Malmédy voor de winterduatlon. Alhoewel, van de winter was nog geen sprake. Geen wolkje aan de hemel, 25 graden en windstil. Meer moest dat niet zijn voor een spetterende wedstrijd op een al even spetterend parcours.
Op het programma stonden eerst 5,8 loopkilometers, gevolgd door 18 km met de MTB, om ten slotte nogmaals 5,8 km te lopen. Voor het loopparcours heb ik maar één woord: VER-SCHRIK-KE-LIJK. We kregen een halve trappenklim voorgeschoteld door een bos met stroken tot 30% en meer. Eenmaal op de top bleef het voortdurend steil omhoog en omlaag gaan, waarna de laatste anderhalve km hoofdzakelijk in dalende lijn verliep. Het MTB-parcours bestond uit één ronde van 18 km met vier zware hellingen, waarvan eentje op heel slechte bosweg met stenen en keien en met een lengte van drie km lang. Het parcours was niet té technisch, op uitzondering van één strook die ik niet had kunnen verkennen en waardoor ik dan ook een stukje te voet moest. De slotrun schotelde ons hetzelfde parcours een tweede (nog ergere) keer voor.
Hoogteprofiel van de loopproef
Hoogteprofiel van de MTB-proef
Ik had een goed gevoel voor start en dat was te zien aan mijn loopgedeelte. Ik haalde nog geen 15 per uur gemiddeld, maar op zo'n parcours was dat verre van slecht. Ik kwam binnen als 16de(solo's + duo's) / 12de (solo's), waarmee ik de schade kon beperken. Alles was nog mogelijk, mits een uitmuntende fietsproef.
Eenmaal op de MTB vond ik meteen het goeie ritme. Ik had goeie benen, maar de fietsconditie is duidelijk niet meer wat ze enkele weken geleden was. Goed ja, met achttien fietsuren in de maand september kon ik eigenlijk niet beter verwachten. Ik kreeg mijn hartslag wel telkens weer goed omhoog na iedere afdaling, wat duidt op frisheid. Conclusie: goed, maar aan de fietsconditie zal de komende trainingsweken nog extra gewerkt moeten worden. Ik klokte de 10de (solo's + duo's) / 7de (solo's) fietstijd, waardoor ik de laatste wisselzone als 7de solo en 10de algemeen binnenreed.
De laatste run verliep uiteraard moeizamer dan de eerste. Op de 'trappenklim' moest ik zoals iedereen - vermoed ik - stukken te voet, omdat het ondraaglijk steil werd. Toch kon ik blijven geven en in de slotkilometer kreeg ik mijn hartslag zelfs weer naar 'maximale' (dag)hoogte. Twee lopers van een duoploeg konden me nog net remonteren, waardoor ik 12de eindigde bij de solo's + duo's. Goed voor een 7de plaats bij de solo's. Ik klokte de 21ste (solo's en duo's) / 11de (solo's) tijd in de afsluitende run.
Met mijn eindtijd van gisteren was ik in de vorige edities van deze duatlon veel dichter geëindigd, lees op het eindpodium. Alleen maakte Malmédy dit seizoen voor de eerste keer deel uit van het belangrijkste regelmatigheidsklassement voor Waalse duatleten, waardoor de meeste toppers deelnamen om hun positie te verdedigen. Ik kan deze organisatie alleen maar toejuichen, want zelden krijgen duatleten zo'n prachtig parcours in een overweldigend decor voorgeschoteld. Blijven doen!
Eén foutje toch nog: mijn bandendruk. Ik moest tijdens de MTB-rit tot mijn grote spijt en (zelf)ergernis vaststellen dat mijn banden niet hard genoeg stonden. Spijtig, want ik had er op het perfect berijdbare parcours een stukje harder door kunnen rijden, en dan vooral tijdens de beklimmingen...
Conclusie voor mezelf: Ik haalde er (bijna) alles uit, in verhouding met wat er op dit moment mogelijk is. De komende weken zal ik op training een tandje moeten bijsteken en hopelijk kan ik daar dan de vruchten van plukken. Nu wachten twee stevige trainingsweken. Woensdag neem ik deel aan de derde SVS-loopcross in Beernem. De volgende duatlon staat geprogrammeerd op zaterdag 15 oktober in het Oost-Vlaamse Lembeke. De week erna volgt dan een grote test voor mezelf met de lange (+3u) winterduatlon in Wetteren, georganiseerd door Pieter Bracke. Het parcours dat hij samenstelde, zal ongetwijfeld voor een ware slijtageslag zorgen. En zo hoort het ook!
Tot slot nog mijn loop- en fietstijden:
- 1ste run: 5,8 km in 0.23.15 - gem. 14,97 km/u - HS gem. 171 - max. 178 - 200 hm
- MTB: 18 km in 0.44.59 - gem. 24,01 km/u - HS gem. 163 max. 178 - 500 hm
- 2de run: 5,8 km in 0.24.44 - gem. 14,07 km/u - HS gem. 167 - max. 177 - 200 hm
Mijn snelheden en hartslagwaarden over de hele wedstrijd heen. Garmin slaat in dichtbeboste gebieden tilt, waardoor de afstanden en snelheden spijtig genoeg niet altijd even correct zijn...
Uitslag:
1ste: Thorsten Langer
2de: Jeremy Pip (op 3'07")
3de: Axel Van Liefferinge (op 4'08")
4de: Christophe Baïolet (op 4'42")
5de: Aurélien Champenois (op 5'39")
6de: Samuel Duquenne (op 7'18")
7de: Tom Vandenbussche (op 9'32")
8ste: Cédric Moyen (9'37")
9de: Frederic Lembree (9'39")
10de: Xavier Messiaen (12'11")
Tot de volgende!
Tom
-------------
Enkele foto's
-------------
woensdag 28 september 2011
Een nieuwe week
Hallo!
Zaterdag legde ik voor de eerste keer in mijn leven een lactaattest als loper af. Op de looppiste van Aalter moest ik telkens blokken van 1200m afhaspelen, aan een voortdurend stijgende hartslag. Eerste blok aan 130-135, tweede aan 140-145, derde aan 150-155, vierde aan 160-165, vijfde aan 170-175 en zesde (en laatste) aan 180-185.
Conclusie: ik haal te weinig uit mijn "potentiële" capaciteiten, want trainde volledig verkeerd. Werk aan de winkel dus. Ik haspel nu het oorspronkelijke programma met winterduatlons bijna helemaal af, omdat er voor kortere wedstrijden geen onoverkomelijk probleem is. Eind november volgt een rustperiode en vanaf 1 december begin ik aan een lange basisopbouw naar volgend seizoen toe. Later meer daarover.
's Namiddags ging ik dan ook niet van start in Varsenare. Ik had duidelijk geen al te beste dag en hield het bij losrijden.
Vandaag was er dan de tweede SVS-loopcross van het schooljaar, ditmaal in de Koude Keuken (Sint-Andries). Traditioneel parcours dat ik intussen op mijn duimpje ken. Ik liep uiteraard weer in de reeks met leerlingen van het 5de en 6de middelbaar, leerkrachten en ouders. Het parcours bestond uit drie ronden van 750m over grasvelden, terwijl de aankomststrook gekenmerkt werd door drie kort op elkaar volgende U-bochten. Echt ideaal voor de Garmin om een correct(e) afstand en gemiddelde te berekenen ;-)
De wedstrijd dan. Door een etentje op dinsdagavond dat me heel slecht bevallen is (enige mogelijkheid: bedorven) had ik een heel slecht gevoel voor de wedstrijd. Ik had amper iets gegeten en ook qua drank bleef het beperkt, ondanks de zomerse omstandigheden (25°). Net zoals vorige week volgde alweer een heel explosieve start. Ik startte heel behoedzaam rond de 25ste plaats. Er waren een pak meer deelnemers van vorige week en met Brecht Vanhaverbeke ook een heel sterke leerkracht die moeilijk te kloppen zou zijn. Ik voelde me niet slechter worden en probeerde aan een inhaalrace te beginnen. Dat lukte ook, want bij het ingaan van de derde en laatste ronde van 750 meter lag ik al in de top-10.
Ook in die slotronde kon ik nog enkelingen inhalen, waaronder KBVS-ploeggenoet en oud-leerling Matthias Pyfferoen. Zo strandde ik op een vijfde (algemeen) en tweede plaats (leerkrachten).
Kleine voetnoot: ik liep 50 seconden sneller dan vorig jaar (goed voor een gemiddelde van 17,7 km/u), al bedroeg de totale afstand toen maximaal 50 meter meer...
Groet!
Tom
Zaterdag legde ik voor de eerste keer in mijn leven een lactaattest als loper af. Op de looppiste van Aalter moest ik telkens blokken van 1200m afhaspelen, aan een voortdurend stijgende hartslag. Eerste blok aan 130-135, tweede aan 140-145, derde aan 150-155, vierde aan 160-165, vijfde aan 170-175 en zesde (en laatste) aan 180-185.
Conclusie: ik haal te weinig uit mijn "potentiële" capaciteiten, want trainde volledig verkeerd. Werk aan de winkel dus. Ik haspel nu het oorspronkelijke programma met winterduatlons bijna helemaal af, omdat er voor kortere wedstrijden geen onoverkomelijk probleem is. Eind november volgt een rustperiode en vanaf 1 december begin ik aan een lange basisopbouw naar volgend seizoen toe. Later meer daarover.
's Namiddags ging ik dan ook niet van start in Varsenare. Ik had duidelijk geen al te beste dag en hield het bij losrijden.
Vandaag was er dan de tweede SVS-loopcross van het schooljaar, ditmaal in de Koude Keuken (Sint-Andries). Traditioneel parcours dat ik intussen op mijn duimpje ken. Ik liep uiteraard weer in de reeks met leerlingen van het 5de en 6de middelbaar, leerkrachten en ouders. Het parcours bestond uit drie ronden van 750m over grasvelden, terwijl de aankomststrook gekenmerkt werd door drie kort op elkaar volgende U-bochten. Echt ideaal voor de Garmin om een correct(e) afstand en gemiddelde te berekenen ;-)
De wedstrijd dan. Door een etentje op dinsdagavond dat me heel slecht bevallen is (enige mogelijkheid: bedorven) had ik een heel slecht gevoel voor de wedstrijd. Ik had amper iets gegeten en ook qua drank bleef het beperkt, ondanks de zomerse omstandigheden (25°). Net zoals vorige week volgde alweer een heel explosieve start. Ik startte heel behoedzaam rond de 25ste plaats. Er waren een pak meer deelnemers van vorige week en met Brecht Vanhaverbeke ook een heel sterke leerkracht die moeilijk te kloppen zou zijn. Ik voelde me niet slechter worden en probeerde aan een inhaalrace te beginnen. Dat lukte ook, want bij het ingaan van de derde en laatste ronde van 750 meter lag ik al in de top-10.
Ook in die slotronde kon ik nog enkelingen inhalen, waaronder KBVS-ploeggenoet en oud-leerling Matthias Pyfferoen. Zo strandde ik op een vijfde (algemeen) en tweede plaats (leerkrachten).
Kleine voetnoot: ik liep 50 seconden sneller dan vorig jaar (goed voor een gemiddelde van 17,7 km/u), al bedroeg de totale afstand toen maximaal 50 meter meer...
Groet!
Tom
donderdag 22 september 2011
Nog eens een zege, hoe onbeduidend ook...
Hallo
Gisteren nam ik deel aan de eerste wedstrijd van het Brugse SVS-loopcriterium voor scholen. Dit jaar was het Tillegembos in Sint-Michiels het decor van de opener. Later volgen nog Koude Keuken in Sint-Andries (28/9), Beernem (05/10), LTI Oedelem (26/10) en VTI/Zandstraat Sint-Andries (09/11). Telkens gaat het om loopwedstrijden van om en bij de drie kilometer op goed beloopbare zand- en/of graswegen. Waarschijnlijk neem ik ook enkele van de volgende loopcrossen mee als voorbereiding op de winterduatlons.
Ik startte uiteraard in de reeks met leerlingen van het 5de en 6de middelbaar, leerkrachten en ouders. Door vertraging in de opeenvolgende reeksen moesten uiteindelijk ook de meisjes van het 5de en 6de middelbaar en de vrouwelijke leerkrachten met ons meelopen. Gevolg: héél veel deelnemers in onze reeks en een nog explosievere start. Het parcours bestond uit drie ronden over voornamelijk aangestampte aarde, met één strook waar het gevaarlijk was om blessures op te lopen. Buiten wat lichte motregen en een strakke wind waren de omstandigheden gelukkig aanvaardbaar. Als leerling maakte ik jaren geleden ergere toestanden mee in Tillegem.
Zoals altijd in de eerste scholencross van het jaar was er een nog snellere start dan anders. Ik verloor meteen 50 meter op de koplopers. Na één ronde liep ik rond de 15de plaats algemeen, maar in de verste verte was er geen andere leerkracht te bespeuren. In de tweede ronde begon ik aan de inhaalrace. Ik liep duidelijk de snelste tweede kilometer van allemaal, want ik zag de kloof met de koploper merkbaar kleiner worden, in die mate dat ik bij het ingaan van de slotronde in 4de positie (algemeen) lag en een podiumplaats nog mogelijk was. De overwinning bij de leerkrachten was dan al lang binnen.
In die slotronde kon ik mijn tempo handhaven en enkel in de laatste honderden meters ging er nog een leerling van Sint-Lodewijks mij voorbij. Gevolg: 5de in de totaaluitslag en 1ste leerkracht. En dat in een heel strak tempo. Maar vooral onthoud ik het goede gevoel waarmee ik de laatste week kan trainen. Nu volgen twee dagen rust. Zaterdagochtend staat een lactaattest op de piste van Aalter gepland, zodat ik eindelijk weet welke hartslagwaarden ik tijdens mijn looptrainingen moet aanhouden. 's Namiddags trek ik als snelheids- en weerstandstraining naar Varsenare om er mee te rijden met de eliterenners zonder contract.
Volgende week staat dan alles in het teken van mijn eerste duatlon van het winterseizoen, namelijk die van Malmédy.
Tom
Gisteren nam ik deel aan de eerste wedstrijd van het Brugse SVS-loopcriterium voor scholen. Dit jaar was het Tillegembos in Sint-Michiels het decor van de opener. Later volgen nog Koude Keuken in Sint-Andries (28/9), Beernem (05/10), LTI Oedelem (26/10) en VTI/Zandstraat Sint-Andries (09/11). Telkens gaat het om loopwedstrijden van om en bij de drie kilometer op goed beloopbare zand- en/of graswegen. Waarschijnlijk neem ik ook enkele van de volgende loopcrossen mee als voorbereiding op de winterduatlons.
Ik startte uiteraard in de reeks met leerlingen van het 5de en 6de middelbaar, leerkrachten en ouders. Door vertraging in de opeenvolgende reeksen moesten uiteindelijk ook de meisjes van het 5de en 6de middelbaar en de vrouwelijke leerkrachten met ons meelopen. Gevolg: héél veel deelnemers in onze reeks en een nog explosievere start. Het parcours bestond uit drie ronden over voornamelijk aangestampte aarde, met één strook waar het gevaarlijk was om blessures op te lopen. Buiten wat lichte motregen en een strakke wind waren de omstandigheden gelukkig aanvaardbaar. Als leerling maakte ik jaren geleden ergere toestanden mee in Tillegem.
Zoals altijd in de eerste scholencross van het jaar was er een nog snellere start dan anders. Ik verloor meteen 50 meter op de koplopers. Na één ronde liep ik rond de 15de plaats algemeen, maar in de verste verte was er geen andere leerkracht te bespeuren. In de tweede ronde begon ik aan de inhaalrace. Ik liep duidelijk de snelste tweede kilometer van allemaal, want ik zag de kloof met de koploper merkbaar kleiner worden, in die mate dat ik bij het ingaan van de slotronde in 4de positie (algemeen) lag en een podiumplaats nog mogelijk was. De overwinning bij de leerkrachten was dan al lang binnen.
In die slotronde kon ik mijn tempo handhaven en enkel in de laatste honderden meters ging er nog een leerling van Sint-Lodewijks mij voorbij. Gevolg: 5de in de totaaluitslag en 1ste leerkracht. En dat in een heel strak tempo. Maar vooral onthoud ik het goede gevoel waarmee ik de laatste week kan trainen. Nu volgen twee dagen rust. Zaterdagochtend staat een lactaattest op de piste van Aalter gepland, zodat ik eindelijk weet welke hartslagwaarden ik tijdens mijn looptrainingen moet aanhouden. 's Namiddags trek ik als snelheids- en weerstandstraining naar Varsenare om er mee te rijden met de eliterenners zonder contract.
Volgende week staat dan alles in het teken van mijn eerste duatlon van het winterseizoen, namelijk die van Malmédy.
Tom
zondag 4 september 2011
2de in tijdrit Wingene
Hallo!
Ik eindigde vandaag 2de in de individuele tijdrit in Wingene. Ik legde de 16,6 km af in 21 minuten en 34 seconden, goed voor een gemiddelde snelheid van 46,2 km/u! Spijtig genoeg was dat - alweer - niet genoeg voor een overwinning. Al was ik best tevreden met mijn 'prijs': glas en twee flessen kasteelbier, Shimano-fietspedalen en wat WCup-sportvoeding!
Ik eindigde vandaag 2de in de individuele tijdrit in Wingene. Ik legde de 16,6 km af in 21 minuten en 34 seconden, goed voor een gemiddelde snelheid van 46,2 km/u! Spijtig genoeg was dat - alweer - niet genoeg voor een overwinning. Al was ik best tevreden met mijn 'prijs': glas en twee flessen kasteelbier, Shimano-fietspedalen en wat WCup-sportvoeding!
donderdag 1 september 2011
Slimme zet in Zonnebeke
Hallo!
Gisteren trok ik naar Zonnebeke voor een wedstrijd bij de eliterenners. Ik begon rustig in het peloton. Het tempo lag vanaf het begin hoog, maar ik had geen moeite om te volgen. Ik had weliswaar geen supergevoel, maar alleen bij het optrekken na de bochten voelde ik dat het ruim twee maanden geleden was dat ik nog eens een koers op de weg gereden had.
Na een kleine 30 km dacht ik dat ik een platte band had... Maar neen, het was mijn wiel dat tegen mijn remmen wreef, of omgekeerd... Al fietsend kreeg ik het niet opgelost, dus liet ik me uit het peloton afzakken om eventjes te stoppen... Wat bleek: mijn achterwiel zat gewoon los!!! Ik zette het (weer) vast en begon aan een (hopeloze) achtervolging, aangezien mijn achterstand een halve minuut bedroeg op een bijna losgeslagen meute. Ik kwam terug tot op 10 seconden. Op het lange rechte stuk op de hoofdbaan naar Beselare werd het peloton weer op een lint getrokken, naar 55 per uur, waardoor ik weer wat tijd verloor. En zo ging het nog een 10-tal km voort. Accordeon, 100 meter, 200 meter, 100 meter, 200 meter. Na 40 km besefte ik dat het geen zin had om nog verder aan te dringen en stapte ik af. Eigen schuld...
Zo'n wiel voor de koers vastzetten is een automatisme geworden, dus kan ik het me echt niet meer herinneren. Maar vooral: ik heb eigenlijk véél geluk gehad dat er niets ergs gebeurd is!
Wel spijtig, tijdens de daaropvolgende 'straftraining' had ik best wel goeie benen. Eerst nog een uur lang een keer of twintig de hellingen in en rond Zonnebeke opgespurt en na elke bocht een versnelling geplaatst. Daarna nog een kleine 60 km naar Assebroek, pal wind op kop. Maar met goeie benen. En dat is nog altijd het voornaamste.
Vandaag deed ik nog twee rustige looptrainingen. Morgen rust en dan stilaan de concentratie op zondagochtend leggen, voor het laatste doel van dit zomerseizoen: de individuele tijdrit in Wingene.
Tom
Gisteren trok ik naar Zonnebeke voor een wedstrijd bij de eliterenners. Ik begon rustig in het peloton. Het tempo lag vanaf het begin hoog, maar ik had geen moeite om te volgen. Ik had weliswaar geen supergevoel, maar alleen bij het optrekken na de bochten voelde ik dat het ruim twee maanden geleden was dat ik nog eens een koers op de weg gereden had.
Na een kleine 30 km dacht ik dat ik een platte band had... Maar neen, het was mijn wiel dat tegen mijn remmen wreef, of omgekeerd... Al fietsend kreeg ik het niet opgelost, dus liet ik me uit het peloton afzakken om eventjes te stoppen... Wat bleek: mijn achterwiel zat gewoon los!!! Ik zette het (weer) vast en begon aan een (hopeloze) achtervolging, aangezien mijn achterstand een halve minuut bedroeg op een bijna losgeslagen meute. Ik kwam terug tot op 10 seconden. Op het lange rechte stuk op de hoofdbaan naar Beselare werd het peloton weer op een lint getrokken, naar 55 per uur, waardoor ik weer wat tijd verloor. En zo ging het nog een 10-tal km voort. Accordeon, 100 meter, 200 meter, 100 meter, 200 meter. Na 40 km besefte ik dat het geen zin had om nog verder aan te dringen en stapte ik af. Eigen schuld...
Zo'n wiel voor de koers vastzetten is een automatisme geworden, dus kan ik het me echt niet meer herinneren. Maar vooral: ik heb eigenlijk véél geluk gehad dat er niets ergs gebeurd is!
Wel spijtig, tijdens de daaropvolgende 'straftraining' had ik best wel goeie benen. Eerst nog een uur lang een keer of twintig de hellingen in en rond Zonnebeke opgespurt en na elke bocht een versnelling geplaatst. Daarna nog een kleine 60 km naar Assebroek, pal wind op kop. Maar met goeie benen. En dat is nog altijd het voornaamste.
Vandaag deed ik nog twee rustige looptrainingen. Morgen rust en dan stilaan de concentratie op zondagochtend leggen, voor het laatste doel van dit zomerseizoen: de individuele tijdrit in Wingene.
Tom
maandag 29 augustus 2011
Foto's Eandis Open ( ITT Oostende)
Bij deze nog enkele foto's van de Eandis Open in Oostende, zondag 14 augustus:
Duatlons Viersel en Waardamme
Hallo!
Afgelopen zaterdag trok ik - alweer - naar de provincie Antwerpen voor een duatlon, ditmaal een Non Drafting in Viersel. Aangezien de conditie de voorbije weken in stijgende lijn was, hoopte ik vooraf op een mooie ereplaats, al is zoiets natuurlijk altijd afhankelijk van de sterkte van het deelnemersveld. En sterk, dat was het wel. De broertjes Van Hemel, Woestenborghs, Laurens, Buts, Douwen, Dierckx, Beutels, de gebroeders Volkaerts, Buyle, Van Nieuwenhuyse, Van Riel, Aerts, Vleugels, Jurgens, Driessens. Ze waren er allemaal, de kandidaten op winst en top-tien.
De afstanden (3,3 km lopen, 21 km tijdrijden en 3,1 km lopen) zorgden voor een snelle wedstrijd. Er stond veel wind (met de wind pal op kop tijdens de stroken in de open vlakte, wat het nog zwaarder maakte), maar gelukkig bleef het tijdens de wedstrijd droog en zonnig.
Ik had vanaf de start een goed gevoel beet. De eerste km aan 17 per uur verteerde ik goed en na anderhalve kilometer begon ik stilaan andere lopers in te halen en achter te laten. Na 3,3 km in 11.40 resulteerde dat in een voor mij doen degelijke 31ste plaats. En vooral: ik liep beter dan anderen die normaal altijd voor mij de wisselzone ingaan.
Na een matige eerste wissel zette ik mijn inhaalrace voort. Halverwege het fietsgedeelte was ik al opgerukt naar een 12de plaats. Ik had niet meteen supergevoel omdat ik door mijn relatief traag gemiddelde (42 km/u) het gevoel had niet snel genoeg te gaan, terwijl dat gewoon lag aan het feit dat de wind op de verkeerde plaatsen pal op kop stond. Net voor de tweede wissel kwam ik net niet aansluiten bij het groepje voor mij dat voor de vierde plaats streed, terwijl ik Glen Laurens voor me zag rijden. Wat me dan meteen ook het bewijs gaf dat ik me helemaal vooraan in de wedstrijd bevond. Ik reed de 2de beste fietstijd, amper 8 seconden trager dan voormalige wereldkampioen Woestenborghs, maar was wel sneller dan Belgisch kampioen Van Hemel.
Na een ditmaal snelle wissel begon ik in 8ste positie aan de slotrun. Ik had een goed gevoel en kreeg langs het kanaal de tegenstanders tot en met de derde plaats in het vizier. Eentje ervan kon ik remonteren en meteen ook achterlaten in het stuk met meewind. Ik dacht dat ik op weg was naar de 7de plaats, maar spijtig genoeg zaten er enkele heel sterke lopers net achter me, had ik een héél kleine inzinking en speelde ik in de laatste 500m nog drie plaatsen kwijt. Ditmaal was dat voldoende voor wél een plaats bij de eerste tien.
Gereputeerde duatleten als Buyle, Douwen (5de BK long distance), Dierckx (11de BK long distance), Beutels (12de BK long distance)... eindigden achter mij, wat toch voldoening geeft om keihard voort te werken.
Mijn rondetijden en gemiddeldes:
- 1ste lopen: 3,3 km in 11.40 (gem. 16,97 km/u) - 31ste tijd
- fietsen: 21 km in 29.50 (gem. 42,2 km/u) - 2de tijd
- 2de lopen: 3,1 km in 11.31 (gem. 16,15 km/u) - 34ste tijd
Gisteren voelde ik me goed gerecupereerd van de inspanningen en besloot ik om als afsluiter van mijn zomerduatlonseizoen ook nog de korte spurtduatlon van Waardamme mee te pikken, aangezien het op fietsafstand van mijn ouderlijke woning ligt. Deze wedstrijd gold ook als Provinciaal kampioenschap duatlon op de korte afstand. Ik startte zonder enige ambities, enerzijds door de opgestapelde vermoeidheid van zaterdag, het type wedstrijd (drafting) en de afstanden (4,5 - 19,5 - 3) die me niet echt liggen.
De loopstart was zoals altijd heel explosief. Ikzelf was zoals verwacht nog niet volledig hersteld van Viersel en bevond me na een loopronde (1,4 km) in de verste gelederen van het deelnemersveld. Ik kwam er echter stapje na stapje door en kon ook nu weer aan lichte inhaalrace beginnen. Spijtig genoeg verloor ik ditmaal wel héél veel tijd op de kop van de koers (ongeveer 2'35"), waardoor ik zonder ambities (en stress) de vijf bochtige fietsrondes in de open vlaktes aanvatte. Dat fietsgedeelte liep over praktisch hetzelfde parcours als het clubkampioenschap van de Brugse Velosport in februari 2011. Toen reed ik met twee ploegmaten rond met een gemiddelde van 38 per uur en spurtte ik voor de 4de plaats. Ditmaal reed ik op mijn eentje 42 per uur en ging de inhaalrace wel héél vlot. Zo vlot dat ik me net voor het ingaan van de laatste wissel opeens in 6de positie bleek te bevinden. En vooral: na de ongenaakbare Kenneth Vandendriessche (die bijna even snel fietste, maar daarnaast ook nog eens aan 19 per uur liep) was ik de tweede beste West-Vlaming in de race. Virtuele zilveren medaille.
Ik wisselde nu wel héél snel en had een redelijk gaatje op mijn dichtste concurrenten. Het lopen ging vlotter dan tijdens de eerste loopproef, maar dat was niet vlot genoeg om de sterkere lopers af te houden. Lepoutre, Bracke, Soetaert, Samson, Jurgens... Allemaal kwamen ze er nog over. Ik eindigde uiteindelijk 16de in de totaaluitslag en 8ste op het PK alle categorieën. Bovendien werd ik 2de op het PK bij de senioren na Stefaan Spruytte, maar dat telt voor mij niet mee. Het grappige - 't is te zeggen - daaraan is dat die Spruytte me pas net voor de laatste bocht voorbij liep en uiteindelijk drie seconden voor me eindigde...
Looptijden en gemiddeldes:
- 1ste run: 4,2 km in 0.15.25 (gem. 16,0 km/u)
- fiets: 19 km in 0.27.08 (gem. 42,0 km/u)
- 2de run: 2,85 km in 0.10.20 (gem. 16,5 km/u)
In september staan er geen duatlons meer op het programma. Als ik goed hersteld ben, trek ik woensdag naar Zonnebeke, om na lange tijd nog eens bij de elites zonder contract te rijden. Zondag staat dan het laatste grote doel van deze zomer voor de boeg met de individuele tijdrit in Wingene. Bij droog weer sluit ik volgende vrijdag 9 september de zomerwedstrijden af met een wielerkoers (ezc) voor eigen volk in Assebroek. De weken erna richt ik me op het specifieke loopwerk, om dan begin oktober aan een reeks van winterduatlons te beginnen.
Tom
Afgelopen zaterdag trok ik - alweer - naar de provincie Antwerpen voor een duatlon, ditmaal een Non Drafting in Viersel. Aangezien de conditie de voorbije weken in stijgende lijn was, hoopte ik vooraf op een mooie ereplaats, al is zoiets natuurlijk altijd afhankelijk van de sterkte van het deelnemersveld. En sterk, dat was het wel. De broertjes Van Hemel, Woestenborghs, Laurens, Buts, Douwen, Dierckx, Beutels, de gebroeders Volkaerts, Buyle, Van Nieuwenhuyse, Van Riel, Aerts, Vleugels, Jurgens, Driessens. Ze waren er allemaal, de kandidaten op winst en top-tien.
De afstanden (3,3 km lopen, 21 km tijdrijden en 3,1 km lopen) zorgden voor een snelle wedstrijd. Er stond veel wind (met de wind pal op kop tijdens de stroken in de open vlakte, wat het nog zwaarder maakte), maar gelukkig bleef het tijdens de wedstrijd droog en zonnig.
Ik had vanaf de start een goed gevoel beet. De eerste km aan 17 per uur verteerde ik goed en na anderhalve kilometer begon ik stilaan andere lopers in te halen en achter te laten. Na 3,3 km in 11.40 resulteerde dat in een voor mij doen degelijke 31ste plaats. En vooral: ik liep beter dan anderen die normaal altijd voor mij de wisselzone ingaan.
Na een matige eerste wissel zette ik mijn inhaalrace voort. Halverwege het fietsgedeelte was ik al opgerukt naar een 12de plaats. Ik had niet meteen supergevoel omdat ik door mijn relatief traag gemiddelde (42 km/u) het gevoel had niet snel genoeg te gaan, terwijl dat gewoon lag aan het feit dat de wind op de verkeerde plaatsen pal op kop stond. Net voor de tweede wissel kwam ik net niet aansluiten bij het groepje voor mij dat voor de vierde plaats streed, terwijl ik Glen Laurens voor me zag rijden. Wat me dan meteen ook het bewijs gaf dat ik me helemaal vooraan in de wedstrijd bevond. Ik reed de 2de beste fietstijd, amper 8 seconden trager dan voormalige wereldkampioen Woestenborghs, maar was wel sneller dan Belgisch kampioen Van Hemel.
Na een ditmaal snelle wissel begon ik in 8ste positie aan de slotrun. Ik had een goed gevoel en kreeg langs het kanaal de tegenstanders tot en met de derde plaats in het vizier. Eentje ervan kon ik remonteren en meteen ook achterlaten in het stuk met meewind. Ik dacht dat ik op weg was naar de 7de plaats, maar spijtig genoeg zaten er enkele heel sterke lopers net achter me, had ik een héél kleine inzinking en speelde ik in de laatste 500m nog drie plaatsen kwijt. Ditmaal was dat voldoende voor wél een plaats bij de eerste tien.
Gereputeerde duatleten als Buyle, Douwen (5de BK long distance), Dierckx (11de BK long distance), Beutels (12de BK long distance)... eindigden achter mij, wat toch voldoening geeft om keihard voort te werken.
Mijn rondetijden en gemiddeldes:
- 1ste lopen: 3,3 km in 11.40 (gem. 16,97 km/u) - 31ste tijd
- fietsen: 21 km in 29.50 (gem. 42,2 km/u) - 2de tijd
- 2de lopen: 3,1 km in 11.31 (gem. 16,15 km/u) - 34ste tijd
Gisteren voelde ik me goed gerecupereerd van de inspanningen en besloot ik om als afsluiter van mijn zomerduatlonseizoen ook nog de korte spurtduatlon van Waardamme mee te pikken, aangezien het op fietsafstand van mijn ouderlijke woning ligt. Deze wedstrijd gold ook als Provinciaal kampioenschap duatlon op de korte afstand. Ik startte zonder enige ambities, enerzijds door de opgestapelde vermoeidheid van zaterdag, het type wedstrijd (drafting) en de afstanden (4,5 - 19,5 - 3) die me niet echt liggen.
De loopstart was zoals altijd heel explosief. Ikzelf was zoals verwacht nog niet volledig hersteld van Viersel en bevond me na een loopronde (1,4 km) in de verste gelederen van het deelnemersveld. Ik kwam er echter stapje na stapje door en kon ook nu weer aan lichte inhaalrace beginnen. Spijtig genoeg verloor ik ditmaal wel héél veel tijd op de kop van de koers (ongeveer 2'35"), waardoor ik zonder ambities (en stress) de vijf bochtige fietsrondes in de open vlaktes aanvatte. Dat fietsgedeelte liep over praktisch hetzelfde parcours als het clubkampioenschap van de Brugse Velosport in februari 2011. Toen reed ik met twee ploegmaten rond met een gemiddelde van 38 per uur en spurtte ik voor de 4de plaats. Ditmaal reed ik op mijn eentje 42 per uur en ging de inhaalrace wel héél vlot. Zo vlot dat ik me net voor het ingaan van de laatste wissel opeens in 6de positie bleek te bevinden. En vooral: na de ongenaakbare Kenneth Vandendriessche (die bijna even snel fietste, maar daarnaast ook nog eens aan 19 per uur liep) was ik de tweede beste West-Vlaming in de race. Virtuele zilveren medaille.
Ik wisselde nu wel héél snel en had een redelijk gaatje op mijn dichtste concurrenten. Het lopen ging vlotter dan tijdens de eerste loopproef, maar dat was niet vlot genoeg om de sterkere lopers af te houden. Lepoutre, Bracke, Soetaert, Samson, Jurgens... Allemaal kwamen ze er nog over. Ik eindigde uiteindelijk 16de in de totaaluitslag en 8ste op het PK alle categorieën. Bovendien werd ik 2de op het PK bij de senioren na Stefaan Spruytte, maar dat telt voor mij niet mee. Het grappige - 't is te zeggen - daaraan is dat die Spruytte me pas net voor de laatste bocht voorbij liep en uiteindelijk drie seconden voor me eindigde...
Looptijden en gemiddeldes:
- 1ste run: 4,2 km in 0.15.25 (gem. 16,0 km/u)
- fiets: 19 km in 0.27.08 (gem. 42,0 km/u)
- 2de run: 2,85 km in 0.10.20 (gem. 16,5 km/u)
In september staan er geen duatlons meer op het programma. Als ik goed hersteld ben, trek ik woensdag naar Zonnebeke, om na lange tijd nog eens bij de elites zonder contract te rijden. Zondag staat dan het laatste grote doel van deze zomer voor de boeg met de individuele tijdrit in Wingene. Bij droog weer sluit ik volgende vrijdag 9 september de zomerwedstrijden af met een wielerkoers (ezc) voor eigen volk in Assebroek. De weken erna richt ik me op het specifieke loopwerk, om dan begin oktober aan een reeks van winterduatlons te beginnen.
Tom
vrijdag 26 augustus 2011
zondag 21 augustus 2011
Duatlon Halle en TTT Geel
Hallo!
Ook dit weekend stonden twee wedstrijden op mijn programma. Een 'kort' verslag.
Vrijdagavond trok ik naar het Vlaams-Brabantse Halle voor de populaire jaarlijkse duatlon. Het ging om een stayerwedstrijd, wat in mijn nadeel speelde. Anderzijds kregen we een lastig parcours met 16 hellingen voorgeschoteld, wat dan weer in mijn voordeel was. De afstanden bedroegen (ongeveer) 3,4 km lopen (2 rondes met elke ronde een klim), 33 km fietsen (4 rondes met elke ronde 4 hellingen) en 2,1 km lopen (één ronde met één klim + aankomst bergop op diezelfde klim). De weersomstandigheden waren ideaal: zonnig, weinig wind en +20°.
Bij de opwarming had ik al meteen het goede ritme beet. Ik had beslist om een langere loopopwarming uit te proberen en dat pakte goed uit. De explosieve loopstart (met 230 deelnemers) liet ik aan mij voorbijgaan, maar na enkele honderden meters begon ik aan mijn inhaalrace. In de tweede loopronde liep ik zelfs héél goed en kon ik (blijkbaar) gelijke tred houden met de betere lopers een minuutje voor mij. Ik kwam door in ca. 11.50, wat eigenlijk een heel degelijke tijd is. Al ben ik er zeker van dat de afstand van 3,6 km niet klopt. Het zal eerder 3,4 km geweest zijn.
In de eerste fietsronde kon ik meteen oprukken naar een 17de plaats, dus had ik een kleine dertig plaatsen goed gemaakt. Vanaf dan was het moeilijker in deze stayerwedstrijd, waarin iedereen op mijn wiel reed. Ik moest een volle ronde zwoegen om aansluiting te vinden bij een groepje van een tiental duatleten voor me. Eenmaal erbij streed ik voor de zesde plaats tegen sterke duatleten als ploegmaat Vijverman, Vanleene, Kesterman, Van Hemel, Beutels en co. Ik probeerde nog weg te rijden, maar dat bleek onmogelijk. Men viseerde vooral mijn wiel en in een stayerwedstrijd is het dan onbegonnen werk om tegen goeie fietsers het verschil te maken. Ik kwam net na Vijverman als 7de de laatste wissel binnen, met in mijn spoor een 10-tal betere lopers. (Ik reed officieel trouwens de derde beste fietstijd, iets trager dan de Belgische kampioen en even snel als de ex-wereld- en Europees kampioen; ik schrijf 'officieel' omdat de tijden van de eerste wissel erbij geteld zijn; m.a.w. het zou best kunnen dat ik de tweede, zo niet de beste fietstijd neerzette)
Ik wisselde snel, maar blijkbaar wilde ik dat iets te rap doen. Ik deed tijdens het lopen naar mijn wisselpost al mijn helm los. Blijkbaar mag dat dan nog niet, maar dat wist ik natuurlijk niet. De referee deed mij net voor de tijdsband stoppen, waardoor ik al mijn concurrenten één voor één hun slotloop zag aanvatten. Even later liet hij me dan toch maar vertrekken, maar intussen was ik wel maar 15de in de wedstrijd. In de laatste honderd meter kwam er nog één iemand over, terwijl ik in het zog van een stervend zwaantje stierf. 16de plaats dus...
De overwinning ging naar Belgisch kampioen Van Hemel voor Van Poucke, Vandendriessche, de wederoptredende ex-wereldkampioen Woestenborghs en Van Houtem.
Tijden en gemiddeldes:
- Run 1: 3,4 km in 11.50 (gem. 17,2 km/u) - 30 hoogtemeters
- Fiets: 33 km in 0.50.47 (gem. 39,0 km/u) - 440 hoogtemeters
- Run 2: 2,1 km in 07.48 (gem. 16,1 km/u) - 25 hoogtemeters
Mijn wissels verliepen perfect en toch doe ik er 1.22 over. Véél te lang. De volgende keer ga ik toch niet meer mijn helm eerder af doen.
Nog geen vierentwintig uur later stond ik in de Kempen voor een ploegentijdrit, georganiseerd door WTC Roland. Het ging om een gereputeerde wedstrijd waarvoor zelfs ploegen uit het noorden van Nederland naar België waren afgezakt. Deze ploegentijdrit stond in eerste instantie niet op het programma, maar toen Rudi De Boelpaep mij vroeg om met Wielertoerist.be deel te nemen, kon ik natuurlijk niet weigeren.
's Ochtends voelde ik al dat de duatlon van Halle nog in de benen zat. Ik probeerde de schade te beperken door nog goed op te warmen, maar eigenlijk lukte zelfs dat niet. Ik moet leren om me in het vervolg niet van anderen aan te trekken, maar gewoon naar mezelf te kijken. De ene heeft nu eenmaal geen opwarming nodig. Ik daarentegen wel. En zeker de dag na zo'n belastende intervalduatlon bergop in Halle. Onze ploeg vertrok als laatste. Rudi De Boelpaep begon aan kop, gevolgd door Tom Vandierendonck, Thomas De Rycke, Bart De Vuyst, mezelf en Jan Goddaert, vorige week nog net voor me in de duatlon van La Gileppe.
De eerste ronde was het volop zoeken naar een goeie samenwerking. Ikzelf moest zelfs even de rol lossen toen ik van kop kwam en het tempo opeens naar 56-57 per uur werd opgetrokken. In principe moet ik zo'n explosie nog aankunnen, maar onvoldoende recuperatie en een schabouwelijke opwarming beslisten daar anders over. Gelukkig wachtten mijn ploegmaten me even op en kon ik even op adem komen. Na een 10-tal kilometer kwam ik er dan stilaan door en in de slotronde slaagde ik erin om mee het tempo te bepalen. Een tempo dat trouwens nauwelijks onder de 50 per uur ging.
Na een beklijvende finale en vooral héél regelmatige rondetijden wonnen we de ploegentijdrit met een kleine zes seconden voorsprong op de tweede. Eén van de teamleden van die ploeg was overigens de Nederlandse ex-prof Jans Koerts. Wij deden 28 minuten en 2 seconden over de 22,25 kilometer, goed voor een gemiddelde van 47,5 km/u. Met dank vooral aan Rudi en de verrassend sterke Bart, die nochtans geen echt competitieverleden had!
Foto's van de ploegentijdrit volgen nog.
Nu is het tijd om enkele stevige looptrainingen te doen. Volgende week zaterdag trek ik naar Viersel voor een non drafting duatlon.
Tom
Ook dit weekend stonden twee wedstrijden op mijn programma. Een 'kort' verslag.
Vrijdagavond trok ik naar het Vlaams-Brabantse Halle voor de populaire jaarlijkse duatlon. Het ging om een stayerwedstrijd, wat in mijn nadeel speelde. Anderzijds kregen we een lastig parcours met 16 hellingen voorgeschoteld, wat dan weer in mijn voordeel was. De afstanden bedroegen (ongeveer) 3,4 km lopen (2 rondes met elke ronde een klim), 33 km fietsen (4 rondes met elke ronde 4 hellingen) en 2,1 km lopen (één ronde met één klim + aankomst bergop op diezelfde klim). De weersomstandigheden waren ideaal: zonnig, weinig wind en +20°.
Bij de opwarming had ik al meteen het goede ritme beet. Ik had beslist om een langere loopopwarming uit te proberen en dat pakte goed uit. De explosieve loopstart (met 230 deelnemers) liet ik aan mij voorbijgaan, maar na enkele honderden meters begon ik aan mijn inhaalrace. In de tweede loopronde liep ik zelfs héél goed en kon ik (blijkbaar) gelijke tred houden met de betere lopers een minuutje voor mij. Ik kwam door in ca. 11.50, wat eigenlijk een heel degelijke tijd is. Al ben ik er zeker van dat de afstand van 3,6 km niet klopt. Het zal eerder 3,4 km geweest zijn.
In de eerste fietsronde kon ik meteen oprukken naar een 17de plaats, dus had ik een kleine dertig plaatsen goed gemaakt. Vanaf dan was het moeilijker in deze stayerwedstrijd, waarin iedereen op mijn wiel reed. Ik moest een volle ronde zwoegen om aansluiting te vinden bij een groepje van een tiental duatleten voor me. Eenmaal erbij streed ik voor de zesde plaats tegen sterke duatleten als ploegmaat Vijverman, Vanleene, Kesterman, Van Hemel, Beutels en co. Ik probeerde nog weg te rijden, maar dat bleek onmogelijk. Men viseerde vooral mijn wiel en in een stayerwedstrijd is het dan onbegonnen werk om tegen goeie fietsers het verschil te maken. Ik kwam net na Vijverman als 7de de laatste wissel binnen, met in mijn spoor een 10-tal betere lopers. (Ik reed officieel trouwens de derde beste fietstijd, iets trager dan de Belgische kampioen en even snel als de ex-wereld- en Europees kampioen; ik schrijf 'officieel' omdat de tijden van de eerste wissel erbij geteld zijn; m.a.w. het zou best kunnen dat ik de tweede, zo niet de beste fietstijd neerzette)
Ik wisselde snel, maar blijkbaar wilde ik dat iets te rap doen. Ik deed tijdens het lopen naar mijn wisselpost al mijn helm los. Blijkbaar mag dat dan nog niet, maar dat wist ik natuurlijk niet. De referee deed mij net voor de tijdsband stoppen, waardoor ik al mijn concurrenten één voor één hun slotloop zag aanvatten. Even later liet hij me dan toch maar vertrekken, maar intussen was ik wel maar 15de in de wedstrijd. In de laatste honderd meter kwam er nog één iemand over, terwijl ik in het zog van een stervend zwaantje stierf. 16de plaats dus...
De overwinning ging naar Belgisch kampioen Van Hemel voor Van Poucke, Vandendriessche, de wederoptredende ex-wereldkampioen Woestenborghs en Van Houtem.
Tijden en gemiddeldes:
- Run 1: 3,4 km in 11.50 (gem. 17,2 km/u) - 30 hoogtemeters
- Fiets: 33 km in 0.50.47 (gem. 39,0 km/u) - 440 hoogtemeters
- Run 2: 2,1 km in 07.48 (gem. 16,1 km/u) - 25 hoogtemeters
Mijn wissels verliepen perfect en toch doe ik er 1.22 over. Véél te lang. De volgende keer ga ik toch niet meer mijn helm eerder af doen.
Nog geen vierentwintig uur later stond ik in de Kempen voor een ploegentijdrit, georganiseerd door WTC Roland. Het ging om een gereputeerde wedstrijd waarvoor zelfs ploegen uit het noorden van Nederland naar België waren afgezakt. Deze ploegentijdrit stond in eerste instantie niet op het programma, maar toen Rudi De Boelpaep mij vroeg om met Wielertoerist.be deel te nemen, kon ik natuurlijk niet weigeren.
's Ochtends voelde ik al dat de duatlon van Halle nog in de benen zat. Ik probeerde de schade te beperken door nog goed op te warmen, maar eigenlijk lukte zelfs dat niet. Ik moet leren om me in het vervolg niet van anderen aan te trekken, maar gewoon naar mezelf te kijken. De ene heeft nu eenmaal geen opwarming nodig. Ik daarentegen wel. En zeker de dag na zo'n belastende intervalduatlon bergop in Halle. Onze ploeg vertrok als laatste. Rudi De Boelpaep begon aan kop, gevolgd door Tom Vandierendonck, Thomas De Rycke, Bart De Vuyst, mezelf en Jan Goddaert, vorige week nog net voor me in de duatlon van La Gileppe.
De eerste ronde was het volop zoeken naar een goeie samenwerking. Ikzelf moest zelfs even de rol lossen toen ik van kop kwam en het tempo opeens naar 56-57 per uur werd opgetrokken. In principe moet ik zo'n explosie nog aankunnen, maar onvoldoende recuperatie en een schabouwelijke opwarming beslisten daar anders over. Gelukkig wachtten mijn ploegmaten me even op en kon ik even op adem komen. Na een 10-tal kilometer kwam ik er dan stilaan door en in de slotronde slaagde ik erin om mee het tempo te bepalen. Een tempo dat trouwens nauwelijks onder de 50 per uur ging.
Na een beklijvende finale en vooral héél regelmatige rondetijden wonnen we de ploegentijdrit met een kleine zes seconden voorsprong op de tweede. Eén van de teamleden van die ploeg was overigens de Nederlandse ex-prof Jans Koerts. Wij deden 28 minuten en 2 seconden over de 22,25 kilometer, goed voor een gemiddelde van 47,5 km/u. Met dank vooral aan Rudi en de verrassend sterke Bart, die nochtans geen echt competitieverleden had!
Foto's van de ploegentijdrit volgen nog.
Nu is het tijd om enkele stevige looptrainingen te doen. Volgende week zaterdag trek ik naar Viersel voor een non drafting duatlon.
Tom
maandag 15 augustus 2011
Druk wedstrijdweekend!
Hallo!
Afgelopen weekend nam ik deel aan drie wedstrijden. Een kort overzicht:
- Zaterdagochtend (10.04) ging ik van start in individuele klimtijdrit van de Gileppe Trophy. Het parcours (26 km) voerde over de klim naar de Baraque Michel. In totaal goed voor een tiental km klimwerk. Ik had door omstandigheden een gebrekkige opwarming en voelde dat meteen tijdens de tijdrit. Ik kon stevig tempo maken, maar viel toch enkele keren stil. Het uiteindelijke resultaat was een ontgoochelende 44'18", goed voor de 6de plaats.
- Zaterdagnamiddag (14.00) was er dan een duatlon over hetzelfde traject. De duatlon van La Gileppe is meteen ook de lastigste korte duatlon op de weg in België, bij mijn weten. Na een zeer matige looptijd reed ik een heel sterke fietsproef, waarbij ik alleen nipt voorafgegaan werd door TTI-ploegmaat Jeroen Snick, meteen ook de latere verdiende winnaar na een indrukwekkende staaltje klimwerk. De derde beste fietser, Axel Van Liefferinge (nochtans één van de beste duatleten in België), werd zomaar eventjes op twee minuten gezet. Andere bekende namen kregen zelfs drie, vier minuten aan de broek gesmeerd. Ik begon door mijn sterk fietsgedeelte als 8ste aan de afsluitende 2,5 km lopen. In de slotkilometer kreeg ik echter te kampen met maagkrampen. Bij elke ademhaling deed het verschrikkelijk pijn, waardoor ik zelfs even moest stoppen. Eigen schuld, want ik had bij gebrek aan normale voeding voor een grote rijsttaart gekozen, 2,5 uur voor de duatlon. Het resultaat was een 14de plaats, weliswaar in de buurt van sterke duatleten, waaronder meervoudig Belgisch kampioen winterduatlon lange afstand Pieter Bracke, maar de ontgoocheling overheerste. Het lopen wil dit jaar maar niet lukken. Als ik mijn looptijden van vorig jaar had gehaald, deed ik gegarandeerd mee voor top-vijf, misschien zelfs nog wat dichter. Spijtig!
- Zondagnamiddag (15.25) reed ik dan nog de Eandis Open, een individuele tijdrit in Oostende langs het kanaal. Goed voor 24 km in totaal. Ik had uiteraard geen superbenen, maar ging toch goed vooruit. Dat resulteerde in een tijd van 32'28", goed voor een 5de plaats in de algemene uitslag.
Enkele foto's:
Afgelopen weekend nam ik deel aan drie wedstrijden. Een kort overzicht:
- Zaterdagochtend (10.04) ging ik van start in individuele klimtijdrit van de Gileppe Trophy. Het parcours (26 km) voerde over de klim naar de Baraque Michel. In totaal goed voor een tiental km klimwerk. Ik had door omstandigheden een gebrekkige opwarming en voelde dat meteen tijdens de tijdrit. Ik kon stevig tempo maken, maar viel toch enkele keren stil. Het uiteindelijke resultaat was een ontgoochelende 44'18", goed voor de 6de plaats.
- Zaterdagnamiddag (14.00) was er dan een duatlon over hetzelfde traject. De duatlon van La Gileppe is meteen ook de lastigste korte duatlon op de weg in België, bij mijn weten. Na een zeer matige looptijd reed ik een heel sterke fietsproef, waarbij ik alleen nipt voorafgegaan werd door TTI-ploegmaat Jeroen Snick, meteen ook de latere verdiende winnaar na een indrukwekkende staaltje klimwerk. De derde beste fietser, Axel Van Liefferinge (nochtans één van de beste duatleten in België), werd zomaar eventjes op twee minuten gezet. Andere bekende namen kregen zelfs drie, vier minuten aan de broek gesmeerd. Ik begon door mijn sterk fietsgedeelte als 8ste aan de afsluitende 2,5 km lopen. In de slotkilometer kreeg ik echter te kampen met maagkrampen. Bij elke ademhaling deed het verschrikkelijk pijn, waardoor ik zelfs even moest stoppen. Eigen schuld, want ik had bij gebrek aan normale voeding voor een grote rijsttaart gekozen, 2,5 uur voor de duatlon. Het resultaat was een 14de plaats, weliswaar in de buurt van sterke duatleten, waaronder meervoudig Belgisch kampioen winterduatlon lange afstand Pieter Bracke, maar de ontgoocheling overheerste. Het lopen wil dit jaar maar niet lukken. Als ik mijn looptijden van vorig jaar had gehaald, deed ik gegarandeerd mee voor top-vijf, misschien zelfs nog wat dichter. Spijtig!
- Zondagnamiddag (15.25) reed ik dan nog de Eandis Open, een individuele tijdrit in Oostende langs het kanaal. Goed voor 24 km in totaal. Ik had uiteraard geen superbenen, maar ging toch goed vooruit. Dat resulteerde in een tijd van 32'28", goed voor een 5de plaats in de algemene uitslag.
Enkele foto's:
donderdag 11 augustus 2011
23ste op BK duatlon long distance
Hallo!
Zondag was ik aan de slag in Geel, voor mijn eerste Powerman ooit die ook meteen gold als Belgisch kampioenschap duatlon long distance. Door de langere afstanden ging het (uitzonderlijk voor Vlaanderen) uiteraard ook om een non drafting (niet-stayerwedstrijd), wat in mijn voordeel zou spelen.
Afstanden:
- 10 km lopen (in werkelijkheid 10,5)
- 60 km tijdrijden
- 10 km lopen (in werkelijkheid iets meer)
Weer: héél veel ZW-wind, waardoor we hoofdzakelijk zijwind hadden tijdens het fietsgedeelte, zonnig, half bewolkt, droog!
Wedstrijd:
- Vooraf had ik afgesproken met Christophe Fieuw en Giovanni Bultynck om samen te lopen. 15 per uur was het doel, maar dat werd iets trager. Het parcours liep hoofdzakelijk over grasvelden en door de regen van de voorbije dagen lag het er een beetje vettig bij, met hier en daar een plas. Ik had niet echt een goed gevoel tijdens die eerste loopproef, maar kon wel makkelijk hetzelfde tempo aanhouden gedurende de volledige 10,5 km.
- Eenmaal op de fiets begon de verwachte inhaalrace. Ik ging goed vooruit, iets meer dan 40 per uur, wat op het vrij bochtige parcours (+ tegenvallende windrichting) niet slecht was. Ik had echter weer geen echt supergevoel, maar kon wel blijven tempo rijden, terwijl ik voortdurend ook andere duatleten inhaalde en achterliet.
- De slotloop begon vreselijk. De overgang van tijdrit- naar loophouding is sowieso al zeer belastend voor de rug, maar zondag had ik er enorm last van. Daardoor verzeilde ik in een slentergangetje (10-12 km/u) en zag het ernaar uit dat ik zelfs een tijd onder de drie uur zeker niet zou kunnen halen. Maar dan, opeens, kwam ik erdoor tijdens de laatste kilometers en begon ik terug anderen voorbij te steken. De laatste 3 km gingen vlot en toen ik de finish overschreed had ik niet het gevoel alles eruitgehaald te hebben. Dat in tegenstelling tot de blijkbaar vele lijken die de aankomst overschreden.
Uitslag:
41ste in de totaaluitslag, maar dit was dan ook een wedstrijd van wereldniveau met de Franse, Duitse, Deense, Zwitserse, Luxemburgse, Nederlandse, Oostenrijkse en Belgische top aan de start...
Ik reed bovendien de vierde beste fietstijd van alle Belgen; alleen Jochen Neyrinck, Joeri Vansteelant en Kris Steyaert deden ietsje beter, maar reden wel met een veel betere fiets én met het voordeel in de buurt van de sterke buitenlanders te kunnen rijden, wat altijd voordeliger is, zelfs al ging het om een non-drafting!
Belgisch kampioenschap long distance: 23ste. Ik begon blijkbaar nog als 14de aan de slotloop, slechts een minuutje van de top-tien verwijderd. Maar het vervolg kent u al.
In de officiële uitslag van het BK ben ik zelfs top-20, omdat diegenen zonder licentie niet meetellen. Maar goed, voor mij telt dat niet.
Conclusie:
Dit smaakt naar meer, vooral omdat ik zeker vijf (misschien wel tien of meer) minuten sneller zou moeten kunnen lopen. Maar dit jaar loop ik iets trager dan in 2010, zelfs al is de basisconditie een stuk beter en breder. En ik mag niet vergeten dat ik nog maar anderhalf jaar aan het lopen ben. Hoe dan ook, Rome is ook niet op één dag gebouwd.
Ook het fietsen kan nog beter. Daar ben ik zeker van, zelfs al is het nu al méér dan goed dat ik wedijver met de (wereld)top. Een betere fiets zou al een extra opstapje zijn naar absolute toptijden...
Dit weekend ben ik op meerdere fronten actief. Zaterdag neem ik deel aan zowel de individuele klimtijdrit als de duatlon van de Gileppe Trophy. Zondag pik ik dan ook nog de Eandis Open in Oostende mee, waar we een individuele tijdrit over 24 km voorgeschoteld krijgen.
Tom
Laatste loopkilometers in Geel
Zondag was ik aan de slag in Geel, voor mijn eerste Powerman ooit die ook meteen gold als Belgisch kampioenschap duatlon long distance. Door de langere afstanden ging het (uitzonderlijk voor Vlaanderen) uiteraard ook om een non drafting (niet-stayerwedstrijd), wat in mijn voordeel zou spelen.
Afstanden:
- 10 km lopen (in werkelijkheid 10,5)
- 60 km tijdrijden
- 10 km lopen (in werkelijkheid iets meer)
Weer: héél veel ZW-wind, waardoor we hoofdzakelijk zijwind hadden tijdens het fietsgedeelte, zonnig, half bewolkt, droog!
Wedstrijd:
- Vooraf had ik afgesproken met Christophe Fieuw en Giovanni Bultynck om samen te lopen. 15 per uur was het doel, maar dat werd iets trager. Het parcours liep hoofdzakelijk over grasvelden en door de regen van de voorbije dagen lag het er een beetje vettig bij, met hier en daar een plas. Ik had niet echt een goed gevoel tijdens die eerste loopproef, maar kon wel makkelijk hetzelfde tempo aanhouden gedurende de volledige 10,5 km.
- Eenmaal op de fiets begon de verwachte inhaalrace. Ik ging goed vooruit, iets meer dan 40 per uur, wat op het vrij bochtige parcours (+ tegenvallende windrichting) niet slecht was. Ik had echter weer geen echt supergevoel, maar kon wel blijven tempo rijden, terwijl ik voortdurend ook andere duatleten inhaalde en achterliet.
- De slotloop begon vreselijk. De overgang van tijdrit- naar loophouding is sowieso al zeer belastend voor de rug, maar zondag had ik er enorm last van. Daardoor verzeilde ik in een slentergangetje (10-12 km/u) en zag het ernaar uit dat ik zelfs een tijd onder de drie uur zeker niet zou kunnen halen. Maar dan, opeens, kwam ik erdoor tijdens de laatste kilometers en begon ik terug anderen voorbij te steken. De laatste 3 km gingen vlot en toen ik de finish overschreed had ik niet het gevoel alles eruitgehaald te hebben. Dat in tegenstelling tot de blijkbaar vele lijken die de aankomst overschreden.
Uitslag:
41ste in de totaaluitslag, maar dit was dan ook een wedstrijd van wereldniveau met de Franse, Duitse, Deense, Zwitserse, Luxemburgse, Nederlandse, Oostenrijkse en Belgische top aan de start...
Ik reed bovendien de vierde beste fietstijd van alle Belgen; alleen Jochen Neyrinck, Joeri Vansteelant en Kris Steyaert deden ietsje beter, maar reden wel met een veel betere fiets én met het voordeel in de buurt van de sterke buitenlanders te kunnen rijden, wat altijd voordeliger is, zelfs al ging het om een non-drafting!
Belgisch kampioenschap long distance: 23ste. Ik begon blijkbaar nog als 14de aan de slotloop, slechts een minuutje van de top-tien verwijderd. Maar het vervolg kent u al.
In de officiële uitslag van het BK ben ik zelfs top-20, omdat diegenen zonder licentie niet meetellen. Maar goed, voor mij telt dat niet.
Conclusie:
Dit smaakt naar meer, vooral omdat ik zeker vijf (misschien wel tien of meer) minuten sneller zou moeten kunnen lopen. Maar dit jaar loop ik iets trager dan in 2010, zelfs al is de basisconditie een stuk beter en breder. En ik mag niet vergeten dat ik nog maar anderhalf jaar aan het lopen ben. Hoe dan ook, Rome is ook niet op één dag gebouwd.
Ook het fietsen kan nog beter. Daar ben ik zeker van, zelfs al is het nu al méér dan goed dat ik wedijver met de (wereld)top. Een betere fiets zou al een extra opstapje zijn naar absolute toptijden...
Dit weekend ben ik op meerdere fronten actief. Zaterdag neem ik deel aan zowel de individuele klimtijdrit als de duatlon van de Gileppe Trophy. Zondag pik ik dan ook nog de Eandis Open in Oostende mee, waar we een individuele tijdrit over 24 km voorgeschoteld krijgen.
Tom
Laatste loopkilometers in Geel
zaterdag 6 augustus 2011
Powerman Geel = BK duatlon long distance
Hallo!
Morgen trek ik naar Geel voor mijn eerste Powerman op de weg die dit jaar ook geldt als Belgisch Kampioenschap duatlon lange afstand. Het wordt, na Ath, meteen ook mijn tweede niet-stayerwedstrijd ooit.
De afstanden: 10 km lopen - 60 km tijdrijden - 10 km lopen.
Website: www.powerman.be
Deelnemers: de volledige Belgische top met uitzondering van de geblesseerde Pieter Rijnders + de betere buitenlanders uit Frankrijk, Zwitserland, Nederland, Duitsland en Luxemburg
Hopelijk heb ik goeie benen, want lastig wordt het zeker!
Tom
Morgen trek ik naar Geel voor mijn eerste Powerman op de weg die dit jaar ook geldt als Belgisch Kampioenschap duatlon lange afstand. Het wordt, na Ath, meteen ook mijn tweede niet-stayerwedstrijd ooit.
De afstanden: 10 km lopen - 60 km tijdrijden - 10 km lopen.
Website: www.powerman.be
Deelnemers: de volledige Belgische top met uitzondering van de geblesseerde Pieter Rijnders + de betere buitenlanders uit Frankrijk, Zwitserland, Nederland, Duitsland en Luxemburg
Hopelijk heb ik goeie benen, want lastig wordt het zeker!
Tom
zondag 31 juli 2011
ITT Waarde
Gisteren trok ik naar Zeeuws-Vlaanderen voor een individuele tijdrit in Waarde, georganiseerd door een zijtak van de Nederlandse wielerbond. Bijgevolg mochten alleen gelicentieerden (elites, amateurs, masters) deelnemen.
Over het 27,6 km lange parcours kan ik kort zijn. Eerst de helft van de tijdrit met meewind langs de dijk richting Antwerpen, om daarna met tegenwind terug naar Waarde te stoempen. En stoempen, dat werd het ook. Ik kon een stevig tempo ontwikkelen en mijn snelheid zakte zelfs bij tegenwind niet onder de veertig per uur.
Alleen kon ik niet in overdrive gaan, wat nodig is om in dergelijke tijdritten voor de knikkers mee te doen. Ook mijn hartslagen lagen niet echt hoog. Het is moeilijk om daaruit conclusies te trekken, maar ik ga ervan uit dat het ligt aan het type trainingen dat ik de voorbije weken in functie van de Powerman van Geel afhaspelde. De nadruk lag op het lopen, terwijl ik sinds de duatlon van Loenhout geen enkele kwalitatieve fietstraining meer deed.
Het positieve aan dit alles is dat ik - ondanks het matige gevoel - toch nog een behoorlijke chrono reed. Het deelnemersveld was kwalitatief ook een stuk sterker dan we in België gewoon zijn.
De Waalse winnaar Hilgers won in juni al op indrukwekkende wijze de tijdrit in de Ronde Gaumaise en rijgt al jaren de overwinningen en ereplaatsen in tijdritten en Waalse wedstrijden aan elkaar. Hij is meteen ook de grote favoriet voor de Gileppe Trophy.
Bas Canoij is een gekende naam in cycloland. Verzamelaar van ereplaatsen in wedstrijden à la Marmotte, Dolomietenmarathon en Les Trois Ballons. Afgelopen maand ook 8ste op het Nederlands Kampioenschap tijdrijden voor eliterenners zonder contract.
Dennis Raadtgever is een veelvuldig winnaar in Zeeuws-Vlaanderen. Enkele jaren geleden won hij ook een rit in de Britse Tour of the North en daarnaast trekt hij ook aardig zijn plan als pistier en mountainbiker.
Rudi De Boelpaep moet ik niet meer voorstellen!
Dirk Jansen is een maatje van Canoij en eveneens een specialist van het tijdritwerk. Al staat bij velen ook hun nummer in de Fietschallenge van 2010 in het geheugen gegrift.
Lorenzo Arena is een Belg die zich eveneens toespitst op het tijdritwerk en daarin ook al wat succesjes boekte.
Reinoud Amelynck is net als De Boelpaep een vaste klant van het Belgische tijdritwerk. In Dudzele eindigde hij bv. derde na De Boelpaep en mij.
Ten slotte wil ik ook nog even de elfde in de uitslag vermelden: Wim Nieuwkerk. Succesrijk duatleet die zich in Waarde ook kwam testen voor de Powerman van Geel. Hij komt als Nederlander niet in aanmerking voor het BK, maar zal ongetwijfeld zijn rol spelen in het wedstrijdverloop. Nederlands kampioen, dichte ereplaatsen op WK's, EK's en Powerman's, het is niet iedereen gegeven.
De uitslag:
1 Michael Hilgers St Vith (Belgien) 34:22.368 48,178
2 Bas Canoij Dordrecht 35:11.218 47,063
3 Dennis Raadtgever Kapelle 35:35.562 46,526
4 Johan Padmos Wissenkerke 35:37.038 46,494
5 Rudi De Boelpaep Steenokkerzeel (B) 35:43.419 46,356
6 Tony Verschuuren Fijnaart 35:48.980 46,236
7 Dirk Jansen Valkenswaard 35:53.606 46,137
8 Tom Vandenbussche Assebroek (B) 36:34.509 45,277
9 Lorenzo Arena Schoten (B) 36:35.416 45,258
10 Reinoud Amelynck Oostende (B) 37:04.250 44,671
11 Wim Nieuwkerk Fijnaart 37:29.316 44,173
Foto's:
Een leuke looptraining meteen na de tijdrit. Ideaal om het melkzuur eruit te krijgen ;-)
Over het 27,6 km lange parcours kan ik kort zijn. Eerst de helft van de tijdrit met meewind langs de dijk richting Antwerpen, om daarna met tegenwind terug naar Waarde te stoempen. En stoempen, dat werd het ook. Ik kon een stevig tempo ontwikkelen en mijn snelheid zakte zelfs bij tegenwind niet onder de veertig per uur.
Alleen kon ik niet in overdrive gaan, wat nodig is om in dergelijke tijdritten voor de knikkers mee te doen. Ook mijn hartslagen lagen niet echt hoog. Het is moeilijk om daaruit conclusies te trekken, maar ik ga ervan uit dat het ligt aan het type trainingen dat ik de voorbije weken in functie van de Powerman van Geel afhaspelde. De nadruk lag op het lopen, terwijl ik sinds de duatlon van Loenhout geen enkele kwalitatieve fietstraining meer deed.
Het positieve aan dit alles is dat ik - ondanks het matige gevoel - toch nog een behoorlijke chrono reed. Het deelnemersveld was kwalitatief ook een stuk sterker dan we in België gewoon zijn.
De Waalse winnaar Hilgers won in juni al op indrukwekkende wijze de tijdrit in de Ronde Gaumaise en rijgt al jaren de overwinningen en ereplaatsen in tijdritten en Waalse wedstrijden aan elkaar. Hij is meteen ook de grote favoriet voor de Gileppe Trophy.
Bas Canoij is een gekende naam in cycloland. Verzamelaar van ereplaatsen in wedstrijden à la Marmotte, Dolomietenmarathon en Les Trois Ballons. Afgelopen maand ook 8ste op het Nederlands Kampioenschap tijdrijden voor eliterenners zonder contract.
Dennis Raadtgever is een veelvuldig winnaar in Zeeuws-Vlaanderen. Enkele jaren geleden won hij ook een rit in de Britse Tour of the North en daarnaast trekt hij ook aardig zijn plan als pistier en mountainbiker.
Rudi De Boelpaep moet ik niet meer voorstellen!
Dirk Jansen is een maatje van Canoij en eveneens een specialist van het tijdritwerk. Al staat bij velen ook hun nummer in de Fietschallenge van 2010 in het geheugen gegrift.
Lorenzo Arena is een Belg die zich eveneens toespitst op het tijdritwerk en daarin ook al wat succesjes boekte.
Reinoud Amelynck is net als De Boelpaep een vaste klant van het Belgische tijdritwerk. In Dudzele eindigde hij bv. derde na De Boelpaep en mij.
Ten slotte wil ik ook nog even de elfde in de uitslag vermelden: Wim Nieuwkerk. Succesrijk duatleet die zich in Waarde ook kwam testen voor de Powerman van Geel. Hij komt als Nederlander niet in aanmerking voor het BK, maar zal ongetwijfeld zijn rol spelen in het wedstrijdverloop. Nederlands kampioen, dichte ereplaatsen op WK's, EK's en Powerman's, het is niet iedereen gegeven.
De uitslag:
1 Michael Hilgers St Vith (Belgien) 34:22.368 48,178
2 Bas Canoij Dordrecht 35:11.218 47,063
3 Dennis Raadtgever Kapelle 35:35.562 46,526
4 Johan Padmos Wissenkerke 35:37.038 46,494
5 Rudi De Boelpaep Steenokkerzeel (B) 35:43.419 46,356
6 Tony Verschuuren Fijnaart 35:48.980 46,236
7 Dirk Jansen Valkenswaard 35:53.606 46,137
8 Tom Vandenbussche Assebroek (B) 36:34.509 45,277
9 Lorenzo Arena Schoten (B) 36:35.416 45,258
10 Reinoud Amelynck Oostende (B) 37:04.250 44,671
11 Wim Nieuwkerk Fijnaart 37:29.316 44,173
Foto's:
Een leuke looptraining meteen na de tijdrit. Ideaal om het melkzuur eruit te krijgen ;-)
Abonneren op:
Posts (Atom)