De uitslag van de tijdrit in Dudzele:
1 De Boelpaep Rudi 0:24:07
2 Vandenbussche Tom 0:24:41 / 0.34
3 Amelynck Reinoud 0:25:04 / 0.57
4 Devriendt Damon 0:25:10 / 1.03
5 Dhaeyere Philip 0:25:12 / 1.05
6 Vanaudenaerde pascal 0:25:14 / 1.07
7 Verleyen Dirk 0:25:28 / 1.21
8 Van Der Jeught Stijn 0:25:34 / 1.27
9 Vermeersch Filip 0:25:34 / 1.27
10 Spilliaert Hans 0:25:44 / 1.37
Foto's volgen nog.
maandag 30 mei 2011
Pelotonvrees in Laarne
Hallo!
Daags na de tijdrit stond ik goed en wel gerecupereerd aan de start van de Grote Prijs Etienne De Wilde in Laarne, een wedstrijd die meetelt voor de Beker van België. Het was meteen ook mijn eerste interclub in vier jaar.
De (gereduceerde) afstand bedroeg 165 km, verdeeld over één grote ronde van goed 110 km met zes officiële hellingen (2x Leberg, 2x Valkenberg, 2x Kasteeldreef) + 4 plaatselijke ronden. De zon was (alweer) aanwezig, net als een héél stevige zuidwestenwind die hoe dan ook voor de nodige verbrokkeling zou zorgen.
De voorbije twee weken hadden me getoond dat de conditie stilaan een stijgende curve begon te krijgen, alleen heb ik op dit moment aan acuut gebrek aan wedstrijdkilometers en -ritme. Het eerste wedstrijduur (hoofdzakelijk tegenwind) verliep heel rustig, peddelend in de achterste regionen - zoals gewoonlijk - van het peloton aan hartslag 140. Net voor de eerste helling, tijdens de lange, brede afdaling naar de kasseitjes van Zegelsem en de voet van de Leberg, was er een massale valpartij in het peloton. Ik zat er gelukkig ver genoeg van verwijderd, zodat ik gemakkelijk kon blijven volgen. Vanaf de top van de Leberg tot net na de Kasteeldreef slaagde ik erin om helemaal naar voren te rijden. Dat was niet zo eenvoudig, want ik moest daarvoor zeker 100 man voorbijrijden. En dat terwijl het peloton voortdurend op een lang lint getrokken werd. Achteraf gezien had ik beter mijn krachten gespaard, maar dat is natuurlijk altijd makkelijk praten.
Hoe dan ook bevond ik me opeens kilometerslang bij de eerste tien van het peloton. Het begin van de tweede ronde door de heuvelzone liep echter weer langs die hemelsbrede afdaling naar de voet van de Leberg, waar ik blijkbaar de enige van het peloton ben die geen risico's durft nemen. En zo had ik in een kilometer tijd mijn plaatsje bij de eersten ingeruild voor een ticketje van rode lantaarn.
Net de tweede beklimming van de Leberg kwam de bevoorradingszone, luttele meters voor de afdaling van de Kleiberg naar Brakel, waar we de Valkenberg moesten aanvatten. Alles zat op een lint en daardoor moest ik weer een gat toerijden en begon ik à bloc aan die Valkenberg, waar mijn benen meteen blokkeerden.
Welke organisatie plaatst er nu een bevoorrading tussen twee hellingen die 3 km van elkaar verwijderd liggen? Bijna niemand nam daar drinkbussen aan, omdat alles op het lint werd getrokken. Ik kon niet anders, want mijn drank was op en ik zou niet weten hoe ik anders aan drinkbussen geraakt zou zijn. (Mijn geblesseerde vader was niet mee door een ongelukje gisteren)
Nog geen tien minuten nadat ik de rol had moeten lossen, voelde ik me alweer volledig gerecupereerd en kon ik op mijn eentje weer 45-46 per uur rijden. Spijtig. Ik had misschien kunnen uitrijden.
Ik moet ook wel toegeven dat ik vermoedelijk te weinig bijgedronken heb na de tijdrit van zaterdag en zondagochtend. Daardoor begon ik na slechts anderhalf uur wedstrijd al last te hebben van opkomende krampen. Althans, dat gevoel had ik. En anderhalf uur koers is wel heel rap. Véél te rap.
Hoe dan ook. Een 'goeie' dag was het niet. Maar ik heb ook dingen gezien die ik vroeger niet kon. De conditie is verre van 100% (= vooral een gebrek aan wedstrijdritme) en het zal nog wel eventjes duren vooraleer dat het geval zal zijn.
Komende week staat in principe alleen de duatlon van Rijkevorsel op het programma. Zonder echte ambities, want de loopconditie is toch wel zeer matig.
Groet!
Tom
---------
Foto's Laarne
In het peloton
Net na de bevoorrading tussen Leberg en Valkenberg, waardoor ik à bloc aan die tweede klim moest beginnen.
Daags na de tijdrit stond ik goed en wel gerecupereerd aan de start van de Grote Prijs Etienne De Wilde in Laarne, een wedstrijd die meetelt voor de Beker van België. Het was meteen ook mijn eerste interclub in vier jaar.
De (gereduceerde) afstand bedroeg 165 km, verdeeld over één grote ronde van goed 110 km met zes officiële hellingen (2x Leberg, 2x Valkenberg, 2x Kasteeldreef) + 4 plaatselijke ronden. De zon was (alweer) aanwezig, net als een héél stevige zuidwestenwind die hoe dan ook voor de nodige verbrokkeling zou zorgen.
De voorbije twee weken hadden me getoond dat de conditie stilaan een stijgende curve begon te krijgen, alleen heb ik op dit moment aan acuut gebrek aan wedstrijdkilometers en -ritme. Het eerste wedstrijduur (hoofdzakelijk tegenwind) verliep heel rustig, peddelend in de achterste regionen - zoals gewoonlijk - van het peloton aan hartslag 140. Net voor de eerste helling, tijdens de lange, brede afdaling naar de kasseitjes van Zegelsem en de voet van de Leberg, was er een massale valpartij in het peloton. Ik zat er gelukkig ver genoeg van verwijderd, zodat ik gemakkelijk kon blijven volgen. Vanaf de top van de Leberg tot net na de Kasteeldreef slaagde ik erin om helemaal naar voren te rijden. Dat was niet zo eenvoudig, want ik moest daarvoor zeker 100 man voorbijrijden. En dat terwijl het peloton voortdurend op een lang lint getrokken werd. Achteraf gezien had ik beter mijn krachten gespaard, maar dat is natuurlijk altijd makkelijk praten.
Hoe dan ook bevond ik me opeens kilometerslang bij de eerste tien van het peloton. Het begin van de tweede ronde door de heuvelzone liep echter weer langs die hemelsbrede afdaling naar de voet van de Leberg, waar ik blijkbaar de enige van het peloton ben die geen risico's durft nemen. En zo had ik in een kilometer tijd mijn plaatsje bij de eersten ingeruild voor een ticketje van rode lantaarn.
Net de tweede beklimming van de Leberg kwam de bevoorradingszone, luttele meters voor de afdaling van de Kleiberg naar Brakel, waar we de Valkenberg moesten aanvatten. Alles zat op een lint en daardoor moest ik weer een gat toerijden en begon ik à bloc aan die Valkenberg, waar mijn benen meteen blokkeerden.
Welke organisatie plaatst er nu een bevoorrading tussen twee hellingen die 3 km van elkaar verwijderd liggen? Bijna niemand nam daar drinkbussen aan, omdat alles op het lint werd getrokken. Ik kon niet anders, want mijn drank was op en ik zou niet weten hoe ik anders aan drinkbussen geraakt zou zijn. (Mijn geblesseerde vader was niet mee door een ongelukje gisteren)
Nog geen tien minuten nadat ik de rol had moeten lossen, voelde ik me alweer volledig gerecupereerd en kon ik op mijn eentje weer 45-46 per uur rijden. Spijtig. Ik had misschien kunnen uitrijden.
Ik moet ook wel toegeven dat ik vermoedelijk te weinig bijgedronken heb na de tijdrit van zaterdag en zondagochtend. Daardoor begon ik na slechts anderhalf uur wedstrijd al last te hebben van opkomende krampen. Althans, dat gevoel had ik. En anderhalf uur koers is wel heel rap. Véél te rap.
Hoe dan ook. Een 'goeie' dag was het niet. Maar ik heb ook dingen gezien die ik vroeger niet kon. De conditie is verre van 100% (= vooral een gebrek aan wedstrijdritme) en het zal nog wel eventjes duren vooraleer dat het geval zal zijn.
Komende week staat in principe alleen de duatlon van Rijkevorsel op het programma. Zonder echte ambities, want de loopconditie is toch wel zeer matig.
Groet!
Tom
---------
Foto's Laarne
In het peloton
Net na de bevoorrading tussen Leberg en Valkenberg, waardoor ik à bloc aan die tweede klim moest beginnen.
zaterdag 28 mei 2011
2de in ITT Dudzele
Vandaag behaalde ik een 2de plaats in een individuele tijdrit over 18 km in Dudzele. Door de wind en het lastige parcours (met twee U-bochten) lagen de snelheden (bij mij net geen 44 km/u) een stukje lager dan je normaal in zo'n tijdrit zou mogen verwachten.
Ik had een hele poos de beste tijd achter mijn naam staan, maar topfavoriet Rudi De Boelpaep ging er uiteindelijk nog ruim (35 seconden?) onder. De derde eindigde op meer dan een minuut.
Morgen Laarne. Veel wind en misschien zelfs nog regen ook, dat belooft weer een heel leuke wedstrijd voor mij te worden.
Hieronder een foto van de prijsuitreiking na de tijdrit:
Ik had een hele poos de beste tijd achter mijn naam staan, maar topfavoriet Rudi De Boelpaep ging er uiteindelijk nog ruim (35 seconden?) onder. De derde eindigde op meer dan een minuut.
Morgen Laarne. Veel wind en misschien zelfs nog regen ook, dat belooft weer een heel leuke wedstrijd voor mij te worden.
Hieronder een foto van de prijsuitreiking na de tijdrit:
zaterdag 21 mei 2011
Nog eens een koers gereden...
Hallo!
Vandaag startte ik eindelijk nog eens in een wedstrijd. Na ruim twee weken gesukkel met de luchtwegen voelde ik me deze week stilaan wat beter en besloot ik om vandaag de 1.12-wedstrijd in Aartrijke mee te pikken. Slechts 66 renners aan de start, waardoor ik geen 'pelotonvrees' moest hebben...
De eerste 20 km moest ik geen trap te veel geven. Ofwel lag het aan de benen, ofwel aan het trage tempo. Het gemiddelde bedroeg 42 km/u, dus echt hard werd er niet gereden op de glooiende wegen rondom Aartrijke. Ik voelde me goed en trok enkele keren mee in de reactie op eerder ontsnapte renners. Op een bepaald moment dacht ik dat we voor een mooie ereplaats vertrokken waren. Maar geen geluk: net toen ik ingelopen werd, reed een groepje weg. Eenmaal gerecupereerd ging ik nogmaals in de tegenaanval. Ik bleef uiteindelijk een ronde op een 15-tal seconden hangen, maar moest uiteindelijk inbinden tegen de groep die blijkbaar goed ronddraaide.
Door de afvallingskoers kon ik enkele kilometers verder gewoon weer wegrijden. Ik reed naar ploegmaat Diego Boone en samen raapten we nog twee gelosten op. Na 80 km bedroeg onze achterstand een goeie drie minuten en blijkbaar vond de wedstrijdjury het nodig om ons uit koers te nemen. Ik eindigde 32ste. Winnaar van de wedstrijd werd Koen Demuynck, al een heel seizoen sterk op dreef en eind vorig jaar auteur van een knappe Powerman van Kasterlee. Alleszins knapper dan mezelf ;-)
Voor én na de wedstrijd trainde ik nog bij, zodat ik toch de nodige kilometers in de benen heb.
Volgend weekend zal druk zijn met zaterdag(ochtend) de individuele tijdrit in Dudzele (18 km) en zondag de Grote Prijs Etienne De Wilde in Laarne, een wedstrijd van 180 km die meetelt voor de Beker van België. Onderweg moeten we o.a. 2x Leberg, Valkenberg en een parallelklim van de Berendries beklimmen. In de tijdrit hoop ik een mooie ereplaats (of beter, wie weet...) te behalen, terwijl ik voor Laarne beter geen uitspraken doe ;-)
De komende week staat in het teken van recuperatie, met als afsluiter vrijdag een bloedcontrole. Hopelijk zijn de resultaten beter dan drie maanden geleden...
Tom
Vandaag startte ik eindelijk nog eens in een wedstrijd. Na ruim twee weken gesukkel met de luchtwegen voelde ik me deze week stilaan wat beter en besloot ik om vandaag de 1.12-wedstrijd in Aartrijke mee te pikken. Slechts 66 renners aan de start, waardoor ik geen 'pelotonvrees' moest hebben...
De eerste 20 km moest ik geen trap te veel geven. Ofwel lag het aan de benen, ofwel aan het trage tempo. Het gemiddelde bedroeg 42 km/u, dus echt hard werd er niet gereden op de glooiende wegen rondom Aartrijke. Ik voelde me goed en trok enkele keren mee in de reactie op eerder ontsnapte renners. Op een bepaald moment dacht ik dat we voor een mooie ereplaats vertrokken waren. Maar geen geluk: net toen ik ingelopen werd, reed een groepje weg. Eenmaal gerecupereerd ging ik nogmaals in de tegenaanval. Ik bleef uiteindelijk een ronde op een 15-tal seconden hangen, maar moest uiteindelijk inbinden tegen de groep die blijkbaar goed ronddraaide.
Door de afvallingskoers kon ik enkele kilometers verder gewoon weer wegrijden. Ik reed naar ploegmaat Diego Boone en samen raapten we nog twee gelosten op. Na 80 km bedroeg onze achterstand een goeie drie minuten en blijkbaar vond de wedstrijdjury het nodig om ons uit koers te nemen. Ik eindigde 32ste. Winnaar van de wedstrijd werd Koen Demuynck, al een heel seizoen sterk op dreef en eind vorig jaar auteur van een knappe Powerman van Kasterlee. Alleszins knapper dan mezelf ;-)
Voor én na de wedstrijd trainde ik nog bij, zodat ik toch de nodige kilometers in de benen heb.
Volgend weekend zal druk zijn met zaterdag(ochtend) de individuele tijdrit in Dudzele (18 km) en zondag de Grote Prijs Etienne De Wilde in Laarne, een wedstrijd van 180 km die meetelt voor de Beker van België. Onderweg moeten we o.a. 2x Leberg, Valkenberg en een parallelklim van de Berendries beklimmen. In de tijdrit hoop ik een mooie ereplaats (of beter, wie weet...) te behalen, terwijl ik voor Laarne beter geen uitspraken doe ;-)
De komende week staat in het teken van recuperatie, met als afsluiter vrijdag een bloedcontrole. Hopelijk zijn de resultaten beter dan drie maanden geleden...
Tom
zaterdag 14 mei 2011
En ook geen Assebroek!
Hallo!
Vandaag heb ik dus ook niet meegereden in Assebroek. Fysiek was ik er zeker toe in staat, maar vraag was of ik dat dan de komende week/weken niet zou bekopen. Ik voelde gisteren en vanochtend dat mijn gezondheid nog steeds niet 'de oude' is, zodat het beter was niet mee te rijden. Zelfs al passeerde de wedstrijd op 30 meter van mijn woonplaats.
In eerste instantie dacht ik dat de oorzaak van de verkoudheid/problemen met de luchtwegen enkel bij mezelf lag, dat ik wéér te vermoeid was en door een verlaagde weerstand een of ander virus had opgelopen. Maar neen... sinds afgelopen week weet ik zeker dat het aan mijn job ligt. Elke dag samenwerken met gasten van 13 tot 16 jaar die zich op hygiënisch vlak niet verzorgen en die niet heel toevallig met dezelfde ziektesymptomen als mezelf (hoesten - op hun toetsenblad, snotteren, enz.) rondlopen.
Het is natuurlijk een heel eenvoudige manier om zelf ook ziek te worden, zeker in de dagen net na een wedstrijd. Momenten waarop ik moet recupereren en mijn weerstand nog te laag is. Goed ja, meerdere mensen hebben mij al gezegd dat het lichaam van een leerkracht in de loop der jaren automatisch minder vatbaar wordt voor ziektes en, laat ons hopen dat het klopt, dat je als leerkracht op den duur zelfs een véél betere weerstand opbouwt dan de gemiddelde mens.
Bovendien heb ik mijn dagelijks woon-werkverkeer met de fiets onderschat. Ik veronderstelde dat vijf 'ritjes' van 60 km (=> elke werkweek = 300 km) een ideale 'training' zouden vormen. Vergelijkbaar met vijf trainingen van twee uurtjes op de koersfiets. Een makkie voor een doorwinterde sportman. Dacht ik.
Maar neen... Haast dagelijks tegen half zeven 's ochtends de fiets op, dan een hele dag praten en dingen uitleggen, om dan vaak pas tegen zes, zeven uur 's avonds thuis te komen. Altijd weer langs dezelfde route die ik stilaan verfoei. Altijd weer die rugzak. Altijd weer die zeewind die op de terugweg in het nadeel blies. En dan had ik mijn looptrainingen nog niet afgewerkt. Had ik nog geen wedstrijd gereden. En was de noodzakelijke wekelijkse rustdag ijdele hoop...
Hoe ik het ook draai of keer: de voorbije twee weken hebben mijn planning weer serieus in de war gebracht. Met als gevolg dat ik stilaan besef dat het in deze omstandigheden simpelweg geen zin heeft om nog een planning op te maken. Het eerste 'doel' is om weer de noodzakelijke goesting in mijn hobby terug te vinden, want die was de voorbije periode serieus zoek. Ik zou me de komende maanden willen toespitsen op mijn tijdrit, maar dat kan alleen als ik 100% fris ben. Aan specifieke looptrainingen wil ik nu zelfs niet denken, want het is toch niet combineerbaar met mijn (overduidelijk) slopend woon-werkverkeer. Hopelijk lukt het me om de komende maanden toch één keer per week een lichte duurloop te doen, zodat ik tegen september niet alles kwijt ben gespeeld.
Het grote hoofddoel van de zomer 2011 was de duatlon van Val d'Aran op 24 juli, met een heel zwaar fietsgedeelte (2x de Col de Menté) waar ik als betere fietser onder duatleten goed voor de dag zou moeten kunnen komen. Ik vrees echter dat het in deze omstandigheden weinig zin heeft om naar die wedstrijd toe te werken. In het beste geval kan ik pas vanaf 15-20 juni aan serieuze looptrainingen beginnen te denken, wat te laat is. En ik zwijg dan nog over de fysieke en mentale frisheid waarover ik tegen dan al dan niet zal beschikken. Als ik in zo'n wedstrijd start, wil ik het gevoel hebben dat ik er alles voor gedaan heb. En dat kan nu onmogelijk het geval zijn. Misschien denk ik er over een week anders over. Misschien... We zien wel wat komt.
Het positieve nieuws is dat alle 'praktische' problemen vanaf juli (vakantie) en september (nieuw schooljaar) in principe van de baan moeten zijn en ik me dan in principe kan concentreren op een leuke winter als duatleet.
In principe (als sporter altijd met twee woorden spreken...) neem ik eind mei zeker deel aan de individuele tijdrit in Dudzele (18 km). Twee weken later (11 juni) start ik dan ook in de tijdrit in Oostkamp (20 km), waar ik zowel solo als in duo zal deelnemen. Ik ben ook geselecteerd voor de BvB-wedstrijd in Laarne (180 km). Alleen is er de vraag of ik daar op dit moment wel iets te zoeken heb.
Nu eerst weer het plezier in mijn hobby terugvinden. Want buiten mijn dagelijkse passages door Steenbrugge, Loppem, Zedelgem, Snellegem, Zerkegem en Bekegem valt er voorlopig niets te beleven. En dat is doodzonde voor iemand die zo graag fietst en nieuwe wegen/streken wil leren kennen.
Tom
Vandaag heb ik dus ook niet meegereden in Assebroek. Fysiek was ik er zeker toe in staat, maar vraag was of ik dat dan de komende week/weken niet zou bekopen. Ik voelde gisteren en vanochtend dat mijn gezondheid nog steeds niet 'de oude' is, zodat het beter was niet mee te rijden. Zelfs al passeerde de wedstrijd op 30 meter van mijn woonplaats.
In eerste instantie dacht ik dat de oorzaak van de verkoudheid/problemen met de luchtwegen enkel bij mezelf lag, dat ik wéér te vermoeid was en door een verlaagde weerstand een of ander virus had opgelopen. Maar neen... sinds afgelopen week weet ik zeker dat het aan mijn job ligt. Elke dag samenwerken met gasten van 13 tot 16 jaar die zich op hygiënisch vlak niet verzorgen en die niet heel toevallig met dezelfde ziektesymptomen als mezelf (hoesten - op hun toetsenblad, snotteren, enz.) rondlopen.
Het is natuurlijk een heel eenvoudige manier om zelf ook ziek te worden, zeker in de dagen net na een wedstrijd. Momenten waarop ik moet recupereren en mijn weerstand nog te laag is. Goed ja, meerdere mensen hebben mij al gezegd dat het lichaam van een leerkracht in de loop der jaren automatisch minder vatbaar wordt voor ziektes en, laat ons hopen dat het klopt, dat je als leerkracht op den duur zelfs een véél betere weerstand opbouwt dan de gemiddelde mens.
Bovendien heb ik mijn dagelijks woon-werkverkeer met de fiets onderschat. Ik veronderstelde dat vijf 'ritjes' van 60 km (=> elke werkweek = 300 km) een ideale 'training' zouden vormen. Vergelijkbaar met vijf trainingen van twee uurtjes op de koersfiets. Een makkie voor een doorwinterde sportman. Dacht ik.
Maar neen... Haast dagelijks tegen half zeven 's ochtends de fiets op, dan een hele dag praten en dingen uitleggen, om dan vaak pas tegen zes, zeven uur 's avonds thuis te komen. Altijd weer langs dezelfde route die ik stilaan verfoei. Altijd weer die rugzak. Altijd weer die zeewind die op de terugweg in het nadeel blies. En dan had ik mijn looptrainingen nog niet afgewerkt. Had ik nog geen wedstrijd gereden. En was de noodzakelijke wekelijkse rustdag ijdele hoop...
Hoe ik het ook draai of keer: de voorbije twee weken hebben mijn planning weer serieus in de war gebracht. Met als gevolg dat ik stilaan besef dat het in deze omstandigheden simpelweg geen zin heeft om nog een planning op te maken. Het eerste 'doel' is om weer de noodzakelijke goesting in mijn hobby terug te vinden, want die was de voorbije periode serieus zoek. Ik zou me de komende maanden willen toespitsen op mijn tijdrit, maar dat kan alleen als ik 100% fris ben. Aan specifieke looptrainingen wil ik nu zelfs niet denken, want het is toch niet combineerbaar met mijn (overduidelijk) slopend woon-werkverkeer. Hopelijk lukt het me om de komende maanden toch één keer per week een lichte duurloop te doen, zodat ik tegen september niet alles kwijt ben gespeeld.
Het grote hoofddoel van de zomer 2011 was de duatlon van Val d'Aran op 24 juli, met een heel zwaar fietsgedeelte (2x de Col de Menté) waar ik als betere fietser onder duatleten goed voor de dag zou moeten kunnen komen. Ik vrees echter dat het in deze omstandigheden weinig zin heeft om naar die wedstrijd toe te werken. In het beste geval kan ik pas vanaf 15-20 juni aan serieuze looptrainingen beginnen te denken, wat te laat is. En ik zwijg dan nog over de fysieke en mentale frisheid waarover ik tegen dan al dan niet zal beschikken. Als ik in zo'n wedstrijd start, wil ik het gevoel hebben dat ik er alles voor gedaan heb. En dat kan nu onmogelijk het geval zijn. Misschien denk ik er over een week anders over. Misschien... We zien wel wat komt.
Het positieve nieuws is dat alle 'praktische' problemen vanaf juli (vakantie) en september (nieuw schooljaar) in principe van de baan moeten zijn en ik me dan in principe kan concentreren op een leuke winter als duatleet.
In principe (als sporter altijd met twee woorden spreken...) neem ik eind mei zeker deel aan de individuele tijdrit in Dudzele (18 km). Twee weken later (11 juni) start ik dan ook in de tijdrit in Oostkamp (20 km), waar ik zowel solo als in duo zal deelnemen. Ik ben ook geselecteerd voor de BvB-wedstrijd in Laarne (180 km). Alleen is er de vraag of ik daar op dit moment wel iets te zoeken heb.
Nu eerst weer het plezier in mijn hobby terugvinden. Want buiten mijn dagelijkse passages door Steenbrugge, Loppem, Zedelgem, Snellegem, Zerkegem en Bekegem valt er voorlopig niets te beleven. En dat is doodzonde voor iemand die zo graag fietst en nieuwe wegen/streken wil leren kennen.
Tom
zondag 8 mei 2011
Geen Dwars door Brugge voor mij...
Geen Dwars door Brugge voor mij in 2011. Nadat ik gisteren al afzegde voor de 1.12-wielerwedstrijd in Dudzele, nota bene een organisatie van mijn eigen ploegleider, heb ik beslist om ook vandaag niet van start te gaan.
Oorzaak: problemen met de luchtwegen, die me sinds woensdag teisteren.
Ik weet niet hoe ik het 'virus' opgelopen heb, maar feit is wel dat het geen goed teken is dat ik alweer in een sukkelstraatje beland ben. De weersomstandigheden (tot 20 graden verschil tussen dag en nacht en een verraderlijke wind) zullen mij waarschijnlijk de das omgedaan hebben, maar het is GEEN toeval dat ik altijd bij de 'slachtoffers' ben.
Ik zei maanden geleden al dat ik gewoon eens een VOLLEDIGE rustperiode van een 3-tal weken nodig heb (de vorige dateert al van augustus 2009...), maar door mijn dagelijks woon-werkverkeer is dat voorlopig onmogelijk. Misschien moet ik dit duatlonseizoen gewoon vergeten en me in 2011 alleen toespitsen op enkele tijdritten.
Misschien... Het moet één van mijn vaakst gebruikte woorden van de laatste jaren zijn...
Oorzaak: problemen met de luchtwegen, die me sinds woensdag teisteren.
Ik weet niet hoe ik het 'virus' opgelopen heb, maar feit is wel dat het geen goed teken is dat ik alweer in een sukkelstraatje beland ben. De weersomstandigheden (tot 20 graden verschil tussen dag en nacht en een verraderlijke wind) zullen mij waarschijnlijk de das omgedaan hebben, maar het is GEEN toeval dat ik altijd bij de 'slachtoffers' ben.
Ik zei maanden geleden al dat ik gewoon eens een VOLLEDIGE rustperiode van een 3-tal weken nodig heb (de vorige dateert al van augustus 2009...), maar door mijn dagelijks woon-werkverkeer is dat voorlopig onmogelijk. Misschien moet ik dit duatlonseizoen gewoon vergeten en me in 2011 alleen toespitsen op enkele tijdritten.
Misschien... Het moet één van mijn vaakst gebruikte woorden van de laatste jaren zijn...
Abonneren op:
Posts (Atom)