maandag 20 februari 2017

Crossduatlon Jurbise

Gisteren trok ik voor de vierde keer naar Jurbise bij Bergen voor de plaatselijke crossduatlon, traditionele opener van het Waalse seizoen. In 2012 opende ik er met een zevende plaats, een jaar later gevolgd door een tweede plek (achter Kevin Greeven). In 2014 was ik dan weer dan de beste van het pak na een spannend duel met Tim Vijverman. De vorige twee edities bleef ik door omstandigheden afwezig.


Dit weekend waren er ook wedstrijden in Middelkerke en Hofstade, maar ik koos voor Jurbise omwille van het fantastische loop- en fietsparcours op en rond de terreinen van de Royal Golf Club du Hainaut en uiteraard ook vanwege de omloop die me goed ligt. Jammer genoeg waren de weersomstandigheden mij de voorbije week niet gunstig gezind en lag het parcours - ook al bleef het een lastige bedoening - er naar mijn goesting iets te droog en te snel bij. Topfavoriet was Robin Tournant, de Franse winnaar van de crossduatlon in Westrozebeke en vorig najaar ook al aan het feest in Belvaux en Malonne. Met Sylvain Denis (vierde op het BK halve triatlon in Deinze 2015, negende in XTerra Namen 2016 en deelnemer Ironman Hawaï 2016) en ikzelf stonden twee ex-winnaars aan de start.


Tournant als een speer
Tournant ging er in de eerste run als een speer vandoor. Ik had het traditioneel wat moeilijker in de eerste kilometer, maar kon al vlug opschuiven en me in het zog van betere lopers als Bart Rosseels, Jan Goddaer en Kevin Strubbe nestelen. Het lastige trailparcours over twee ronden van twee kilometer zorgde voor de nodige verbrokkeling en in de eerste wisselzone bedroeg mijn achterstand op Tournant een minuut. Ik liep nochtans verre van slecht...



Eenmaal op de mountainbike - vooral het eerste deel van elke fietsronde (twee keer elf kilometer) valt in Jurbise niet te onderschatten - kon ik vlug opschuiven. Tot mijn verbazing deed zelfs niemand een poging om me te volgen en halverwege de eerste fietsronde lag ik in derde positie. Even later zag ik Denis voor me uitrijden. Hij pikte aan, maar op de lange klim richting wisselzone - in dit geval het begin van de tweede ronde - moest hij afhaken. Ik kreeg weinig tijdsverschillen door en wist niet goed of ik aan het naderen was op de leider, Tournant dus.


Halve minuut
Ik vond een goed ritme en voelde me beter dan tijdens de eerste fietsronde, maar de jonge Fransman terugpakken zat er niet in. Tijdens de tweede passage op de lange klim riepen mijn ouders me toe dat ik op een halve minuut volgde. Ik wist dat ik geen kans meer maakte, want in de slotrun zou Tournant weer van me weglopen. Dat gebeurde ook. Ik hield vlot stand en werd tweede op anderhalve minuut. Denis volgde iets meer dan een halve minuut later als derde.

Uitslag: LINK.



zondag 5 februari 2017

Crossduatlon Westrozebeke

Gisteren trok ik naar Westrozebeke voor de eerste editie van de crossduatlon. Ik was volledig verlost van mijn verkoudheid en voelde me fris en klaar om een sterke prestatie neer te zetten. Ook de voorspelde regenval op zaterdag zag ik volledig zitten, want dat zou het lastige fietsparcours alleen maar nog lastiger maken.


De afstanden van de wedstrijd bedroegen 3,6 km lopen, 21 km mountainbiken en 3,6 km lopen. Wim De Waele en Jürgen Boterberge waren de favorieten, maar er zouden zich zeker nog enkele andere namen daartussen willen manifesteren. Ik was er daar één van. Net voor de start begon het behoorlijk hard te regenen. Prima zo, dacht ik...


Vier in plaats van drie

De eerste run op heuvelachtige weken (drie ronden van 1,2 km) verliep meer dan uitstekend. Ik voelde me prima en kwam na een kilometer door in 3'25". Ik kon dat tempo aanhouden en kreeg het gezelschap van Blankenbergenaar Dany Dalle, ook in Kleit al dicht in mijn buurt. Na drie ronden kwam er echter een serieuze aap uit de mouw: plots werden we rechts gestuurd om nog een vierde ronde te lopen. Verbazing alom. Plots werd me zelfs toegeroepen dat er zo meteen ook vier in plaats van drie fietsronden gereden moesten worden. Ik raakte in paniek, want dan zou ik ongetwijfeld een klop van de hamer krijgen. Ik had voor zo'n lange wedstrijd immers niet voldoende drank en voeding mee. Ik kwam na 5 km (17'28", gemiddeld 17,2 km/u !) de wisselzone in en na afloop bleek ik in 11de positie te liggen. Dat noemen ze dan een recreatieve wedstrijd...


Ondanks de heisa sprong ik vol goesting mijn fiets op en begon ik aan inhaalrace. Dat leek in eerste instantie ook te lukken en de eerste fietsronde liet ik de snelste tijd optekenen. Ook daarna bleef ik in eerste instantie op mijn elan doorgaan en kwam ik in het technische stukje in het bos op amper 15 à 20 seconden van Boterberghe, De Waele en Willems, die in de achtervolging waren op de Franse leider Tournant.



Onderkoelingsverschijnselen

Plots begon ik echter stuurfoutjes te maken, kon ik nog amper remmen en slaagde ik er niet meer in om mijn drinkbus uit de houder te halen. Ik begon ... onderkoelingsverschijnselen te vertonen en de gevolgen waren niet min. Ikzelf had intussen het gezelschap gekregen van Kim Devroye, die in de eerste ronde eerst naar me was toegereden maar vervolgens de rol had moeten lossen. In de derde fietsronde - ik was nog altijd in de waan dat er nog een vierde volgde - moest ik Kim laten rijden. Meer zelfs, in de laatste vijf minuten verloor ik nog ... één minuut op hem. Dat was deels te wijten aan een erbarmelijke wissel, want ik kreeg mijn helm niet meer los. Verkleumd, je weet nog wel...





Intussen is het u duidelijk geworden dat er geen vierde fietsronde moest worden gereden en daar was ik eerlijk gezegd niet rouwig om. Ik begon te lopen en dacht daarbij enkel aan overleven. Meer zat er niet meer in. Aan de aankomst applaudisseerde ik nog eens cynisch naar de hoofdreferee van de VTDL, voor mij de enige persoon die verantwoordelijk was voor de flater van jewelste tijdens de eerste run. Alsof je de renners in de Tour op een kilometer van de top van de Galibier laat weten dat er zonet beslist is om de aankomst vijf kilometer hogerop te leggen. Schrijnend.



Ik werd vijfde. Tournant won voor Willems en Boterberge. Niki Devoldere werd 6de.

Zelf ook in de fout
Hoe dan ook heb ik weer veel bijgeleerd. Dat ik niet goed de koude verdraag, wisten we al langer. Dat ik deze winter scherper sta dan vroeger het geval was, heeft daar niet veel aan geholpen. Maar dat ik onvoldoende gekleed was, is wel een fout van mij. Tot nu toe gebruikte ik nog nooit een of andere zalf om het lichaam warm te houden. Misschien zal ik daar de komende dagen toch best eens voor kijken... :-)



Enne... volgend jaar ben ik weer van de partij in Westrozebeke. Een organisatie met heel wat mogelijkheden om te evolueren naar een vaste waarde op de kalender.

Mijn tussentijden:
- 1ste run (60 hoogtemeters): 5,06 km in 17'36" (gem. 17,2 km/u)
- mountainbike (180 hoogtemeters): 21,85 km in 52'56" (gem. 24,8 km/u)
- 2de run (45 hoogtemeters): 3,70 km in 15'09" (gem. 14,8 km/u)

Volgende wedstrijd: crossduatlon Jurbise op 19 februari.

woensdag 1 februari 2017

Crossduatlon Liévin

Zondag was ik aan de slag in de crossduatlon in Liévin, Noord-Frankrijk. Op het cyclocrossparcours van Val de Souchez, bekend van de Wereldbekercrossen voor profs, kregen we een mooi en uitdagend parcours voorgeschoteld: 2,3 km lopen (trail), 14 km mountainbiken en 4,6 km lopen (trail).

Ik had echter al sinds dinsdagavond lichte irritatie aan mijn keel, wat een opkomende verkoudheid deed vermoeden. Die brak zaterdag door en bereikte zijn hoogtepunt op ... de dag van de wedstrijd. Ik stond met een mottig gevoel op en had weinig fut om deftig op te warmen. Tot overmaat van ramp moesten we 25 (!) minuten wachten op het startschot en begon ik half verkleumd (en gedemotiveerd) aan de wedstrijd.

Mijn eerste run was dan ook van een miserabel niveau. Amper hartslag 140 gemiddeld en veel moeite om in mijn ritme te komen. Ook op de mountainbike wilde het aanvankelijk niet vlotten. Het was pas toen Niki Devoldere, die deelnam aan de crosstriatlon, mij inhaalde, dat ik me boos maakte (op mezelf uiteraard) en beetje bij beetje wat sneller ging fietsen. Niki en ik bleven samen en konden - zo bleek achteraf toch - een mooi tempo ontwikkelen.

Meer zelfs, in de slotrun vond ik een heel goed ritme. Op een loodzwaar parcours, met twee steile (20%) beklimmingen van een terril, haalde ik nog een gemiddelde snelheid van 4'00"/km. Ik eindigde uiteindelijk in het spoor van Nicolas Gosse, twee weken eerder nog winnaar van de crosstriatlon in Avion. Hij was enkele seconden voor mij aan de tweede run begonnen en was iets verder uitgelopen, maar in de laatste kilometer had ik meer overschot en kwam ik maar nipt te kort om hem nog voorbij te lopen.

Na mijn aankomst zei men dat ik in de crossduatlon als derde was geëindigd en tijdens de podiumceremonie moest ik ook als derde op het podium, maar achteraf bleek ik op de officiële uitslag maar vierde te zijn. Dat komt ervan als je ongeïnteresseerd aan een wedstrijd begint en daardoor nooit weet in welke positie je vertoeft. De podiumceremonie bleek uiteindelijk enkel voor seniors bestemd te zijn, terwijl er één "veteraan" voor mij was geëindigd.

Winnaar van de crossduatlon werd Antoine Saison, in oktober nog winnaar van de crossduatlon in Zegerscappel met 400 deelnemers.

Tussentijden:
- 1ste run: 2,3 km in 9'41" (gem. 14,2 km/u)
- mountainbike: 13,5 km in 35'34" (gem. 22,8 km/u)
- 2de run: 4,6 km in 18'16" (gem. 15,0 km/u)


Intussen lijken de problemen met de luchtwegen stilaan verleden tijd en kan ik vooruitkijken naar de volgende wedstrijd, zaterdag in Westrozebeke. Een nieuwe crossduatlon op een prachtig parcours in eigen streek.

Tom