Evolutie blessure

Hallo

Vandaag moest ik nogmaals enkele onderzoeken ondergaan in het ziekenhuis.

Conclusies:
- Komende maandag 31 oktober word ik geopereerd aan de elleboog. Geen grote operatie, wel een ingreep om een minuscuul stukje losgekomen weefsel operatief aan te pakken.
- Het herstel van de elleboogbreuk (radiuskopfractuur) verloop goed. In die mate dat mijn arbeidsongeschiktheid voorlopig ingekort werd tot 30 november.
- In principe zal ik de trainingen tussen 5 en 10 november kunnen hervatten. Looptrainingen zullen geen enkel probleem vormen, dus heel bemoedigend nieuws. Voor de fietstrainingen zal ik me moeten beperken tot indoortrainingen op de Tacx. Die worden zeer belangrijk om het spierverlies zoveel mogelijk te beperken.
- Ik ben wedstrijdongeschikt verklaard tot begin januari. Niet dat dit hard aankomt, want de bedoeling was om sowieso pas eind januari de competitie te hervatten.

Tom

Valpartij in Wetteren -> 8 weken out!

Hallo

Vandaag minder goed nieuws. Een schijnbaar onschuldige valpartij in de winterduatlon van Wetteren, op het moment dat ik stilaan naar de top-vijf aan het rijden was en mijn wedstrijd eigenlijk nog moest beginnen. Gevolg: radiuskopfractuur (rechterelleboog) + arm in de plaaster + 8 weken werk- en sportonbekwaam! Even balen!

Tom

--------
Hier liep alles nog volgens plan...

Bosduatlon Lembeke

Hallo

Gisteren stond er nog eens een duatlon binnen aanvaardbare afstand op het programma. Plaats van gebeuren was het Oost-Vlaamse Lembeke, in het bosrijke Meetjesland. De afstanden van de jaarlijkse bosduatlon bedroegen 2,5 km lopen, 18,5 km mountainbike en 2,5 km lopen. Deze editie gold eveneens als Provinciaal kampioenschap winterduatlon, waardoor enkele sterke Oost-Vlamingen naar Lembeke kwamen aangezakt.

De weersomstandigheden waren perfect: zonnig, helder en weinig wind. Het parcours was van een ander gehalte: bochtig, technisch en - vooral dit - weinig stroken waar het evident was om inhaalmanoeuvres uit te voeren. Niet echt mijn ding, maar toch stond ik met enige ambities aan de start.



De start was zoals altijd verschroeiend, maar al vlug kwam ik in een ritme waarin ik me goed kon vinden. Ik kon mijn startsnelheid (17 km/u) behouden en kon zo stelselmatig enkele plaatsen opschuiven, wat niet evident was op het technisch parcours. Ik kwam uiteindelijk als 24ste de eerste wisselzone binnen, maar door een ultrasnelle wissel ging ik er als 16de uit. Ik was namelijk de enige die wisselde zoals in een duatlon op de weg: met rekkertjes zodat je je koersschoenen pas moet aandoen als je al op je fiets zit. Daardoor verloor ik wel weer een tweetal plaatsen in het begin van de MTB-proef, maar eenmaal op volle stoomkracht kon ik aan de inhaalrace beginnen.



Dat verliep echter niet van een leien dakje, aangezien het moeilijk was om in te halen en ik na bijna iedere bocht - met dank aan mijn gebrek aan technisch vermogen en durf - een gat van tien meter moest laten op mijn voorgangers. Ik kwam al vlug aansluiten bij een groepje dat streed voor de vijfde plaats, maar ik was al blij dat ik telkens de gaten (die ik zelf had gecreëerd) kon dichtrijden. In de derde en laatste fietsronde moesten enkele rivalen het tempo wat laten zakken, zodat ik door een korte tempoversnelling zelf aan de leiding van het groepje kwam. Niet echt slim gezien, aangezien het onmogelijk was om weg te rijden en ik met het kopwerk bovendien onnodige krachten verspilde. Door mijn gebrekkige bochtentechniek lag het tempo bovendien niet bijster hoog. Ik kwam de tweede wisselzone als vijfde binnen, maar ging er pas als achtste uit. Blijkbaar waren er enkele anderen die zowel het loop- als fietsparcours met een en dezelfde paar schoenen afwerkten!?!

Ik begon niet te voortvarend (misschien iets te) aan de tweede run en kwam al vlug in 12de positie terecht. Na een kilometer begon ik stilaan het tempo op te drijven, maar dat leverde me geen winst meer op in plaatsen. Alles lag dicht bijeen, maar uiteindelijk moest ik me tevreden stellen met een twaalfde plaats. Vooraf had ik stilletjes gehoopt op een plaats bij de beste tien en ik geloof dat het mogelijk was. Maar elk detail telt in een vluchtkoers als Lembeke en gisteren spraken die details te veel in mijn nadeel.

De overwinning ging naar parcoursbouwer Jeroen Buysse voor profwielrenner Steven Caethoven (die twee-drie tanden groter reed dan ikzelf ;-), maar als thuisrijder dan ook het parcours als zijn broekzak kent) en MTB'er Luc Baert. Triatleet Hannes Vandermoere (die met mij aan de slotrun begon) liep een onwaarschijnlijk sterke looptijd en werd nog vierde. Pieter Bracke eindigde op een zesde plaats.



Hartslagen en tijden:
- 1ste run: 2,5 km in 0.08.50 - gem. 17,0 km/u - HS gem. 169 / max. 180
- MTB: 18,5 km in 0.35.50 - gem. 31,0 km/u - HS gem. 171 / max. 177
- 2de run: 2,5 km in 0.09.29 - gem. 15,8 km/u - HS gem. 172 / max. 176



Volgende week staat er een heel ander soort wedstrijd op het programma, met de eerste editie van de Reuzen van Wetteren. Meteen wordt dat ook mijn meest veeleisende duatlon van deze winter: 18 km lopen en 50 km mountainbike op een (van horen zeggen) verschrikkelijk parcours. Meer zelfs, het wordt in principe de zwaarste wedstrijd van het hele jaar, lastiger en langer dan de Powerman van Geel, waar ik binnen de drie uur binnen was. Volgende week zal dat alleszins niet het geval zijn. Ook het deelnemersveld zal top zijn met o.a. Jeroen Buysse, Rob Woestenborghs, twee Zwitsers (waaronder Baumann), ploegmaat Tim Vijverman, Pieter Bracke en vele anderen.

Nog enkele foto's van de bosduatlon in Lembeke:




Tot de volgende!
Tom

En nog eens een wedstrijdje...

Hallo

Gisteren trok ik naar de atletiekpiste aan de Bargelaan in Beernem voor de derde SVS-loopcross van het schooljaar. Het was meteen ook mijn derde wedstrijd in acht dagen tijd. Intussen was het acht jaar geleden dat ik hier nog eens liep, waardoor ik al van vooraf besefte dat het parcours me niet echt aanstond. Gelukkig had men het intussen aan enkele wijzigingen onderworpen, ook al bleef het vooral een intervalwedstrijd met veel draaien en keren. Daarnaast kregen we ook een korte helling door een minibos voorgeschoteld. In totaal goed voor vier ronden of 3400 meter.

Ik nam een matige start en na een goeie ronde was ik mee met de "kopgroep" van een 7-tal lopers. Het tempo lag echter hoog en met de opeenvolging van lopen, draaien, optrekken, spurten, lopen, draaien, optrekken, enz. kreeg ik het heel lastig. Ook de duatlon van zondag zat duidelijk nog in de benen. Althans, dat gevoel had ik toch.

In de laatste ronde was ik volledig verzuurd en moest ik het tempo laten zakken. Ondanks het mindere gevoel eindigde ik 6de (algemeen) en 2de (leerkracht), slechts een 50-tal meter na de algemene winnaar, Jaan Beuckels, een talentvolle loper van Olympic Brugge met een besttijd van 6'12" op de 2000m. Blijkbaar was het parcours echt lastig en kan ik het niet-supergevoel daarmee (deels) verklaren. Mijn hartslagen gingen ook vlot omhoog en dat tijdens mijn vijfde opeenvolgende loopdag. Hoe dan ook was het een heel goeie training voor mij.

Nu nog een weekje goed doortrainen en dan wacht een nieuwe duatlon in Lembeke, eentje waar vooral de snelheid van groot belang zal zijn.

Tom

Winterduatlon Malmédy

Hallo

Afgelopen weekend trok ik dus naar Malmédy voor de winterduatlon. Alhoewel, van de winter was nog geen sprake. Geen wolkje aan de hemel, 25 graden en windstil. Meer moest dat niet zijn voor een spetterende wedstrijd op een al even spetterend parcours.

Op het programma stonden eerst 5,8 loopkilometers, gevolgd door 18 km met de MTB, om ten slotte nogmaals 5,8 km te lopen. Voor het loopparcours heb ik maar één woord: VER-SCHRIK-KE-LIJK. We kregen een halve trappenklim voorgeschoteld door een bos met stroken tot 30% en meer. Eenmaal op de top bleef het voortdurend steil omhoog en omlaag gaan, waarna de laatste anderhalve km hoofdzakelijk in dalende lijn verliep. Het MTB-parcours bestond uit één ronde van 18 km met vier zware hellingen, waarvan eentje op heel slechte bosweg met stenen en keien en met een lengte van drie km lang. Het parcours was niet té technisch, op uitzondering van één strook die ik niet had kunnen verkennen en waardoor ik dan ook een stukje te voet moest. De slotrun schotelde ons hetzelfde parcours een tweede (nog ergere) keer voor.


Hoogteprofiel van de loopproef

Hoogteprofiel van de MTB-proef

Ik had een goed gevoel voor start en dat was te zien aan mijn loopgedeelte. Ik haalde nog geen 15 per uur gemiddeld, maar op zo'n parcours was dat verre van slecht. Ik kwam binnen als 16de(solo's + duo's) / 12de (solo's), waarmee ik de schade kon beperken. Alles was nog mogelijk, mits een uitmuntende fietsproef.

Eenmaal op de MTB vond ik meteen het goeie ritme. Ik had goeie benen, maar de fietsconditie is duidelijk niet meer wat ze enkele weken geleden was. Goed ja, met achttien fietsuren in de maand september kon ik eigenlijk niet beter verwachten. Ik kreeg mijn hartslag wel telkens weer goed omhoog na iedere afdaling, wat duidt op frisheid. Conclusie: goed, maar aan de fietsconditie zal de komende trainingsweken nog extra gewerkt moeten worden. Ik klokte de 10de (solo's + duo's) / 7de (solo's) fietstijd, waardoor ik de laatste wisselzone als 7de solo en 10de algemeen binnenreed.

De laatste run verliep uiteraard moeizamer dan de eerste. Op de 'trappenklim' moest ik zoals iedereen - vermoed ik - stukken te voet, omdat het ondraaglijk steil werd. Toch kon ik blijven geven en in de slotkilometer kreeg ik mijn hartslag zelfs weer naar 'maximale' (dag)hoogte. Twee lopers van een duoploeg konden me nog net remonteren, waardoor ik 12de eindigde bij de solo's + duo's. Goed voor een 7de plaats bij de solo's. Ik klokte de 21ste (solo's en duo's) / 11de (solo's) tijd in de afsluitende run.

Met mijn eindtijd van gisteren was ik in de vorige edities van deze duatlon veel dichter geëindigd, lees op het eindpodium. Alleen maakte Malmédy dit seizoen voor de eerste keer deel uit van het belangrijkste regelmatigheidsklassement voor Waalse duatleten, waardoor de meeste toppers deelnamen om hun positie te verdedigen. Ik kan deze organisatie alleen maar toejuichen, want zelden krijgen duatleten zo'n prachtig parcours in een overweldigend decor voorgeschoteld. Blijven doen!

Eén foutje toch nog: mijn bandendruk. Ik moest tijdens de MTB-rit tot mijn grote spijt en (zelf)ergernis vaststellen dat mijn banden niet hard genoeg stonden. Spijtig, want ik had er op het perfect berijdbare parcours een stukje harder door kunnen rijden, en dan vooral tijdens de beklimmingen...

Conclusie voor mezelf: Ik haalde er (bijna) alles uit, in verhouding met wat er op dit moment mogelijk is. De komende weken zal ik op training een tandje moeten bijsteken en hopelijk kan ik daar dan de vruchten van plukken. Nu wachten twee stevige trainingsweken. Woensdag neem ik deel aan de derde SVS-loopcross in Beernem. De volgende duatlon staat geprogrammeerd op zaterdag 15 oktober in het Oost-Vlaamse Lembeke. De week erna volgt dan een grote test voor mezelf met de lange (+3u) winterduatlon in Wetteren, georganiseerd door Pieter Bracke. Het parcours dat hij samenstelde, zal ongetwijfeld voor een ware slijtageslag zorgen. En zo hoort het ook!

Tot slot nog mijn loop- en fietstijden:
- 1ste run: 5,8 km in 0.23.15 - gem. 14,97 km/u - HS gem. 171 - max. 178 - 200 hm
- MTB: 18 km in 0.44.59 - gem. 24,01 km/u - HS gem. 163 max. 178 - 500 hm
- 2de run: 5,8 km in 0.24.44 - gem. 14,07 km/u - HS gem. 167 - max. 177 - 200 hm


Mijn snelheden en hartslagwaarden over de hele wedstrijd heen. Garmin slaat in dichtbeboste gebieden tilt, waardoor de afstanden en snelheden spijtig genoeg niet altijd even correct zijn...

Uitslag:
1ste: Thorsten Langer
2de: Jeremy Pip (op 3'07")
3de: Axel Van Liefferinge (op 4'08")
4de: Christophe Baïolet (op 4'42")
5de: Aurélien Champenois (op 5'39")
6de: Samuel Duquenne (op 7'18")
7de: Tom Vandenbussche (op 9'32")
8ste: Cédric Moyen (9'37")
9de: Frederic Lembree (9'39")
10de: Xavier Messiaen (12'11")

Tot de volgende!
Tom

-------------
Enkele foto's
-------------