Hallo!
Zaterdag legde ik voor de eerste keer in mijn leven een lactaattest als loper af. Op de looppiste van Aalter moest ik telkens blokken van 1200m afhaspelen, aan een voortdurend stijgende hartslag. Eerste blok aan 130-135, tweede aan 140-145, derde aan 150-155, vierde aan 160-165, vijfde aan 170-175 en zesde (en laatste) aan 180-185.
Conclusie: ik haal te weinig uit mijn "potentiële" capaciteiten, want trainde volledig verkeerd. Werk aan de winkel dus. Ik haspel nu het oorspronkelijke programma met winterduatlons bijna helemaal af, omdat er voor kortere wedstrijden geen onoverkomelijk probleem is. Eind november volgt een rustperiode en vanaf 1 december begin ik aan een lange basisopbouw naar volgend seizoen toe. Later meer daarover.
's Namiddags ging ik dan ook niet van start in Varsenare. Ik had duidelijk geen al te beste dag en hield het bij losrijden.
Vandaag was er dan de tweede SVS-loopcross van het schooljaar, ditmaal in de Koude Keuken (Sint-Andries). Traditioneel parcours dat ik intussen op mijn duimpje ken. Ik liep uiteraard weer in de reeks met leerlingen van het 5de en 6de middelbaar, leerkrachten en ouders. Het parcours bestond uit drie ronden van 750m over grasvelden, terwijl de aankomststrook gekenmerkt werd door drie kort op elkaar volgende U-bochten. Echt ideaal voor de Garmin om een correct(e) afstand en gemiddelde te berekenen ;-)
De wedstrijd dan. Door een etentje op dinsdagavond dat me heel slecht bevallen is (enige mogelijkheid: bedorven) had ik een heel slecht gevoel voor de wedstrijd. Ik had amper iets gegeten en ook qua drank bleef het beperkt, ondanks de zomerse omstandigheden (25°). Net zoals vorige week volgde alweer een heel explosieve start. Ik startte heel behoedzaam rond de 25ste plaats. Er waren een pak meer deelnemers van vorige week en met Brecht Vanhaverbeke ook een heel sterke leerkracht die moeilijk te kloppen zou zijn. Ik voelde me niet slechter worden en probeerde aan een inhaalrace te beginnen. Dat lukte ook, want bij het ingaan van de derde en laatste ronde van 750 meter lag ik al in de top-10.
Ook in die slotronde kon ik nog enkelingen inhalen, waaronder KBVS-ploeggenoet en oud-leerling Matthias Pyfferoen. Zo strandde ik op een vijfde (algemeen) en tweede plaats (leerkrachten).
Kleine voetnoot: ik liep 50 seconden sneller dan vorig jaar (goed voor een gemiddelde van 17,7 km/u), al bedroeg de totale afstand toen maximaal 50 meter meer...
Groet!
Tom
woensdag 28 september 2011
donderdag 22 september 2011
Nog eens een zege, hoe onbeduidend ook...
Hallo
Gisteren nam ik deel aan de eerste wedstrijd van het Brugse SVS-loopcriterium voor scholen. Dit jaar was het Tillegembos in Sint-Michiels het decor van de opener. Later volgen nog Koude Keuken in Sint-Andries (28/9), Beernem (05/10), LTI Oedelem (26/10) en VTI/Zandstraat Sint-Andries (09/11). Telkens gaat het om loopwedstrijden van om en bij de drie kilometer op goed beloopbare zand- en/of graswegen. Waarschijnlijk neem ik ook enkele van de volgende loopcrossen mee als voorbereiding op de winterduatlons.
Ik startte uiteraard in de reeks met leerlingen van het 5de en 6de middelbaar, leerkrachten en ouders. Door vertraging in de opeenvolgende reeksen moesten uiteindelijk ook de meisjes van het 5de en 6de middelbaar en de vrouwelijke leerkrachten met ons meelopen. Gevolg: héél veel deelnemers in onze reeks en een nog explosievere start. Het parcours bestond uit drie ronden over voornamelijk aangestampte aarde, met één strook waar het gevaarlijk was om blessures op te lopen. Buiten wat lichte motregen en een strakke wind waren de omstandigheden gelukkig aanvaardbaar. Als leerling maakte ik jaren geleden ergere toestanden mee in Tillegem.
Zoals altijd in de eerste scholencross van het jaar was er een nog snellere start dan anders. Ik verloor meteen 50 meter op de koplopers. Na één ronde liep ik rond de 15de plaats algemeen, maar in de verste verte was er geen andere leerkracht te bespeuren. In de tweede ronde begon ik aan de inhaalrace. Ik liep duidelijk de snelste tweede kilometer van allemaal, want ik zag de kloof met de koploper merkbaar kleiner worden, in die mate dat ik bij het ingaan van de slotronde in 4de positie (algemeen) lag en een podiumplaats nog mogelijk was. De overwinning bij de leerkrachten was dan al lang binnen.
In die slotronde kon ik mijn tempo handhaven en enkel in de laatste honderden meters ging er nog een leerling van Sint-Lodewijks mij voorbij. Gevolg: 5de in de totaaluitslag en 1ste leerkracht. En dat in een heel strak tempo. Maar vooral onthoud ik het goede gevoel waarmee ik de laatste week kan trainen. Nu volgen twee dagen rust. Zaterdagochtend staat een lactaattest op de piste van Aalter gepland, zodat ik eindelijk weet welke hartslagwaarden ik tijdens mijn looptrainingen moet aanhouden. 's Namiddags trek ik als snelheids- en weerstandstraining naar Varsenare om er mee te rijden met de eliterenners zonder contract.
Volgende week staat dan alles in het teken van mijn eerste duatlon van het winterseizoen, namelijk die van Malmédy.
Tom
Gisteren nam ik deel aan de eerste wedstrijd van het Brugse SVS-loopcriterium voor scholen. Dit jaar was het Tillegembos in Sint-Michiels het decor van de opener. Later volgen nog Koude Keuken in Sint-Andries (28/9), Beernem (05/10), LTI Oedelem (26/10) en VTI/Zandstraat Sint-Andries (09/11). Telkens gaat het om loopwedstrijden van om en bij de drie kilometer op goed beloopbare zand- en/of graswegen. Waarschijnlijk neem ik ook enkele van de volgende loopcrossen mee als voorbereiding op de winterduatlons.
Ik startte uiteraard in de reeks met leerlingen van het 5de en 6de middelbaar, leerkrachten en ouders. Door vertraging in de opeenvolgende reeksen moesten uiteindelijk ook de meisjes van het 5de en 6de middelbaar en de vrouwelijke leerkrachten met ons meelopen. Gevolg: héél veel deelnemers in onze reeks en een nog explosievere start. Het parcours bestond uit drie ronden over voornamelijk aangestampte aarde, met één strook waar het gevaarlijk was om blessures op te lopen. Buiten wat lichte motregen en een strakke wind waren de omstandigheden gelukkig aanvaardbaar. Als leerling maakte ik jaren geleden ergere toestanden mee in Tillegem.
Zoals altijd in de eerste scholencross van het jaar was er een nog snellere start dan anders. Ik verloor meteen 50 meter op de koplopers. Na één ronde liep ik rond de 15de plaats algemeen, maar in de verste verte was er geen andere leerkracht te bespeuren. In de tweede ronde begon ik aan de inhaalrace. Ik liep duidelijk de snelste tweede kilometer van allemaal, want ik zag de kloof met de koploper merkbaar kleiner worden, in die mate dat ik bij het ingaan van de slotronde in 4de positie (algemeen) lag en een podiumplaats nog mogelijk was. De overwinning bij de leerkrachten was dan al lang binnen.
In die slotronde kon ik mijn tempo handhaven en enkel in de laatste honderden meters ging er nog een leerling van Sint-Lodewijks mij voorbij. Gevolg: 5de in de totaaluitslag en 1ste leerkracht. En dat in een heel strak tempo. Maar vooral onthoud ik het goede gevoel waarmee ik de laatste week kan trainen. Nu volgen twee dagen rust. Zaterdagochtend staat een lactaattest op de piste van Aalter gepland, zodat ik eindelijk weet welke hartslagwaarden ik tijdens mijn looptrainingen moet aanhouden. 's Namiddags trek ik als snelheids- en weerstandstraining naar Varsenare om er mee te rijden met de eliterenners zonder contract.
Volgende week staat dan alles in het teken van mijn eerste duatlon van het winterseizoen, namelijk die van Malmédy.
Tom
zondag 4 september 2011
2de in tijdrit Wingene
Hallo!
Ik eindigde vandaag 2de in de individuele tijdrit in Wingene. Ik legde de 16,6 km af in 21 minuten en 34 seconden, goed voor een gemiddelde snelheid van 46,2 km/u! Spijtig genoeg was dat - alweer - niet genoeg voor een overwinning. Al was ik best tevreden met mijn 'prijs': glas en twee flessen kasteelbier, Shimano-fietspedalen en wat WCup-sportvoeding!
Ik eindigde vandaag 2de in de individuele tijdrit in Wingene. Ik legde de 16,6 km af in 21 minuten en 34 seconden, goed voor een gemiddelde snelheid van 46,2 km/u! Spijtig genoeg was dat - alweer - niet genoeg voor een overwinning. Al was ik best tevreden met mijn 'prijs': glas en twee flessen kasteelbier, Shimano-fietspedalen en wat WCup-sportvoeding!
donderdag 1 september 2011
Slimme zet in Zonnebeke
Hallo!
Gisteren trok ik naar Zonnebeke voor een wedstrijd bij de eliterenners. Ik begon rustig in het peloton. Het tempo lag vanaf het begin hoog, maar ik had geen moeite om te volgen. Ik had weliswaar geen supergevoel, maar alleen bij het optrekken na de bochten voelde ik dat het ruim twee maanden geleden was dat ik nog eens een koers op de weg gereden had.
Na een kleine 30 km dacht ik dat ik een platte band had... Maar neen, het was mijn wiel dat tegen mijn remmen wreef, of omgekeerd... Al fietsend kreeg ik het niet opgelost, dus liet ik me uit het peloton afzakken om eventjes te stoppen... Wat bleek: mijn achterwiel zat gewoon los!!! Ik zette het (weer) vast en begon aan een (hopeloze) achtervolging, aangezien mijn achterstand een halve minuut bedroeg op een bijna losgeslagen meute. Ik kwam terug tot op 10 seconden. Op het lange rechte stuk op de hoofdbaan naar Beselare werd het peloton weer op een lint getrokken, naar 55 per uur, waardoor ik weer wat tijd verloor. En zo ging het nog een 10-tal km voort. Accordeon, 100 meter, 200 meter, 100 meter, 200 meter. Na 40 km besefte ik dat het geen zin had om nog verder aan te dringen en stapte ik af. Eigen schuld...
Zo'n wiel voor de koers vastzetten is een automatisme geworden, dus kan ik het me echt niet meer herinneren. Maar vooral: ik heb eigenlijk véél geluk gehad dat er niets ergs gebeurd is!
Wel spijtig, tijdens de daaropvolgende 'straftraining' had ik best wel goeie benen. Eerst nog een uur lang een keer of twintig de hellingen in en rond Zonnebeke opgespurt en na elke bocht een versnelling geplaatst. Daarna nog een kleine 60 km naar Assebroek, pal wind op kop. Maar met goeie benen. En dat is nog altijd het voornaamste.
Vandaag deed ik nog twee rustige looptrainingen. Morgen rust en dan stilaan de concentratie op zondagochtend leggen, voor het laatste doel van dit zomerseizoen: de individuele tijdrit in Wingene.
Tom
Gisteren trok ik naar Zonnebeke voor een wedstrijd bij de eliterenners. Ik begon rustig in het peloton. Het tempo lag vanaf het begin hoog, maar ik had geen moeite om te volgen. Ik had weliswaar geen supergevoel, maar alleen bij het optrekken na de bochten voelde ik dat het ruim twee maanden geleden was dat ik nog eens een koers op de weg gereden had.
Na een kleine 30 km dacht ik dat ik een platte band had... Maar neen, het was mijn wiel dat tegen mijn remmen wreef, of omgekeerd... Al fietsend kreeg ik het niet opgelost, dus liet ik me uit het peloton afzakken om eventjes te stoppen... Wat bleek: mijn achterwiel zat gewoon los!!! Ik zette het (weer) vast en begon aan een (hopeloze) achtervolging, aangezien mijn achterstand een halve minuut bedroeg op een bijna losgeslagen meute. Ik kwam terug tot op 10 seconden. Op het lange rechte stuk op de hoofdbaan naar Beselare werd het peloton weer op een lint getrokken, naar 55 per uur, waardoor ik weer wat tijd verloor. En zo ging het nog een 10-tal km voort. Accordeon, 100 meter, 200 meter, 100 meter, 200 meter. Na 40 km besefte ik dat het geen zin had om nog verder aan te dringen en stapte ik af. Eigen schuld...
Zo'n wiel voor de koers vastzetten is een automatisme geworden, dus kan ik het me echt niet meer herinneren. Maar vooral: ik heb eigenlijk véél geluk gehad dat er niets ergs gebeurd is!
Wel spijtig, tijdens de daaropvolgende 'straftraining' had ik best wel goeie benen. Eerst nog een uur lang een keer of twintig de hellingen in en rond Zonnebeke opgespurt en na elke bocht een versnelling geplaatst. Daarna nog een kleine 60 km naar Assebroek, pal wind op kop. Maar met goeie benen. En dat is nog altijd het voornaamste.
Vandaag deed ik nog twee rustige looptrainingen. Morgen rust en dan stilaan de concentratie op zondagochtend leggen, voor het laatste doel van dit zomerseizoen: de individuele tijdrit in Wingene.
Tom
Abonneren op:
Posts (Atom)