Verslag Powerman Geel / BK Long Distance Duatlon

Hallo allemaal

Ik ben een beetje laat met mijn verslag, maar er moesten afgelopen week dan ook veel artikels over de voorbije BK's in Geel en Eupen geschreven worden ;-)

Bij deze...

Afgelopen zondag stond in de Geel de jaarlijkse Powerman-duatlon op het programma. Sinds enkele jaren geldt deze wedstrijd over 10,4 km lopen, 60 km fietsen (stayeren niet toegelaten) en 10,2 km lopen ook als Belgische kampioenschap op de lange afstand. Twee jaar geleden eindigde ik er als 41ste (23ste op het BK), terwijl ik in 2012 op de 21ste (13de op de BK) plaats beslag legde. Nu mikte ik vooral op een toptienplaats op het BK. De algemene notering interesseerde me niet zoveel, omdat je toch altijd afhankelijk bent van de sterkte van het deelnemersveld.

Zoals gewoonlijk heel wat internationale toppers aan de start, zoals kersvers vicewereldkampioen Emilio Martin en gevestigde waardes als Anthony Le Duey en Soren Bystrup. Van Belgische zijde was de bezetting een stuk gematigder. Toppers als Rob Woestenborghs (blessure en focus op Zofingen), Joerie Vansteelant (deelname aan BK triatlon), Pieter Rijnders (oververmoeidheid), Wim De Cort (overstap naar atletiek) en Kenneth Vandendriessche (blessure) ontbraken.

Bleven over als favoriet: Glen Laurens, Jochen Neyrinck, Tim Van Hemel en Seppe Odeyn. Dat waren voor mij de atleten die het in principe zouden uitvechten voor de Belgische titel. Daarachter lag het veld open en had ik mijn kans om een mooie ereplaats te bemachtigen.

Door het warme weer van de voorbije maand en de voorspelde omstandigheden had ik met veel schrik maar ook precisie deze wedstrijd voorbereid, dan toch zeker op vlak van drank en voeding. Aan de andere kant viel het af te wachten of ik al voldoende hersteld zou zijn van de slopende trainingsstage in de Italiaanse Alpen. Een twee weken durende reis die door de hittegolf serieus in de kleren was gekropen. Een snelheidstraining achter de auto, vijf dagen voor het BK, stelde me echter gerust. Ik zou misschien nog niet 100 procent fris zijn, maar ik zou op zijn minst met een héél goede conditie aan de start verschijnen.

loopparcours (4x2,5 km)

fietsparcours (4x15 km)

HS (rood) - SNELHEID (blauw)

Het plan was om de eerste run gematigd aan de vatten. Dat deed ik ook en met ETZ-voorzitter Diederik Derijcke had ik de ideale loopgezel aan mijn zijde. Ons tempo lag tussen 3'50" en 3'55" per kilometer. Rekening houdend met het bochtige, vaak onverharde en moeilijk beloopbare loopparcours bleek dat achteraf het ideale tempo voor mij. Ik kon enkele slagen onder mijn overslagpols lopen, precies zoals ik het wilde, om op de fiets de kraan helemaal open te draaien. Als 55ste algemeen (29ste Belg) ging ik de wissel in.

De eerste fietskilometer probeerde ik eerst voldoende bij te drinken, iets wat ik ook al tijdens de eerste run zorgvuldig had opgevolgd. Ik voelde meteen dat de juiste benen aanwezig waren en halverwege de eerste fietsronde wees mijn gemiddelde snelheid al 42 km/u aan. Bij de eerste doorkomst was dat opgelopen tot 42,7 km/u, maar door de bochtige passages aan de wisselzones zakte het telkens met +/- 1 km/u. Ik had al vlug door dat ik op hetzelfde tempo als vorig jaar aan het rijden was, maar dat ik ditmaal ruim onder mijn overslagpols bleef en me dus aan het sparen was voor de slotrun. Bovendien waren de omstandigheden dit jaar veel moeilijker dan in 2012, toen het zeker vijf graden minder warm was. Bij elke doorkomst net voor de wisselzone kreeg ik de atleten die net voor me reden in het vizier, zodat ik een inschatting kon maken over mijn positie. Na drie rondes zag ik dat Van Hemel en Odeyn nog een goeie minuut voor me uitreden. Ik lag in vijfde positie op het BK, maar dacht dat dit het maximum haalbare zou worden. Het zou vooral zaak worden om een sterke slotloper als Willem Dierckx af te houden.

Uiteindelijk kwam ik na 1u25'09" tijdrijden de tweede wisselzone binnen. Daarmee kon ik de beste fietstijd (algemeen én BK) klokken. In de laatste fietsronde was ik ook voormalig Europees kampioen en meervoudig Nederlands kampioen Armand Van der Smissen voorbijgereden, een teken dat ik me ook in de Powerman behoorlijk vooraan bevond. Achteraf bleek dat ik als 13de (5de Belg) aan de slotrun begonnen ben, in het spoor van de 12de, de Fransman Julien Brazy van ETZ. Net achter me bevond zich de Griekse kampioen Grigoris Skoularikis. Hij zou me meteen inhalen en achterlaten, maar de hele tweede run een minuut voor me blijven uitlopen. Laurens was de eerste Belg aan de wissel, 4'15" voor op mij. Neyrinck lag in tweede positie, nog 2'07" voor mij, Van Hemel wisselde als derde 59 seconden voor me, Odeyn als vierde nog 20 seconden.

Ik begon met goeie benen aan de slotrun en kon in de eerste van vier looprondes een tempo van 3'50" - 3'55" / km aanhouden. Aan kilometerpaal één had ik een wandelende Odeyn te pakken. Hij had met kampen af te rekenen en zou even later opgeven. Ik was nu vierde Belg in, maar dacht nog geen moment aan een medaille.Ik had even het gevoel dit 10 km te kunnen aanhouden, maar plots was het over. Ik begon weer vocht in mijn schoenen te krijgen, waardoor het leek alsof ik voortdurend in een plas aan het lopen was. Ook in de eerste run had ik er al last van. Ik zal eens moeten nadenken over hoe ik dat in de toekomst kan vermijden.

Vanaf kilometer drie was het overleven, maar gelukkig kon ik mijn tempo behoorlijk aanhouden. In de derde loopronde kreeg ik het wat moeilijker, maar toen ik op drie kilometer van de aankomst vernam dat Van Hemel voor me begon te verachteren, begon ik plots aan een BK-medaille te denken. Plots zag ik hem voor me uit lopen, maar ik ontbrak de kracht om er iets aan te doen. Ik probeerde te verdapperen, maar moest lijdzaam toezien hoe mijn hartslag daarbij ook begon te stijgen en mijn lichaam dat niet kon verdragen. Op ruim een kilometer van de meet stak Van der Smissen mij nog voorbij. Hij zou nog in het spoor van Van Hemel komen, maar ik dacht er geen enkel moment aan om hem te volgen. Fysiek zat ik aan mijn maximum en dus moet ik tevreden zijn met mijn vierde plaats op dit BK. Algemeen eindigde ik als 15de in deze sterk bezette Powerman. Mijn tweede run (24ste tijd) was zeer degelijk, zelfs beter dan enkele topatleten. Iets positiefs om mee naar de toekomst te nemen...

's Avonds mocht ik nog mee het podium op voor een bronzen BK-medaille bij de senioren, aangezien Tim nog belofte is. En mocht ik mee vooraan plaatsnemen toen de top 15 van de Powerman hun prijzengeld mochten komen afhalen. Een mooie afsluiter van een bijna perfecte dag. Alleen dat brons ontbreekt ;-)

Uitslag: LINK
Verslag: LINK
Artikel HNB: LINK

Tom