Zondag was ik aan de slag in Geel, voor mijn eerste Powerman ooit die ook meteen gold als Belgisch kampioenschap duatlon long distance. Door de langere afstanden ging het (uitzonderlijk voor Vlaanderen) uiteraard ook om een non drafting (niet-stayerwedstrijd), wat in mijn voordeel zou spelen.
Afstanden:
- 10 km lopen (in werkelijkheid 10,5)
- 60 km tijdrijden
- 10 km lopen (in werkelijkheid iets meer)
Weer: héél veel ZW-wind, waardoor we hoofdzakelijk zijwind hadden tijdens het fietsgedeelte, zonnig, half bewolkt, droog!
Wedstrijd:
- Vooraf had ik afgesproken met Christophe Fieuw en Giovanni Bultynck om samen te lopen. 15 per uur was het doel, maar dat werd iets trager. Het parcours liep hoofdzakelijk over grasvelden en door de regen van de voorbije dagen lag het er een beetje vettig bij, met hier en daar een plas. Ik had niet echt een goed gevoel tijdens die eerste loopproef, maar kon wel makkelijk hetzelfde tempo aanhouden gedurende de volledige 10,5 km.
- Eenmaal op de fiets begon de verwachte inhaalrace. Ik ging goed vooruit, iets meer dan 40 per uur, wat op het vrij bochtige parcours (+ tegenvallende windrichting) niet slecht was. Ik had echter weer geen echt supergevoel, maar kon wel blijven tempo rijden, terwijl ik voortdurend ook andere duatleten inhaalde en achterliet.
- De slotloop begon vreselijk. De overgang van tijdrit- naar loophouding is sowieso al zeer belastend voor de rug, maar zondag had ik er enorm last van. Daardoor verzeilde ik in een slentergangetje (10-12 km/u) en zag het ernaar uit dat ik zelfs een tijd onder de drie uur zeker niet zou kunnen halen. Maar dan, opeens, kwam ik erdoor tijdens de laatste kilometers en begon ik terug anderen voorbij te steken. De laatste 3 km gingen vlot en toen ik de finish overschreed had ik niet het gevoel alles eruitgehaald te hebben. Dat in tegenstelling tot de blijkbaar vele lijken die de aankomst overschreden.
Uitslag:
41ste in de totaaluitslag, maar dit was dan ook een wedstrijd van wereldniveau met de Franse, Duitse, Deense, Zwitserse, Luxemburgse, Nederlandse, Oostenrijkse en Belgische top aan de start...
Ik reed bovendien de vierde beste fietstijd van alle Belgen; alleen Jochen Neyrinck, Joeri Vansteelant en Kris Steyaert deden ietsje beter, maar reden wel met een veel betere fiets én met het voordeel in de buurt van de sterke buitenlanders te kunnen rijden, wat altijd voordeliger is, zelfs al ging het om een non-drafting!
Belgisch kampioenschap long distance: 23ste. Ik begon blijkbaar nog als 14de aan de slotloop, slechts een minuutje van de top-tien verwijderd. Maar het vervolg kent u al.
In de officiële uitslag van het BK ben ik zelfs top-20, omdat diegenen zonder licentie niet meetellen. Maar goed, voor mij telt dat niet.
Conclusie:
Dit smaakt naar meer, vooral omdat ik zeker vijf (misschien wel tien of meer) minuten sneller zou moeten kunnen lopen. Maar dit jaar loop ik iets trager dan in 2010, zelfs al is de basisconditie een stuk beter en breder. En ik mag niet vergeten dat ik nog maar anderhalf jaar aan het lopen ben. Hoe dan ook, Rome is ook niet op één dag gebouwd.
Ook het fietsen kan nog beter. Daar ben ik zeker van, zelfs al is het nu al méér dan goed dat ik wedijver met de (wereld)top. Een betere fiets zou al een extra opstapje zijn naar absolute toptijden...
Dit weekend ben ik op meerdere fronten actief. Zaterdag neem ik deel aan zowel de individuele klimtijdrit als de duatlon van de Gileppe Trophy. Zondag pik ik dan ook nog de Eandis Open in Oostende mee, waar we een individuele tijdrit over 24 km voorgeschoteld krijgen.
Tom
Laatste loopkilometers in Geel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten