Ook dit weekend stonden twee wedstrijden op mijn programma. Een 'kort' verslag.
Vrijdagavond trok ik naar het Vlaams-Brabantse Halle voor de populaire jaarlijkse duatlon. Het ging om een stayerwedstrijd, wat in mijn nadeel speelde. Anderzijds kregen we een lastig parcours met 16 hellingen voorgeschoteld, wat dan weer in mijn voordeel was. De afstanden bedroegen (ongeveer) 3,4 km lopen (2 rondes met elke ronde een klim), 33 km fietsen (4 rondes met elke ronde 4 hellingen) en 2,1 km lopen (één ronde met één klim + aankomst bergop op diezelfde klim). De weersomstandigheden waren ideaal: zonnig, weinig wind en +20°.
Bij de opwarming had ik al meteen het goede ritme beet. Ik had beslist om een langere loopopwarming uit te proberen en dat pakte goed uit. De explosieve loopstart (met 230 deelnemers) liet ik aan mij voorbijgaan, maar na enkele honderden meters begon ik aan mijn inhaalrace. In de tweede loopronde liep ik zelfs héél goed en kon ik (blijkbaar) gelijke tred houden met de betere lopers een minuutje voor mij. Ik kwam door in ca. 11.50, wat eigenlijk een heel degelijke tijd is. Al ben ik er zeker van dat de afstand van 3,6 km niet klopt. Het zal eerder 3,4 km geweest zijn.
In de eerste fietsronde kon ik meteen oprukken naar een 17de plaats, dus had ik een kleine dertig plaatsen goed gemaakt. Vanaf dan was het moeilijker in deze stayerwedstrijd, waarin iedereen op mijn wiel reed. Ik moest een volle ronde zwoegen om aansluiting te vinden bij een groepje van een tiental duatleten voor me. Eenmaal erbij streed ik voor de zesde plaats tegen sterke duatleten als ploegmaat Vijverman, Vanleene, Kesterman, Van Hemel, Beutels en co. Ik probeerde nog weg te rijden, maar dat bleek onmogelijk. Men viseerde vooral mijn wiel en in een stayerwedstrijd is het dan onbegonnen werk om tegen goeie fietsers het verschil te maken. Ik kwam net na Vijverman als 7de de laatste wissel binnen, met in mijn spoor een 10-tal betere lopers. (Ik reed officieel trouwens de derde beste fietstijd, iets trager dan de Belgische kampioen en even snel als de ex-wereld- en Europees kampioen; ik schrijf 'officieel' omdat de tijden van de eerste wissel erbij geteld zijn; m.a.w. het zou best kunnen dat ik de tweede, zo niet de beste fietstijd neerzette)
Ik wisselde snel, maar blijkbaar wilde ik dat iets te rap doen. Ik deed tijdens het lopen naar mijn wisselpost al mijn helm los. Blijkbaar mag dat dan nog niet, maar dat wist ik natuurlijk niet. De referee deed mij net voor de tijdsband stoppen, waardoor ik al mijn concurrenten één voor één hun slotloop zag aanvatten. Even later liet hij me dan toch maar vertrekken, maar intussen was ik wel maar 15de in de wedstrijd. In de laatste honderd meter kwam er nog één iemand over, terwijl ik in het zog van een stervend zwaantje stierf. 16de plaats dus...
De overwinning ging naar Belgisch kampioen Van Hemel voor Van Poucke, Vandendriessche, de wederoptredende ex-wereldkampioen Woestenborghs en Van Houtem.
Tijden en gemiddeldes:
- Run 1: 3,4 km in 11.50 (gem. 17,2 km/u) - 30 hoogtemeters
- Fiets: 33 km in 0.50.47 (gem. 39,0 km/u) - 440 hoogtemeters
- Run 2: 2,1 km in 07.48 (gem. 16,1 km/u) - 25 hoogtemeters
Mijn wissels verliepen perfect en toch doe ik er 1.22 over. Véél te lang. De volgende keer ga ik toch niet meer mijn helm eerder af doen.
Nog geen vierentwintig uur later stond ik in de Kempen voor een ploegentijdrit, georganiseerd door WTC Roland. Het ging om een gereputeerde wedstrijd waarvoor zelfs ploegen uit het noorden van Nederland naar België waren afgezakt. Deze ploegentijdrit stond in eerste instantie niet op het programma, maar toen Rudi De Boelpaep mij vroeg om met Wielertoerist.be deel te nemen, kon ik natuurlijk niet weigeren.
's Ochtends voelde ik al dat de duatlon van Halle nog in de benen zat. Ik probeerde de schade te beperken door nog goed op te warmen, maar eigenlijk lukte zelfs dat niet. Ik moet leren om me in het vervolg niet van anderen aan te trekken, maar gewoon naar mezelf te kijken. De ene heeft nu eenmaal geen opwarming nodig. Ik daarentegen wel. En zeker de dag na zo'n belastende intervalduatlon bergop in Halle. Onze ploeg vertrok als laatste. Rudi De Boelpaep begon aan kop, gevolgd door Tom Vandierendonck, Thomas De Rycke, Bart De Vuyst, mezelf en Jan Goddaert, vorige week nog net voor me in de duatlon van La Gileppe.
De eerste ronde was het volop zoeken naar een goeie samenwerking. Ikzelf moest zelfs even de rol lossen toen ik van kop kwam en het tempo opeens naar 56-57 per uur werd opgetrokken. In principe moet ik zo'n explosie nog aankunnen, maar onvoldoende recuperatie en een schabouwelijke opwarming beslisten daar anders over. Gelukkig wachtten mijn ploegmaten me even op en kon ik even op adem komen. Na een 10-tal kilometer kwam ik er dan stilaan door en in de slotronde slaagde ik erin om mee het tempo te bepalen. Een tempo dat trouwens nauwelijks onder de 50 per uur ging.
Na een beklijvende finale en vooral héél regelmatige rondetijden wonnen we de ploegentijdrit met een kleine zes seconden voorsprong op de tweede. Eén van de teamleden van die ploeg was overigens de Nederlandse ex-prof Jans Koerts. Wij deden 28 minuten en 2 seconden over de 22,25 kilometer, goed voor een gemiddelde van 47,5 km/u. Met dank vooral aan Rudi en de verrassend sterke Bart, die nochtans geen echt competitieverleden had!
Foto's van de ploegentijdrit volgen nog.
Nu is het tijd om enkele stevige looptrainingen te doen. Volgende week zaterdag trek ik naar Viersel voor een non drafting duatlon.
Tom
Geen opmerkingen:
Een reactie posten