Hallo allemaal
Afgelopen weekend was ik voor het tweede jaar op rij van de partij in het Duitse Dreikirchen, in de provincie Hessen. In 2012 kon ik er winnen voor reisgezel Wim Vanleene en ook dit jaar trok ik met mijn collega-duatleet naar het pittoreske dorpje, waar we konden logeren bij de voorzitter van de plaatselijke, organiserende club.
De wedstrijd zelf dan. Net als vorig jaar bestond die uit een korte eerste run van 1200 meter rond het zwembad in Hundsangen, gevolgd door de loodzwaar fietsparcours over 23 km en 400 hoogtemeters, om ten slotte nog een veeleisende tweede run van 5,7 km in en rond Dreikirchen af te werken. Kortom: een parcours op mijn maat gesneden, want mits een stevige tijdrit begin ik in dit type wedstrijd altijd met een ruime voorsprong aan de tweede run, die me in principe ook goed moet liggen.
De weersomstandigheden waren nog een stuk lastiger dan vorig jaar, toen de wind ook al behoorlijk stevig van de partij was. Ditmaal blies het echter haast stormachtig en kregen we net voor de start ook nog een korte regenbui te verwerken. Daardoor lag het fietsparcours er bij momenten vrij gevaarlijk bij en was het opletten om niet ten val te komen.
Naast Wim stonden ook enkele behoorlijk sterke Duitsers aan de start. Vooral Bernd Weis sprong in het oog. Hij is meervoudig Duits duatlonkampioen en met een besttijd van 2u28' op de marathon was het toch afwachten hoe ik me ten opzichte van hem zou bevinden. Na de tijdrit in Oostkamp besefte ik wel dat er op de fiets in principe weinig aan te doen zou zijn, maar de grote vraag was of die opgebouwde voorsprong voldoende zou zijn om in de lastige slotrun stand te kunnen houden.
De korte eerste run verliep perfect. Ik liep meteen mijn eigen tempo (17-18 km/u) en dat bleek voldoende om na een perfecte wissel als tweede op de fiets te kruipen, in het spoor zelfs van leider Vanleene. Eenmaal op het fietsparcours nam ik over en begon ik aan een lange solo. Op de eerste klim kon ik nog één keer de opgebouwde kloof zien en omdat die toen al groter was dan vorig jaar, besefte ik dat ik goed bezig was. Ik kon goed tempo maken en na 23 km (gem. 39 km/u) begon ik aan de tweede run. Ik wist nooit hoe groot mijn voorsprong was, maar na drie km ging ik ervan uit dat de zege binnen was. Mijn dichtste achtervolger lag al zeker anderhalve minuut achter.
Ik kon nog wat versnellen en in de slotkilometers ging het zelfs naar 3'30" à 3'40" per kilometer, op het lastige parcours in de wijken van Dreikirchen geen sinecure. Na 1u01'00" (30" beter dan vorig jaar) kwam ik als winnaar over de streep, goed voor de tweede duatlonzege van 2013.
Opmerkelijk: ik legde mijn tweede run 50 seconden vlugger af dan vorig jaar. Een uitermate positief en bemoedigend teken om hard te blijven verder werken.
Wim Vanleene werd uiteindelijk tweede, nadat hij in de slotrun Bernd Weis van zich had afgeschud.
Verslag Wim: LINK
Verslag Weis: LINK
Intussen kijk ik alweer wat verder. Komende nacht (zaterdag) vertrek ik met mijn ouders voor een weekje naar de Corrèze, een heuvelachtige streek in Centraal-Frankrijk. Volgende week zondag neem ik in Ambert deel aan een cyclosportieve door het Centraal Massief. Na vijf jaar zonder vond ik het dringend tijd om me nog eens aan dat type wedstrijd te wagen. Maar goed, we zien wel wat dat brengt. Van afbouwen is geen sprake, maar in principe moet ik er toch stevig voor de dag kunnen komen.
Tot de volgende
Tom
Geen opmerkingen:
Een reactie posten