woensdag 13 mei 2015

Zeven maanden later...

Hallo!

Na vier maanden nog eens een berichtje...

Nadat het gezwel op 8 januari werd weggenomen, kende ik een vijftal goede weken. Daarna volgde echter een flinke weerbots. Waarschijnlijk had mijn lichaam zich in november en december zo aan de vermoeidheid aangepast dat het zich na de operatie (toen de pijnscheuten verdwenen waren) plots fantastisch voelde. Een verkeerd gevoel, want het kan niet anders dan dat die maandenlange slapeloze nachten mijn immuunsysteem verstoord hebben.

Eind februari begon de miserie. Om heel precies te zijn: op de dag van de crossduatlon in Melle. Terwijl ik me op training de weken ervoor fantastisch goed voelde, raakte ik geen poot vooruit. Ik begon nog als zevende te lopen, maar stortte in de slotrun nog meer in. Eerst dacht ik aan een opkomend griepje, maar dat bleek al vlug niet te kloppen. Een goede week later begon ik plots met mijn rechteroog te sukkelen. Een consultatie bij de oogarts was duidelijk: een hoornvliesontsteking, typisch voor mensen met contactlenzen die op een of ander manier "vervuild' waren geraakt.

Ik zal het hier niet allemaal in detail bespreken, maar vorige week donderdag, op 7 mei en dus ruim twee maanden nadat de miserie begon, mocht ik de medicatie definitief stoppen. Dertien consultaties bij de oogarts heb ik intussen achter de rug. Het enige wat overblijft: een litteken waardoor het zicht van mijn rechteroog verminderd is. De gevolgen van de hoornvliesontsteking waren nog een stuk minder prettig: evenwichtsstoornissen! Op training liep het voor geen meter en in het tweede deel van maart moest ik anderhalve week ziekteverlof opnemen, aangezien mijn ogen het computerscherm zelfs niet meer konden verdragen.

Het is duidelijk dat mijn lichaam zwaar geleden heeft onder de problemen van afgelopen winter. Het lijkt me ook duidelijk dat de maandenlange inname van Dafalgans (tot acht per dag) zich ook nog steeds wreekt, want ik sukkel de laatste tijd met kleine kwaaltjes die ik vroeger nooit had.

Toch is er beterschap. Sinds vorige week donderdag mag ik weer beide contactlenzen gebruiken. Plots voel ik me stukken beter... En vanavond stond ik na zeven maanden (!) nog eens fris en gezond aan de start van een wedstrijd: de 5 km van de Permekeloop in Jabbeke. Ik werd derde in 18'08". Een mooie prestatie voor mijn doen en zeker omdat het de voorbije maanden op training vooral aanmodderen was. Toch voelde ik een duidelijk verschil met vroeger. De laatste twee km zat ik volledig dood...

Hopelijk zijn we nu weer vertrokken en kunnen we stap na stap proberen het oude gevoel terug te vinden.

Tom