zondag 31 juli 2011

ITT Waarde

Gisteren trok ik naar Zeeuws-Vlaanderen voor een individuele tijdrit in Waarde, georganiseerd door een zijtak van de Nederlandse wielerbond. Bijgevolg mochten alleen gelicentieerden (elites, amateurs, masters) deelnemen.

Over het 27,6 km lange parcours kan ik kort zijn. Eerst de helft van de tijdrit met meewind langs de dijk richting Antwerpen, om daarna met tegenwind terug naar Waarde te stoempen. En stoempen, dat werd het ook. Ik kon een stevig tempo ontwikkelen en mijn snelheid zakte zelfs bij tegenwind niet onder de veertig per uur.

Alleen kon ik niet in overdrive gaan, wat nodig is om in dergelijke tijdritten voor de knikkers mee te doen. Ook mijn hartslagen lagen niet echt hoog. Het is moeilijk om daaruit conclusies te trekken, maar ik ga ervan uit dat het ligt aan het type trainingen dat ik de voorbije weken in functie van de Powerman van Geel afhaspelde. De nadruk lag op het lopen, terwijl ik sinds de duatlon van Loenhout geen enkele kwalitatieve fietstraining meer deed.

Het positieve aan dit alles is dat ik - ondanks het matige gevoel - toch nog een behoorlijke chrono reed. Het deelnemersveld was kwalitatief ook een stuk sterker dan we in België gewoon zijn.

De Waalse winnaar Hilgers won in juni al op indrukwekkende wijze de tijdrit in de Ronde Gaumaise en rijgt al jaren de overwinningen en ereplaatsen in tijdritten en Waalse wedstrijden aan elkaar. Hij is meteen ook de grote favoriet voor de Gileppe Trophy.
Bas Canoij is een gekende naam in cycloland. Verzamelaar van ereplaatsen in wedstrijden à la Marmotte, Dolomietenmarathon en Les Trois Ballons. Afgelopen maand ook 8ste op het Nederlands Kampioenschap tijdrijden voor eliterenners zonder contract.
Dennis Raadtgever is een veelvuldig winnaar in Zeeuws-Vlaanderen. Enkele jaren geleden won hij ook een rit in de Britse Tour of the North en daarnaast trekt hij ook aardig zijn plan als pistier en mountainbiker.
Rudi De Boelpaep moet ik niet meer voorstellen!
Dirk Jansen is een maatje van Canoij en eveneens een specialist van het tijdritwerk. Al staat bij velen ook hun nummer in de Fietschallenge van 2010 in het geheugen gegrift.
Lorenzo Arena is een Belg die zich eveneens toespitst op het tijdritwerk en daarin ook al wat succesjes boekte.
Reinoud Amelynck is net als De Boelpaep een vaste klant van het Belgische tijdritwerk. In Dudzele eindigde hij bv. derde na De Boelpaep en mij.
Ten slotte wil ik ook nog even de elfde in de uitslag vermelden: Wim Nieuwkerk. Succesrijk duatleet die zich in Waarde ook kwam testen voor de Powerman van Geel. Hij komt als Nederlander niet in aanmerking voor het BK, maar zal ongetwijfeld zijn rol spelen in het wedstrijdverloop. Nederlands kampioen, dichte ereplaatsen op WK's, EK's en Powerman's, het is niet iedereen gegeven.

De uitslag:
1 Michael Hilgers St Vith (Belgien) 34:22.368 48,178
2 Bas Canoij Dordrecht 35:11.218 47,063
3 Dennis Raadtgever Kapelle 35:35.562 46,526
4 Johan Padmos Wissenkerke 35:37.038 46,494
5 Rudi De Boelpaep Steenokkerzeel (B) 35:43.419 46,356
6 Tony Verschuuren Fijnaart 35:48.980 46,236
7 Dirk Jansen Valkenswaard 35:53.606 46,137
8 Tom Vandenbussche Assebroek (B) 36:34.509 45,277
9 Lorenzo Arena Schoten (B) 36:35.416 45,258
10 Reinoud Amelynck Oostende (B) 37:04.250 44,671
11 Wim Nieuwkerk Fijnaart 37:29.316 44,173

Foto's:




Een leuke looptraining meteen na de tijdrit. Ideaal om het melkzuur eruit te krijgen ;-)

woensdag 27 juli 2011

RABO-Zomerloop Zuidzande

Gisterenavond trok ik met de fiets richting Nederland voor een loopwedstrijd in Zuidzande, een dorpje tussen Sluis en Cadzand. Ik had de keuze tussen drie afstanden: 3,8 km, 6,9 km of 10 km. Ik koos voor de tweede, wat later 7 km bleek te zijn.

Ik voelde me weer fris na een klein dipje op zondag en zaterdag, maar besliste om toch rustig van start te gaan. Ik herkende enkele lopers van mijn niveau en volgde hun tempo. Met z'n drieën liepen we goed door en na twee kilometer had ik een gemiddelde van 16,2, terwijl ik het gevoel had nog overschot te hebben. Bij het ingaan van de laatste ronde van 3 km zaten we nog steeds mooi op schema voor een gemiddelde van 16. Ik voelde me zelfs zo goed dat ik de kop nam en wat ging versnellen.

Maar opeens ging het licht weer uit. Bij de bevoorrading nam ik water aan, waarna ik enkele meters moest laten. Die kreeg ik niet meer dicht, zodat ik vanaf dan op mezelf aangewezen was. Op het einde was het helemaal op en was ik blij dat ik de aankomststreep overschreed, weliswaar in een alweer matige tijd. Beter dan vorige vrijdag, maar nog altijd een stuk minder dan ik zou kunnen. Vorig jaar in juni liep ik in Oostende dezelfde tijd, maar dan ging het wel om een wedstrijd die ruim 500 meter langer was...

Ligt het aan een gebrek aan frisheid? Te weinig gegeten? Verkeerde drank voor de wedstrijd? Ik weet het niet echt. Ik onthoud het positieve en kijk gewoon uit naar een volgende wedstrijd. Ik schrap nu enkele trainingen en ga tot zaterdag goed herstellen. Dan volgt een individuele tijdrit van de Nederlandse wielerbond, in Waarde, Zeeuws-Vlaanderen. De tegenstand zal sterk zijn en ik ben benieuwd wat ik er kan gaan aanrichten. Het zal eveneens een ideale voorbereiding zijn op het Belgische kampioenschap langeafstandsduatlon van de week erop in Geel en de individuele tijdritten die de weken erna (Gileppe, Oostende, Wingene) nog zullen volgen.

Tom

zaterdag 23 juli 2011

Krekenloop Sint-Margriete

Ik nam gisteravond deel aan de Krekenloop in Sint-Margriete, een mooie loopwedstrijd over één lange ronde van ruim tien kilometer. Daags na de duatlon in Loenhout voelde ik me vooraf goed hersteld, zodat ik me eens wilde testen.

Na een vlotte opwarming ging ik heel goed van start. Ik kon in de openingskilometer het tempo van de kopgroep, zo'n tien man sterk, aanhouden. Op de tien kilometer - ook de lopers van de 10 mijl deden mee - liep ik vermoedelijk in ongeveer vijfde positie. Na een 3-tal km (doorgekomen in 10'50") begon ik opeens te verzwakken. Plots geen macht meer en ook de hartslag ging stilaan weer omlaag.

De laatste kilometers was het helemaal op; ik viel volledig stil. Ik finishte uiteindelijk in een héél zwakke 42'30". Daarmee eindigde ik 16de op de 10 kilometer. Een kleine ontgoocheling, al was het niet zo'n grote verrassing. Enerzijds is mijn loopbasis na anderhalf jaar regelmatige training nog te beperkt, anderzijds zal de duatlon van daags voordien met een heel slechte nachtrust erna er ook wel voor iets tussen gezeten hebben. Bovendien vermoed ik dat ik tussen de duatlon en de loopwedstrijd iets te weinig at, waarmee dat plotse lege gevoel te verklaren valt. Maar in principe zou ik met de huidige conditie toch rond de 38 minuten moeten kunnen lopen, ook al was de wind in de polders een serieuze spelbreker.

Groet
Tom

vrijdag 22 juli 2011

Duatlon Loenhout

Hallo!

Gisteren trok ik naar de Kempen voor een duatlon in Loenhout. De afstanden waren als volgt: 5 km lopen door het sportcomplex (grotendeels onverhard), iets meer dan 20 km fietsen en ten slotte nog eens 2,1 km lopen door datzelfde park. Stayeren was toegelaten (wat in mijn nadeel is), maar door het recreatieve karakter hadden we een vrije keuze qua fietsmateriaal (wat dan weer in mijn voordeel is).

Ik startte met een vol achterwiel, waarmee ik bij droog weer een behoorlijk voordeel zou doen. Anderzijds moet je behoorlijke fietscapaciteiten hebben (= 45 km/uur kunnen rijden) om effectief voordeel uit zo'n vol wiel te kunnen halen. En dat is dan weer voor weinigen weggelegd, zeker in een duatlon waarbij je na het eerste loopgedeelte volledig verzuurd op de fiets springt.

De weersomstandigheden waren beter dan verwacht, want het bleef nagenoeg volledig droog, er stond relatief weinig wind en de temperaturen liepen op tot een ruime 20 graden. Het loopparcours was bochtenrijk, grotendeels onverhard op gras langs de voetbalvelden van het plaatselijke sportcomplex. Het fietsparcours daarentegen telde vier ronden van een goeie vijf kilometer met elke ronde zeven bochten. Daarbij twee lange rechte stroken waar de snelheden omhoog gingen, maar daarentegen ook een barre staat van het asfalt in het bochtenrijke gedeelte van het parcours. Bovendien zat de wind nooit echt in het voordeel.

Het wedstrijdscenario dan. Zoals verwacht een explosieve loopstart met een openingskilometer aan gemiddeld 17 km/u. Daarna een klein 'klopje' gekregen maar vanaf km drie er weer door gekomen. Na 18'03" kwam ik door aan de wisselzone. dat leverde slechts een 56ste positie op, weliswaar met solo's én duo's. Dus het niveau lag blijkbaar echt heel hoog.

Daarna nam ik een relatief rustige fietsstart om in mijn ritme te komen. Na een goeie kilometer begon ik aan de verwachte inhaalrace. Na één ronde had ik al een 15-tal tegenstanders ingehaald en achter me gelaten. In de tweede ronde reed ik een pelotonnetje van zeker twintig man voorbij (met gekende namen zoals Walter Aerts, Jente Samson, Thomas Van De Put, Paul Van Riel, Jochen Valkeneers, Bart Vleugels en vele duo's), waardoor ik stilaan weer tussen dé mensen kwam. In de twee laatste fietsronden slokte ik samen met enkele duo-fietsers nog enkelingen op, waardoor ik mooi als 7de solo-deelnemer aan de slotloop mpcht beginnen. Ik reed ongetwijfeld de beste fietstijd. Alleen spijtig dat er nog héél wat solo-rivalen in mijn zog aan de slotloop konden beginnen. Maar ja, het is en blijft een stayerwedstrijd...

In de slotloop had ik een goed gevoel. Dat blijkt ook uit mijn tijd, want ik liep beter (!!!) dan tijdens de eerste run, wat hoopgevend is gezien de frisheid waarover ik nog niet helemaal beschik. Ik kon tempo blijven maken. Alleen spijtig dat de rivalen net achter mij wat hadden kunnen 'rusten' in mijn fietswiel, waardoor ze zich in de laatste vijfhonderd loopmeters de betere van mij toonden. Een mooie plaats in de top-tien van een wedstrijd die mij niet helemaal ligt, ging verloren in de laatste 50 meter... C'est la vie hein!

Conclusie na deze nieuwe leerrijke dag: bij de start nog duidelijk geen 100% frisheid na zware trainingen in de Provence, maar gaandeweg mijn ritme gevonden, gevolgd door een sterke fietsproef en een bemoedigende slotloop. Mijn tijd (56'24") toont ook aan dat ik een stuk beter dan een goeie maand geleden. Nooit eerder haalde ik op de spurtafstand deze tijd.

Er zit progressie in. En ik weet dat ik nog een stukje sneller kan lopen, maar dan zal ik er wel hard voor moeten werken met specifieke intervaltrainingen.

Uitslag:
1 0:52:15 Laurens Glen Begijnendijk SEN 27 SCOTT
2 0:53:51 Noens Stijn Wuustwezel SEN 19 TEAM 185
3 0:54:06 Douwen Rob Westerlo SEN 24 CDTG
4 0:54:31 Beutels Tom Meldert-Lummen SEN 36 ETL
5 0:54:42 Snick Jeroen Lo-Reninge SEN 24 TTI
6 0:54:50 Driessens Kris Loenhout SEN 37 FAT-Team
7 0:55:43 Van Riel Paul Loenhout VET 49 Wezels Omslagpunt
8 0:56:08 Huybrechts Bart Brasschaat SEN 22
9 0:56:17 Vleugels Bart Itegem SEN 37
10 0:56:22 Vermeiren Dirk Brecht VET 40 RABC
11 0:56:24 Vandenbussche Tom Assebroek SEN 25
12 0:56:33 Rombouts Eddy Essen SEN 37 SPTC
13 0:56:40 Bogaerts Steven Brecht SEN 35 FAT-Team
14 0:56:44 Meeusen Bart Hoogstraten VET 41 SPTC
15 0:56:46 Valkeneers Jochen Zonhoven SEN 35 ETL
16 0:56:57 Aerts Walter Grobbendonk VET 52
17 0:56:58 Meeus Nik Geel SEN 34 CDTG
18 0:57:00 Billet Dré Wuustwezel VET 51 Wezels Omslagpunt
19 0:57:02 Samson Jente Berlare SEN 20 BTT
20 0:57:04 Van Hoogten Koen Hulshout SEN 37 CDTG
21 0:57:25 Bes Senne Wuustwezel SEN 19 SPTC
22 0:57:45 Van de Put Thomas Lier SEN 22 ETZ
23 0:58:28 Van Roy Ward Arendonk SEN 35 CDTG
24 0:58:45 Schuybroek Jurgen Kalmthout SEN 36
25 0:59:09 Van Beeck Tom Loenhout SEN 31 DECLO
26 0:59:25 Peeters Raf Oostmalle VET 40 Zonebikers
27 0:59:27 Claes Geert Mol SEN 38 WTC Achterbos
28 0:59:33 Paelinckx Patrick Loenhout VET 40 FAT-Team
29 0:59:35 Mutert Peter Lier VET 54
30 0:59:42 Wouters Dave Tessenderlo SEN 36 CDTG

dinsdag 19 juli 2011

Foto's Provence





Provence en duatlon Ath

Hallo!

Door een aanhoudende verkoudheid - jawel, passend om het schooljaar mee af te sluiten ;-) - en het Tuba Aperta Syndroom - zeg maar gerust een soort van pijnloze Derde Wereldoorlog in mijn oren ten gevolge van reflux/oprispend maagzuur - werd de tweede helft van juni een maat voor niets.

In de interclub van Geluwe kon ik in eerste instantie makkelijk volgen, maar toen het na een valpartij opeens op een lint werd gegooid, besefte ik vlug dat aandringen geen zin had. Mét een vlugge opgave tot gevolg. Meteen zegde ik ook af voor de interclub in Moorsele en plaatste ik een vraagteken achter mijn deelname aan het BK kwartduatlon stayeren in Kortrijk en de interclub in Beveren.

Door het mooie zomerweer van eind juni en een bemoedigende intervaltraining op woensdag 29 juni besliste ik om toch te starten in Kortrijk en te kijken hoe het zou gaan. Al voor de start echter voelde ik dat het niets zou worden. De verkoudheid had ik al enkele dagen achter mij gelaten, maar intussen was mijn WO III van start gegaan: het Tuba Aperta Syndroom, zo zou twee dagen later blijken toen ik bij een neus-keel-oorspecialist te rade ging. Voor de mensen die willen weten wat de symptomen zijn, bekijk gerust eens volgende website: www.tubaaperta.nl
Nooit eerder meegemaakt en hopelijk zal ik het nooit meer moeten meemaken. Een voortdurend akelig gevoel waarbij ik mijn stem dubbel hoorde en mijn oor voortdurend rare geluiden produceerde. Eén voordeel: het is pijnloos...

Door mijn héél vlugge opgave in Kortrijk en mijn afzegging voor de IC in Beveren had ik er intussen een relatieve rustperiode van twee weken op zitten. Volgens de specialist zou ik - zelfs met aangepaste medicatie - nog een drie à vier weken last ondervinden van dat 'syndroom'. Intussen zijn we twee weken verder en ben ik al ruim een week aan de beterhand. De warme buitenlucht van de Provence heeft mij duidelijk goed gedaan. Daar, in het middengebergte, kon ik de hand leggen aan het tweede deel van het seizoen. Ik trainde - in tegenstelling tot vorige zomervakanties - niet té veel en kon ook mijn looptrainingen perfect afwerken.

De laatste dag van de reis (vorige vrijdag) beklommen we met z'n drieën - mijn vader, schoonbroer en ikzelf - de Mont Ventoux vanuit Sault, de minst moeilijke kant dus. We raakten zonder kleerscheuren boven, wat vooral voor mijn twee fietsgezellen een hele prestatie was. Daarnaast deed ik ook een lange rit door Montagne de Lure, bekend omwille van de aankomst bergop in Parijs-Nice 2009 en de overwinning van Contador. In totaal was de 10-daagse vakantie goed voor zowat 800 fiets- en 63 loopkilometers. Net voor en na die vakantie stonden echter ook nog eens enkele zware looptrainingen op het menu.

Daags na de eindeloze terugreis naar dit triestig Belgenlandje trok in afgelopen zondag meteen naar Henegouwen voor de Non Drafting duatlon in Ath. Het was meteen ook meteen mijn eerste niet-stayerwedstrijd ooit. De afstanden bedroegen 5,4 km lopen, 19 km tijdrijden en 2,5 km lopen. Niet meteen mijn favoriete afstanden, maar ondanks de vermoeidheid van de trainingen in de Provence en gezien mijn tijdrijderscapaciteiten startte ik met bepaalde ambities om een mooie uitslag te behalen.

Door de wisselvallige weersomstandigheden twijfelde ik lang of ik wel met een vol achterwiel zou starten. Terugdenkend aan de stormachtige wind tijdens het PK tijdrijden in Ruddervoorde besliste ik uiteindelijk om wél met een 'volledige' tijdritfiets te rijden. Onder een donkere maar droge hemel gingen we van start, explosief zoals altijd. Ik ging rustig van start en dat was geen slechte beslissing. Ik voelde meteen dat ik tempo kon lopen, maar dat het echte lijden er niet inzat. Op het technische parcours met enkele trappen bergop en bergaf, een brug of twee, enkele moestuintjes en onverharde stroken kon ik de schade op de beste lopers niet echt beperken.

Eenmaal op de fiets begon het meteen keihard te regenen. En dat is nog licht uitgedrukt. Spoken deed het een half uur lang boven Ath. Ik was blij dat ik nog voldoende kon zien en gezien de rukwinden was het zaak om de tijdritfiets zo goed en zo kwaad als het kon onder controle te houden. Ondanks de moeilijke omstandigheden en mijn panische angst in de spekgladde bochten begon ik toch aan een verwoede inhaalrace. In elke bocht verloor ik veel tijd, maar blijkbaar speelde het slechte weer op de rechte stroken in mijn voordeel. Het leek wel of mijn tegenstrevers geparkeerd stonden. Na 19 km redden wat er te redden viel begon ik in tiende positie aan de afsluitende loopproef.

Ik wisselde vrij vlot, maar al vlug moest ik de intrinsiek betere lopers weer voor me laten. Pas na anderhalve kilometer kwam ik in mijn ritme en kon ik mijn plaats behouden. Dat bleek een vijftiende rank op te leveren. Daarmee kon in onmogelijk ontevreden zijn, na de zware loop- en fietstrainingen van de voorbije twee weken. Mijn gemiddelde hartslag bedroeg ook slechts 161 en ik kon ook nooit in het rood gaan, wat duidelijk te wijten is aan een gebrek aan frisheid.

Nu rust ik enkele dagen en kijk ik al vol goesting uit naar de komende wedstrijden. Deze week staan nog twee korte weerstandswedstrijden op het programma: donderdag de duatlon in Loenhout (5-20-2,5) en vrijdagavond een loopwedstrijd in Sint-Margriete (10 km).

Groet!
Tom