Squadra SJF

Hallo

Zoals velen intussen al gemerkt of vernomen hebben, zal ik vanaf volgend seizoen deel uitmaken van een nieuw semiprofessioneel du- en triatlonteam: Squadra Internazionale Jesse VNsportscoaching - Froggy Line. Ik blijf weliswaar gelicentieerd bij Triathlon Team Ieper, maar zal mijn wedstrijden in de kledij van eerstgenoemde ploeg betwisten.

De Squadra zal uit vijf leden bestaan: Joeri Deleebeeck, Didier Fontaine, Jan Meysmans, trainer Jesse Van Nieuwenhuyse en ikzelf. Onze hoofdsponsor is een Italiaans kledingmerk dat ook aanwezig zal zijn op de internationale fietsbeurs Bikemotion in Utrecht. Het is daar dat onze ploeg op zaterdag 13 oktober zal worden voorgesteld.

Daarnaast zullen wij ook bijgestaan worden door enkele heel waardevolle sponsors, zoals Fast Forward Wheels en Running Mate.

De website van de ploeg: LINK

Hieronder het persbericht dat de voorbije dagen in de media verspreid werd:
 -----------------------------------------------------------------------------

Beste sportliefhebbers

Wij zijn heel trots jullie de oprichting van een nieuwe semiprofessionele triatlon- en duatlonploeg mee te delen. Squadra Internazionale Jesse VNsportscoaching – Froggy Line is een mix van internationale (sub)toppers en jong talent.

Het opstarten van deze ploeg was enkel mogelijk door de aanwezigheid van betrouwbare (internationale) sponsors, waarmee we een langetermijnvisie delen. Samen met hen bieden wij een totaalaanpak op vlak van materiaal, kledij, voeding, trainingsbegeleiding en vele andere zaken.

Een uitzonderlijk gegeven aan de Squadra Internazionale Jesse VNsportscoaching – Froggy Line is dat elk teamlid – vijf in totaal - zich richt op een specifieke specialiteit, telkens met de nodige prestatie op nationaal én internationaal niveau.

Jan Meysmans (°1981 – Hamme-Merchtem), sinds enkele maanden aan het werk als verdeler van het Italiaanse kledijmerk Froggy Line in België, richt zich op Long Distance Du- en Triatlons. Begin september eindigde hij nog 15^de op het WK Long Distance Duatlon in het Zwitserse Zofingen en kroonde zich daarmee ook tot wereldkampioen bij de amateurs.

Focus 2013: Long Distance Duatlon + Long Distance Triatlon

Jesse Van Nieuwenhuyse (°1983 – Bellem/Opwijk/Kortenberg) focust zich naast zijn rol als trainingsbegeleider van de andere teamleden op du- en triatlons op de korte afstand. Dit seizoen kon hij een triatlon in het Nederlandse Kamperland op zijn naam schrijven en dat aanvullen met talloze ereplaatsen.

Focus 2013: Short/Long Distance Duatlon/Triatlon

 
Joeri Deleebeeck (°1990 - Boortmeerbeek) specialiseert zich als een beloftevolle offroaddu- en triatleet. Afgelopen winter won hij zijn eerste triatlon en dwong met een hele reeks ereplaatsen (o.a. 3^de op het BK Offroad Triatlon U23) een selectie af voor het EK Offroad Triatlon bij de beloften.

Focus 2013: Short Distance Offroad Triatlon

 

Tom Vandenbussche (°1986 – Assebroek) maakte dit jaar naam als tijdrijder door zeven wedstrijden tegen de klok op zijn naam te schrijven. Daarnaast won hij ook een duatlon in het Duitse Dreikirchen en behaalde hij dichte ereplaatsen in diverse Short en Long Distance Duatlons.

Focus 2013: Long Distance Duatlon + Tijdritten

 

Didier Fontaine (°1973 - Gooik) is het buitenbeentje van de ploeg. Hij is een meervoudig Ironman-finisher en vat op 25 augustus 2015 de Enduroman Arch-to-Arc Triatlon aan: eerst 140 km lopen van Londen naar Dover, vervolgens 33,8 km zwemmen om het Kanaal over te geraken en ten slotte nog 289,7 km fietsen tot Parijs.

Focus 2013: Ironman Zürich

De officiële ploegvoorstelling van Squadra Internazionale Jesse VNsportscoaching – Froggy Line vindt plaats op zaterdag 13 oktober, ter gelegenheid van Bikemotion Benelux in Utrecht (NL). Meer info: hal 11 – stand A44 – tijdstip: 10.30 – 17.00

‘Quando il gioco si fa duro, i duri cominciano a giocare!’
‘When the race becomes difficult, the strongest ones start to play!’

Winst in TTT Oostkerke

Hallo

Deze namiddag was ik in Oostkerke voor de jaarlijkse ploegentijdrit, die vooral gekenmerkt werd door regen, wind en een daardoor ook moeilijk berijdbare omloop. Daardoor was het voor onze ploeg heel moeilijk om het juiste ritme te vinden en verliep vooral de eerste ronde nogal chaotisch. Gelukkig konden we de ploeg wielrenners van de Sint-Ritatrappers uit Moerkerke achter ons houden, ook al bleef het verschil (14 seconden) binnen de perken. Op die manier kon ik mijn 7de seizoenszege binnenhalen.

Nu zijn alle ogen gericht op de Reuzen van Wetteren. Afspraak op zondag 7 oktober voor 12 km lopen, 55 km mountainbiken en 8 km lopen.

Tom

Ploegentijdrit Oostkerke

Hallo

Normaal was het niet de bedoeling, maar overmorgen (zondag) neem ik er nog een wedstrijd bij met de ploegentijdrit in het nabije Oostkerke (Damme). En dat vooral na aandringen van een bevriende wielrenner. De af te leggen afstand bedraagt 9,1 km, verdeeld over twee rondes. Geen snelheidsparcours en hopelijk blijft de voorspelde regen uit tot na de wedstrijd.

Ikzelf haspelde de voorbije week heel wat loop- en fietskilometers af in functie van de Reuzen van Wetteren, mijn vierde en laatste Long Distance Duatlon van het jaar op zondag 7 oktober. Ook morgen zal ik me zeker niet inhouden, maar in principe moet ik zondag nog over voldoende krachten beschikken om ook in de ploegentijdrit mijn steen(tje) te kunnen bijdragen.

Onze ploeg bestaat uit vijf renners. De derde aankomsttijd telt.
- Jan Goddaer
- Anthony Spysschaert
- Esteban Talloen
- Tom Vandenbussche
- Tom Vandierendonck

Tom

Tijdrit Lichtervelde

Vandaag kon ik de met de individuele tijdrit in Lichtervelde - eindelijk !!! - nog eens een overwinning boeken. In de West-Vlaamse gemeente kregen we een onwaarschijnlijk veeleisend parcours voorgeschoteld, met scherpe bochten, nijdige bruggen, stroken vals plat en geen meter vlak.
 Ik legde na een bijna perfecte race de 13 km af in 17'34", goed voor een gemiddelde snelheid van 44,4 km/u. De tweede plaats ging naar Pascal Vanaudenaerde (op 1'18"), de derde naar Tom Vandierendonck (op 1'21") en de vierde naar Dirk Verleyen (op 1'22"). Voorts waren er ook ereplaatsen voor Philip D'haeyere, Jan Goddaer en Hans Spilliaert, vaste klanten in de (sub)top.
Het feit dat zij met moeite een gemiddelde van 40 km/u konden halen, toont duidelijk de heel scherpe tijd die ik kon neerzetten. Iemand als Tom Vandierendonck werd vorige zaterdag bijvoorbeeld nog vijfde in de tijdrit in Gits (8,7 km - gem. 44,6 km/u), slechts 13 seconden trager dan Frederik Devolder en 4 seconden minder hard dan Pascal Tiers en Alexander Chamon. Ik kan dan ook alleen maar héél tevreden zijn. Lees: voldoening voor alle geleverde trainingsarbeid.

Het parcours van 6,5 km, 2x af te leggen

Hartslag (rood) en snelheid (blauw)

Profiel (hoogtelijn = groen)

De tijdrit zelf dan...
Ondanks een heel matig gevoel gedurende de gehele trainingsweek voelde ik al tijdens de opwarming dat ik er niet ver naast zou zitten. Eén doorgedreven rondje op het parcours van de tijdrit, weliswaar zonder forceren, leverde een mooi gemiddelde van een kleine 42,6 km/u op, waardoor ik verwachtte tussen de 45 en 46 km/u te rijden. Dat lukte echter niet om de eenvoudige reden dat het parcours er zich niet toe leende. Eerst en vooral was er de startplaats, die de organisatoren net voor aanvang van de steile (10%¨) brug getrokken hadden. Bovendien waren er enkele nadarafsluitingen geplaatst die ervoor zorgden dat de bochten, die sowieso al veel te scherp waren om op een deftige manier genomen te worden, nog moeilijker aan te snijden waren.
Toen ik na mijn eigen tijdrit ook nog eens vernam dat Devolder, de plaatselijke favoriet en in principe mijn gevaarlijkste tegenstander voor vandaag, niet aan de start was verschenen door een valpartij vorige zondag, was ik nog zekerder van mijn stuk.

Uitslag (52 dln)
1. Tom Vandenbussche (17.34 - gem. 44,4 km/u)
2. Pascal Vanaudenaerde (18.52 - gem. 41,3 km/u)
3. Tom Vandierendonck (18.55 - gem. 41,3 km/u)
4. Dirk Verleyen (18.56 - gem. 41,3 km/u)
5. Hendrik Bogaert (19.06 - gem. 40,8 km/u)
6. Steven Declerck (19.09 - gem. 40,7 km/u)
7. Philip D'haeyere (19.12 - gem. 40,6 km/u)
8. Jan Goddaer (19.18 - gem. 40,4 km/u)
9. Kristof Dereeper (19.27 - gem. 40,1 km/u)
10. Hans Spilliaert (19.30 - gem. 40 km/u)
...
11. Filip Vanclooster (19.39 - gem. 39,7 km/u)

V.l.n.r.: Jan Goddaert - ikzelf - Dirk Verleyen - Pascal Vanaudenaerde

Met dank aan Lies en Pascal Vanaudenaerde voor de foto's

Verslag MTB-duatlon Tiège

Gisteren trok ik naar de Hoge Venen voor een relatief onbekende MTB-duatlon in Tiège, een klein dorpje vlakbij Spa. Relatief, aangezien dat vooral voor Vlaanderen geldt. In de Hoge Venen is deze Duathlon du Papounet al lang geen klein wedstrijdje meer. Het maakt deel uit van een regionaal circuit - de zogenaamde Les Givrées d'Arbespine - dat naast een duatlon ook nog bestaat uit onder andere een marathon met vier, een individuele loopwedstrijd, een loopwedstrijd met drie en een Run & Bike.

Het deelnemersveld is hier elk jaar van een heel hoog niveau, vooral bij de duo's dan. De betere lopers uit de streek worden immers gekoppeld aan de betere mountainbikers. Gevolg: het is aan de ene kant niet eenvoudig om als solodeelnemer tussen dit deelnemersveld stand te houden, maar aan de andere kant heb ik als voordeel dat ik op de fiets ook eens het spoor kan proberen te volgen van betere (en vooral frissere) duodeelnemers.

Zowel het loop- als fietsparcours was voor mij een grote onbekende. Daarom trok ik twee uur voor aanvang van de wedstrijd op verkenning met de mountainbike om niet voor ver(r)assingen te komen staan. Gelukkig viel het naar Ardennennormen redelijk goed mee, maar het was overduidelijk dat het een 'parcours costaud' was, zoals de organisatoren mij bij aankomst in Tiège hadden gewaarschuwd.

De eerste run bestond uit twee ronden van drie kilometer. Beginnen deden we iedere ronde met een afdaling van een kilometer, gevolgd door een lange strook offroad met enkele stekelige klimmetjes en een langere klim van 400 meter aan 5%, om ten slotte weer vals plat omlaag te gaan richting aankomstzone. Het fietsparcours was 19 kilometer lang en telde in grote lijnen zeven beklimmingen, grof geschat tussen de 5 en 15%. Onderweg reden we door Balmoral, Spaloumont en Bois de Staneux. Tot slot moesten we de loopronde van drie kilometer nogmaals afhaspelen.

Kaart loopronde (3 km)

Profiel loopronde (3 km)

Kaart fietsronde (19 km)

Profiel fietsronde (19 km)

De start was - hoe kan het ook anders in een duatlon - verschroeiend. Ikzelf kwam na een kilometer door in 3'14" en vond vervolgens in de lastige bosstroken een goed ritme. Even kwam ik door een boomstronk ten val, maar gelukkig kon ik vlug mijn ritme terugvinden. Na een ronde kwam ik als 25ste door, bij de wissel na 6 km (22'29") was ik opgeschoven naar de 20ste plaats.

De massale start

Na een vlotte wissel begon ik vol moed aan het fietsnummer. Mijn vader gaf door dat ik in vierde positie bij de solo's lag, ruim achter de leider maar slechts enkele seconden van de tweede plaats verwijderd. Al vlug kon ik enkele rivalen oprapen, maar zelf werd ik ook door twee duo's ingehaald. Ik probeerde hen te volgen, maar moest afhaken op een strook ... bergaf. Ik maakte geen grote technische fouten, maar mijn 'bagage' als mountainbiker is nu eenmaal beperkt. Op het veeleisende parcours zonder ook maar één moment van verpozing probeerde ik zo goed als mogelijk te doseren en zo slaagde ik er regelmatig in om een rivaal op te rapen. Enig minpuntje: mijn zadel was opeens gezakt, naar schatting 1,5 cm. Niet bepaald ideaal en vooral in de slotrun kreeg ik af te rekenen met rugklachten. Of dat nu door dat gezakte zadel, door het bergop lopen of door de vermoeidheid kwam, laat ik best in het midden...

Ik hoopte om naar de leiding bij de solo's te rijden, maar achteraf gezien was dat ijdele hoop. In de slotkilometers kon ik even opschuiven naar de 11de positie (met duo's erbij), werd ik zelf nog ingehaald door duodeelnemer Sébastien Carabin - één van Belgiës beste mountainbikers - maar uiteindelijk ging ik als 13de de wissel in, aangezien twee duo's in hun slotkilometer nog alles op alles zetten om hun kompaan in een zo goed mogelijke positie aan de slotrun te laten beginnen.

Bij de tweede wissel kreeg ik te horen dat een tweede plaats het maximum haalbare zou zijn. De eerste solo lag namelijk in tweede - !!! - positie tussen de duo's en zou die plaats niet meer afgeven. Ikzelf probeerde mijn plaats te behouden, alleen in de laatste honderden meters kwam er nog een duo uit de achtergrond terug. Zo werd ik 14de (solo's en duo's), maar vooral 2de bij de solo's, de enige uitslag die telt. Ik was tevreden, want had een bijna perfecte wedstrijd gelopen en gereden.

Aankomst

Toen ik vernam dat de winnaar bij de solo's ene Thorsten Langer (41) was, begreep ik dat een tweede plaats het maximum haalbare was. Langer behoort als biatleet al jaren tot de nationale ploeg (LINK) en is ook in duatlonland - zelfde spiergroepen - al lang geen kleine jongen meer. Om maar even enkele wedstrijden op te sommen: 8ste Powerman Weiswampach 2002, 1ste Mamer 2007, 3de Muselduatlon Grevenmacher 2007, 1ste Malmédy 2011, winst in zowat alle MTB-duatlon in Wallonië en het Duitse Eifelgebergte. En zo kun je nog even verder gaan. Het feit dat ik op de mountainbike gelijke tred - op mijn technische 'uitspattingen' na - met hem kon houden, stemt me heel tevreden. Een maand geleden zette Langer trouwens nog de MTB-duatlon van Bütgenbach (met dezelfde afstanden) naar zijn hand door de tegenstand (o.a. Baïolet) op ruim vijf minuten te zetten.

hartslagen (rood) - snelheden (blauw) - profiel (groen)

Uitslag:
1. Thorsten Langer (1.15.27)
2. Tom Vandenbussche (1.20.49)
3. Sébastien Lambertz (1.25.25)
14de MTB-duatlon Bütgenbach (juli 2012), 9de Triathlon Vert des Fagnes (april 2012)
4. Dany Ballmann (1.25.42)
2de MTB-duatlon Malmédy (2009), 6de MTB-duatlon Malmédy (2010), 1ste MTB-duatlon Tiège (2011), als mountainbiker winst in o.a. Raid des Hautes Fagnes
5. Robert Bastin (1.26.24)
Mountainbiker met mooi palmares
6. Joachim Territo (1.26.27)
Jonge triatleet bij Energy Tri, 1ste H18 in Triatlon Lac de l'Eau de l'Heure (2012)
7. Philippe Dael (1.28.05)
8. Jean-Philippe Francois (1.29.32)
9. Christian Marchot (1.29.50)
10. Michele Compere (1.32.05)

Volgende zaterdag doe ik met de tijdrit in Lichtervelde - lastig parcours! - mijn laatste zomerwedstrijd.

Tom

MTB-duatlon Tiège

Hallo

Morgen staat er een volgende wedstrijd gepland met een duatlon in Arbespine, een dorpje bij Tiège in de Hoge Venen. Het is meteen ook mijn eerste van vijf MTB-duatlons in het najaar. In oktober volgt de langeafstandswedstrijd (12-55-8) in Wetteren, in november ten slotte nog een drieluik Asse-Valkenburg-Geluwe.

De wedstrijd in Arbespine - vooral gekend als een sterk bezette duo-duatlon - stond oorspronkelijk niet op mijn programma, maar gezien het vlotte herstel na de twee Powermans in augustus, het schrappen van deelname aan de duatlon in het Franse Ardres en een beetje puzzelwerk was het toch mogelijk om deze uitdaging erbij te nemen. De afstanden - 6 km lopen, 18 km mountainbiken en 3 km lopen - zijn niet volledig mijn ding, maar mits een goede dag en wat karakter moet er wel een mooie uitslag inzitten.

De voorbije week haspelde ik enkele serieuze trainingen af. Het waren meteen ook mijn eerste intervaltrainingen sinds eind juli, aangezien er tussen de grote wedstrijden in augustus vooral nood was aan herstel. Mede daardoor lijk ik nu weer over een behoorlijke frisheid te beschikken en kan er de komende maanden mogelijks nog heel wat moois uit de bus vallen...

Tom

ITT Wingene

Gisteren trok ik voor het derde opeenvolgende jaar op de eerste zondagochtend van september naar Wingene voor de individuele tijdrit, georganiseerd door fietsenmaker Eddy Vandevyvere. Vooraf wist ik perfect vanwaar de tegenstand zou komen: Rudy De Boelpaep, die een mindere periode kent maar in Wingene een parcours op zijn maat vindt, en man-in-vorm Hans Van den Buverie, onlangs nog tijdritwinnaar in o.a. Oostende en Woesten.

De weersvoorspellingen zagen er vooraf veelbelovend uit: ideale temperatuur, weinig wind en met wat meeval een niet al te hard brandende ochtendzon. Bij de parcoursverkenning - een uur voor de wedstrijd - voelde ik al meteen dat het niet goed zat met de (westen)wind, die ook nog eens veel harder blies dan men voorspeld had. Net zoals in Oostkamp kregen we meewind op de stroken waar je het minst voordeel hebt van die meewind, en stond er tegenwind op de stroken waar je het meest nadeel hebt van die tegenwind. In aardrijkskundige taal: meewind op de weg van Wingene naar Beernem, zijwind op de betonbaan langs de instelling van Sint-Pietersveld, en ten slotte pal wind op kop op de Ruiseledesteenweg, een vervelende betonbaan waar je bij tegenwind vooral de weergoden eindeloos vervloekt.

Nu goed, de benen voelden niet slecht aan. Geen topvorm meer zoals in Oostkamp, maar in principe voldoende om voor winst mee te spelen. Bij de start was er echter al meteen een probleem. Er was geen begeleidende motard beschikbaar om voor mij te rijden, zodat ik veilig mijn tijdrit zou kunnen afwerken. Het nut van zo'n motard is echter vooral dat je voortdurend een mikpunt voor je hebt. En tijdens een 'saaie' tijdrit als Wingene, met slechts 2 echte bochten, is dat meegenomen. Organisator Eddy besloot om even mee te rijden met de auto, tot de volgende motard beschikbaar was. Die kwam er echter nooit aan en uiteindelijk zou ik de laatste 14 km van mijn tijdrit moederziel alleen moeten afwerken. Of dat de einduitslag mee bepaald heeft, zullen we nooit weten. Ik weet ook niet of mijn dichtste concurrenten een motard voor zich hadden uitrijden. Hoe dan ook, een nadeel is de aanwezigheid ervan alleszins niet!

Terug naar de echte tijdrit. Er was met de meewind een fikse start nodig om een scherpe tijd neer te zetten. Wat dan ook gebeurde. Aan de voet van de Hendricksberg, de enige 'klim' in het parcours, stond mijn gemiddelde op 51 km/u. Op de lange weg zijwind richting Ruiselede probeerde ik mijn snelheid op 48 à 49 km/u te houden, wat ook lukte. Bij het aansnijden van de laatste bocht - met nog goed 5 km pal wind op kop te gaan - had ik nog altijd een gemiddelde van net geen 49 km/u.

Daarna begon echter de miserie. Ik had het gevoel volledig stil te staan, al bleek achteraf dat ik toch ook nog 40 à 44 km/u reed. Een echt mikpunt was er ook al niet, maar dat verhaal kennen we al. In de verste verte zag ik de twee minuten voor mij gestarte Dirk Verleyen rijden, maar echt veel hielp dat ook niet. Het was vooral sterven tegen de wind en de slecht bollende betonbaan. Ik zag mijn gemiddelde zienderogen dalen en in de slotkilometer besefte ik dat ik in de buurt van mijn tijd van 2011 zou eindigen, toen weliswaar in 'geschiktere' omstandigheden. Uiteindelijk klokte ik twee seconden sneller af, in 21 minuten en 32 seconden. Goed voor een gemiddelde snelheid van 46,3 km/u, maar niet goed genoeg voor de zege. Die was voor Van den Buverie, die mij voorafging met ... één luttele seconde. De Boelpaep werd nog derde op 29 seconden. Svenne Vangoethemd en Pascal Vanaudenaerde vervolledigden de top-vijf op respectievelijk 36 en 44 seconden van Van den Buverie.

En dan de prangende vraag: waar heb ik die minuscule seconde verloren? Of beter: waar had ik een seconde sneller kunnen rijden? Achteraf is het natuurlijk altijd makkelijk om een gepaste uitleg te geven.

De feiten zijn:
- Ik ben tweede geëindigd in een tijdrit die ik wilde winnen
- Ik heb weer een extra motivatie om de volgende tijdrit NIET met een seconde te verliezen ;-)

Nu volgt een weekje met enkele intensieve trainingen.

Tom

2de in tijdrit Wingene

Hallo

Vanochtend strandde ik op een seconde van nieuwe tijdritwinst. Boosdoener van dienst was man-in-vorm Hans Van den Buverie, die onlangs nog enkele tijdritten won. Rudi De Boelpaep eindigde 3de op 29 seconden. Uiteraard had er meer ingezeten, maar achteraf is het natuurlijk altijd makkelijk om excuses te zoeken. Volgend weekend een nieuwe kans op een overwinning!

Later meer!
Tom

Tijdrit Wingene

Hallo

Morgen staat er - eindelijk! - nog eens een tijdrit op het menu. En niet bepaald een van de minste. De zogenaamde Haas van Wingene is de voorbije jaren door zijn verzorgde organisatie en puur hardrijdersparcours uitgegroeid tot een echte clash tussen de 'recreatieve' tijdritliefhebbers in Vlaanderen.

Ikzelf sta voor de derde opeenvolgende keer aan het vertrek. Twee jaar geleden werd ik 6de en vorig jaar moest ik alleen een oppermachtige Rudi De Boelpaep voor me laten. Ook morgen zal de concurrentie hoofdzakelijk van Rudi komen, maar ik verwacht eveneens een sterke en niet te onderschatten Hans Van den Buverie, onlangs nog winnaar van de Eandis Tijdrit in Oostende en - net als De Boelpaep - bezig aan zijn voorbereiding op de Monstertijdrit in Almere, eind september.

Voorts is het ook uitkijken naar Pascal Vanaudenaerde (vorig jaar 3de), Svenne Vangoethem (onlangs 2de in Oostende), Hans Spilaert, Dirk Verleyen (die twee minuten voor me start), Dieter Roman, Philip Dhaeyere, Tom Vandierendonck, Reinoud Amelynck, Dieter Moerkerke, Glen Vandevyvere en de broertjes Kobe en Flor Nachtergaele.

Ikzelf start om 10.32. Ik ga ervan uit dat een gemiddelde van 47 à 48 km/u nodig zal zijn om voor de zege in aanmerking te komen.

Tom