maandag 29 juni 2015

Zeven tienden van een seconde...

Zaterdag moest ik in mijn eerste tijdrit van het jaar, in het Nederlandse Waarde (Zeeland), vrede nemen met een tweede plaats. Ik moest het na ruim 36 minuten afzien met zeven tienden van een seconden afleggen... Winnaar werd Rudi De Boelpaep.

Het was mijn eerste tijdrit ooit met een vermogensmeter en dus wel eens interessant om te kijken welke waarden ik zou halen. De wind was in de open vlaktes aan de Schelde een bepalende factor en dat bleek ook uit de tussentijden. Halverwege, bij het keerpunt aan het meest oostelijke punt van het parcours, had ik nog een gemiddelde snelheid van ruim 51 km per uur. De laatste zeven, acht kilometer kregen we echter de wind pal op kop en was het afzien geblazen. In de laatste kilometers viel ik compleet stil en verloor ik de tijdrit. Als ik mijn tijdrit met die van Rudi vergelijk, telde ik na ongeveer 20 km ... 25 seconden voorsprong. Ik viel op het einde - vooral in de laatste vijf minuten dan - echter compleet stil...

Het belangrijkste is dat ik dit niveau momenteel al haal. Mijn gemiddelde snelheid mag in die omstandigheden gezien worden en met de vermogenswaarden die ik haalde, speel ik altijd mee voor de overwinning in een tijdrit. Wat ook zeker is: in dit soort tijdritten op de pure power hebben we met De Boelpaep (die door gezondheidsproblemen een mindere periode kende) weer de concurrent van enkele jaren geleden. Nog geen twee maanden geleden was ik niet eens in staat om een inspanningstest af te leggen. Het is nu vooral kwestie om rustig te blijven en stapje per stapje verder te werken. Ik mag niet vergeten dat de winter een rotperiode was om zo vlug mogelijk te vergeten en dat de lente een logisch gevolg van die winter was... Het positieve is dat ik - na het fiasco van het belachelijke UCI-reglementering vorig jaar - weer mijn goeie tijdritpositie lijk te hebben teruggevonden. En dat maakt een serieus verschil.

Vrijdag vertrek ik met vast "bergreisgezel" Rudy Verheyen voor een dag of negen, tien naar de Zwitserse en Italiaanse Alpen. Volgende wedstrijd is de ploegentijdrit in Achtmaal op zondag 19 juli.

Uitslag tijdrit: LINK

Tom

vrijdag 26 juni 2015

Duitse pers

Deze week verscheen er in Rhein Zeitung een artikel over mijn winst in Dreikirchen.

Verslag: LINK

Foto's: LINK




maandag 22 juni 2015

Vier op vier in Dreikirchen!

De titel doet het al vermoeden, maar mijn vierde deelname in Dreikirchen is voor een vierde keer op een overwinning uitgedraaid. Met één verschil: de vorige drie edities nam ik deel aan de duatlon, ditmaal startte ik in de triatlon. Met succes.

De triatlon is Dreikirchen is net als de duatlon een speciaal geval: 300 meter zwemmen in een openluchtzwembad van 50 meter, gevolgd door 22 km fietsen (drafting niet toegelaten!) op een extreem selectief parcours en ten slotte een run van 5,6 km over een al even geaccidenteerde omloop. Er wordt in waves gestart en dat heeft zo zijn voor- en nadelen. Nadeel is dat je tijdens je eigen wedstrijd nooit weet wat je precieze positie in de race is. Voordeel (voor mij persoonlijk) is dat de tegenstand het niet weet als ik hard aan het fietsen ben.

Goed zwemtempo

Om iets na elf uur zondagochtend mocht ik van start gaan in de vierde wave. Ik zag dat er een gespierde concurrent op hetzelfde tijdstip moest starten en nam me voor om zijn spoor zo lang mogelijk te proberen volgen. Dat lukte mij en na 150 meter merkte ik dat hij het tempo niet kon aanhouden en ik overschot had. Ik ging hem voorbij en kon fris het water uit na 5'20". Fris, omdat ik wist wat er ons nog te wachten stond.



Ik wisselde niet zo heel snel, maar had op de fiets meteen het goeie ritme te pakken. Al vlug zag ik dat mijn concurrenten terrein verloren. Extra voordeel was dat ik voor de eerste keer een wedstrijd met een vermogensmeter - Rotor in mijn geval - kon afwerken. In de eerste vijf minuten gaf ik stevig door, omdat dit het lastigste stuk van de omloop was en ik een zo scherp mogelijke tijd wilde neerzetten. Nadeel was dat het wegendek er door de felle regen - tot een uur voor de start regende het pijpenstelen - behoorlijk moeilijk bij lag en het fietsgedeelte door een evenement in een naburig dorp met vier km ingekort was. Ik voelde echter dat ik een heel goede dag had en nam elke helling - zes in totaal - voluit.

Zoals in 2013

Ik evenaarde ondanks de moeilijke staat van de wegen zo goed als mijn fietsgemiddelde van 2012 en vooral 2013 en ook in de slotrun liep het perfect. Op de lange uitloper vals plat na het steilste stuk voelde ik dat ik weer kon versnellen en wist ik dat er een scherpe tijd in zat. Dat bleek ook het geval, want achteraf zag ik dat ik een tiental seconden sneller had gelopen dan twee jaar geleden. Ik kwam zelfs niet volledig leeg over de aankomst gelopen en zag dat mijn eindtijd 56'50" bedroeg, de beste tijd tot dan. Op 2'21" werd Heiko Gorg de tweede van mijn wave.



Er moesten nog twee waves na mij komen, maar niemand bleek in staat om mijn tijd te verbeteren. Zo kon ik mijn vierde triatlon ooit als winnaar afsluiten. En dat na een zo goed als perfecte race. Beter kan dus niet. Mijn reisgezel Jordy Huvaere nam net als vorig jaar deel aan de duatlon, leek lange tijd af te stevenen op winst, maar moest in de slotrun nipt zijn voornaamste concurrent voor zich dulden.



Volgende week zaterdag rijd ik de TMZ-tijdrit in Waarde, Zeeland. Ik nam er al eens deel in 2011 en werd toen achtste, maar had toen geen denderende conditie

maandag 15 juni 2015

Triatlon 55.5 Wanze

Gisteren was het dan eindelijk zover. Na acht maanden stond ik nog eens aan de start van een echte wedstrijd, de 55.5-triatlon in Bas-Oha (Wanze), goed voor 500 meter zwemmen, 50 km fietsen en 5 km lopen. De weersomstandigheden waren ideaal, al bleek het nog een stuk warmer (30 graden) te zijn dan voorspeld. Met ongeveer 200 deelnemers konden we de Maas inspringen.

Ik wist dat ik in het zwemonderdeel de schade zou moeten beperken, maar dat viel best mee. In de eerste 100 meter kreeg ik enkele flinke klappen te verwerken, maar eenmaal op gang had ik een behoorlijk gevoel te pakken en kon ik vlot de meute volgen. Toen ik de trap richting wisselzone opliep, keek ik op mijn Garmin en zag ik exact 9 minuten staan. Na afloop bleek dat ik de 56ste zwemtijd klokte. De afstand zou zowat 560 meter bedragen. Noah Servais, Belgisch kampioen bij de jeugd, kwam als eerste uit het water, ik deed dat 2'40" later.

Sterke Giaux

Na een relatief trage wissel kon ik al vlug een groot deel van de 55 snellere zwemmers inhalen en achter me laten. Op de eerste klim, met een erg steil stuk in het begin, kwam Jérôme Giaux mij voorbijgereden. Ik pikte aan en dat was maar best ook, want Giaux is de niet de eerste de beste. In 2006 nog vice-Belgisch kampioen bij de beloften na Greg Van Avermaet, meervoudig winnaar van interclubs (o.a. ritten in de Ronde van Namen, Luik en Nivernais-Morvan) en enkele jaren geleden nog goed voor brons op het BK tijdrijden bij de elite zonder contract. Sinds eind vorig jaar combineert hij het wielrennen met triatlon.

We raapten nog enkele andere renners op, maar in de afdaling had Giaux het moeilijk met de bochten en ging ik hem weer voorbij. Er zat nu een kloof van enkele honderden meters voor ons en later zou blijken dat we beiden toen al in de top tien zaten. Giaux was net dat tikkeltje sterker en ging me weer voorbij. Ik had op het randje kunnen gaan rijden (lees: de ongeschreven 7m-regel toepassen) om zo in zijn spoor te blijven, maar dat deed ik niet. Toen Giaux bij de koplopers kwam, volgde ik op 100 meter. Op de klim kon ik de kloof dichten, maar intussen was de kopgroep ook in tweeën gesplitst en waren er drie vogels, onder wie Giaux, gaan vliegen. In het licht dalende stuk wilde ik de sprong maken, maar op het moment dat ik de kloof leek te gaan dichten, verloor ik in een opeenvolging van enkele bochten en het slechte wegdek mijn drinkbus en was ik even de kluts kwijt.

Kostbare seconden

Na kort getwijfel besloot ik om niet te stoppen en verder te rijden, maar daardoor konden twee achtervolgers weer de aansluiting vinden. Ik sloot aan en hoopte dat zij het kloofje wel zouden dichten. Dat gebeurde echter niet, vooral omdat beiden - iets wat ik al gemerkt had toen ik nog bij Giaux fietste - graag in het spoor van een achterwiel vertoeven. Ik verloor kostbare seconden door het geleuter en eenmaal ik zelf weer de leiding had genomen, was de kloof een kleine halve minuut. Ik kon dan wel wegrijden van de twee, maar was niet sterk genoeg om nog naar de drie toe te rijden. Die drie hadden trouwens ook het gezelschap van de eerste trio, ex-profwielrenner Nico Sijmens.

Ik reed nog een behoorlijk goede laatste tien km, maar bij de drie (vier) koplopers ging het in de slotronde zelfs een minuut (!) sneller dan in de voorgaande twee rondes. Ik begon als vierde te lopen en vond meteen een goed ritme van 3'50"/km. Even kende ik bij km vier een mindere periode, maar met een ultieme krachtinspanning (finaal 19'16" over 5 km) kon ik mijn vierde plaats behouden. Meer zelfs, mits wat meer geluk had ik nog de derde plaats van Giaux kunnen inpalmen.

Reding wint

De sterke François Reding, een maand geleden nog goed voor een top vijf op het BK Powerman in Hosingen won met anderhalve minuut voorsprong op Jérîome Lafourte, ook een ex-wielrennen. Ik volgde op een kleine drie minuten. De vier na mij - Ludovic Vuegen, Romain Denis, Philippe Colson en Kevin Denis - zijn stuk voor stuk atleten die hun strepen al verdiend hebben. Noah Servais kreeg slaag op de fiets en werd tiende.

Een geslaagde rentree en dus is het tijd om volgend weekend weer een wedstrijd te betwisten. Voor het vierde opeenvolgende jaar trek ik naar het Duitse Dreikirchen. Ik won er al drie keer de duatlon, maar ditmaal waag ik me aan een nieuwe uitdaging, de triatlon over 300 meter zwemmen, 22 km fietsen en 5,7 km lopen.

Uitslag: LINK
Foto's Wanze:

 



donderdag 4 juni 2015

Nog eens gekoerst...

Op zaterdag 23 mei stond ik na lange tijd nog eens aan de start van een wielerwedstrijd. Plaats van gebeuren was Lichtervelde, waar een nevenbondkoers van de LWU over 67 km plaatsvond. Ik had goeie benen en reed een hele koers aanvallend. Alleen ontbreekt de pure snelheid op dit moment en bleek het voor mij moeilijk om definitief weg te geraken. Uiteindelijk slaagde ik daar op een goeie tien km van de streep toch in en kon ik naar een vijfde plaats rijden.

Dit was de uitslag:

Categorie A:
1. Davy Dury, 2. Dominique Feys (DV), 3. Pieterjan Roeygens (DV), 4. Robbe Vangheluwe (DV), 5. Tom Vandenbussche (DV), 6. Tom Decaesstecker (DV), 7. Ward Leyn, 8. Nicholas Braet, 9. Giovanni Debaere, 10. Mathias Vanbelle (DV), 11. Seppe Vangheluwe (DV), 12. Mattijs Holvoet, 13. Kobe Nachtergaele, 14. Kevin Lowagie, 15. Kenny Michels, 16. Spencer Tack, 17. Thibaut Derycke (DV), 18. Steven Staelens, 19. Stijn Van Der Jeught, 20, Pieter-Jan Claerhout, 21. Robbe Deprez (DV), 22. Marijn Declerck, 23. Nils Van Daele, 24. Martino Wielfaert (DV), 25. Wim D'Hooghe (DV), 26. Michaël Parmentier, 27. Bruno Vandenbulcke, 28. Nils Schepens.

Opgaves: Kevin Van Laethem, Enrico Muylle, Jeffrey Hutsebaut, Jasper Verduyn, Klaas Dekeyser (DV), Giovanni De Beyter (DV), Jordy Deltomme (DV), Kevin Nobus (DV), Angelo Minne, Arno Verberckmoes, Stefaan Ferrest, Dieter Desmet, Gregory Smets, Dieter Vanhulle, Tommie Mouton (DV), Wesley Legrand, Samuel Hoornaert (DV), Kevin Despiegelaere, Birger Victor (DV), Gregory Vandaele (DV), Simon Segers (DV), Nick Van Elslander,   Geoffrey Michels, Nico Lefever.



 
Vorige week vrijdag ben ik vervolgens naar de Franse Alpen vertrokken voor in totaal negen trainingsdagen. Ik geniet hier al de hele tijd van fantastisch zomerweer (vandaag zelfs tot 35 graden en meer), prachtige landschappen en kon alles wat gepland was ook afwerken. Zaterdagavond keer ik terug naar België.

Volgende week zondag start ik in de 555-triatlon van Wanze: 500m zwemmen, 50 km fietsen en 5 km lopen.

Tom