5de in Kleit

Net zoals drie jaar geleden ben ik in de winterduatlon van Maldegem-Kleit als vijfde geëindigd. Glen Vandevyvere won voor Bert De Waele, Gerry Druyts en Pieter Duyck. Voor deze periode van het jaar werkte ik een goede race af. Ik haalde een heel mooi loopniveau en kwam zoals verwacht nog weerstand te kort op de mountainbike.

Tussentijden:
- 1ste run: 3,6 km in 13'11" (gem. 16,4 km/u)
- mountainbike: 19,5 km in 42'43" (gem. 27,5 km/u)
- 2de run: 1,5 km in 5'18" (gem. 16,8 km/u)

Eerste winterupdate

Hallo allemaal

Hier zijn we na drie maanden nog eens. Door de zitvlakproblemen heb ik geen najaar meer afgewerkt, wat op zich helemaal niet erg was. Intussen liet ik begin oktober een talgkliercyste op mijn zitvlak operatief wegnemen. Een goede beslissing, zo bleek, want de problemen aan mijn zitvlak waren meteen opgelost...

In de loop van oktober hervatte ik stilaan de trainingen, die meteen vlot verliepen. Ik heb de voorbije twee maanden weer een stap voorwaarts gezet, iets wat de komende maanden natuurlijk nog zal moeten blijken in competitieverband.

Op vrijdag 9 december nam ik in Brugge deel aan de Kerstloop over 10 km. Door het prima gevoel en de snellere looptijden op trainingen startte ik met veel vertrouwen en wilde ik mijn persoonlijke besttijd op de 10 km scherper stellen. Ik voelde me prima en kwam na 5 km door in 17'40". Een kilometer verder had ik nog altijd een gemiddelde van 3'33" per km. Toen zakte ik er echter door, ging mijn hartslag plots zienderogen omlaag en was de fut helemaal weg. Ik finishte na 9,7 km in 36'03", goed voor een gemiddelde snelheid van 16,2 km per uur of 3'43"/km.

Wat bleek: een beginnersfout - ik nam die dag veel te weinig koolhydraten op - was de oorzaak voor de klop van de hamer. Ik was behoorlijk ontgoocheld in mezelf. Een toploper zal ik nooit worden - daar niet van - maar een tijd van 35'30" over 10 km was mogelijk. En zoveel kansen op een goede looptijd krijg ik niet. Ik onthoud echter het positieve en dat zal de komende maanden nog wel blijken.

Intussen zijn we weer twee weken verder en start ik komende donderdag in de crossduatlon van Maldegem-Kleit. Ik werd er drie jaar geleden in heroïsche omstandigheden maar met een veel mindere conditie al eens vijfde. En dat nadat ik in de eerste run op het gladde wegdek ten val was gekomen en anders voor plaats twee had gestreden. Nu wordt het echter bang afwachten of de voorspelde regen (?) van de komende dagen het parcours nog wat lastiger kan maken...

Tom

Eislek Man

Beter laat dan nooit... een (kort) verslag van mijn deelname aan de Eislek Man in Luxemburg.

Het was mijn bedoeling om in september twee halve triatlons af te werken, maar uiteindelijk werden het twee duatlons. Ook in Luxemburg werd het zwemgedeelte immers afgelast, ditmaal door een bacterie in het water. Gevolg: een eerste run over 5 km tussen Bavigne en Lultzhausen, vervolgens 90 km op de tijdritfiets naar Clervaux en ten slotte nogmaals 21 km lopen in en rond Clervaux.

Mijn wedstrijd valt kort samen te vatten: een correcte eerste run op reserve, waarna ik op de fiets naar de leiding reed (voor François Reding en Pieterjan Penne), dat iets te enthousiast deed (344 watt voor de eerste 40 km) en uiteindelijk in de tweede run volledig crashte. Ik werd finaal nog 9de in een mooi deelnemersveld, maar er zat achteraf gezien natuurlijk veel meer in. Vroeger zou ik met zo'n resultaat tevreden geweest zijn, nu was dat niet het geval.

Uitslag: LINK.

Mijn gegevens:
1ste run: 4,6 km in 17'42" - gem. 15,4 km/u - 85 hoogtemeters
fiets: 88,9 km in 2u30'07" - gem. 35,5 km/u - 1650 hoogtemeters - vermogen: 324 NP.
2de run: 21,4 km in 1u49'07" - gem. 11,8 km/u - 320 hoogtemeters

Intussen heb ik een weekje rust achter de rug en hervatte ik gisteren de trainingen. Alles verloopt echter verre van perfect, want ik blijf op de sukkel met zitvlakproblemen, een kwaal dat mij al sinds begin juni teistert en waaraan maar geen einde komt. In juli was er even beterschap, maar de voorbije anderhalve maand ging het van kwaad (en af en toe wat minder kwaad) naar erger.

Het mag al een wonder heten dat ik mijn wedstrijden nog allemaal heb kunnen afwerken, maar vooral in Luxemburg was het er echt over. Als ik er nu op terugdenk, moet ik zeker 50 van de 90 km op mijn trappers gestaan hebben. En dan is het natuurlijk onmogelijk om optimaal te presteren. Meer zelfs, die Russische roulette was volgens mij een gevolg van mijn zitvlakproblemen. De week rust bracht intussen ook geen soelaas. Sinds zaterdag neem ik andere (en zwaardere) medicatie. Dat lijkt stilaan zijn effect te hebben. Afwachten nu...

Wat de komende weken en maanden zullen brengen, hangt volledig af van hoe alles evolueert.

Tijdrit Mesen

Gisteren nam ik in Mesen deel aan een Estafettetijdrit, samen met Pieter Tibergijn en Pascal Vanaudenaerde. We moesten elk apart een tijdrit over 4,5 km afwerken en voor het estafetteklassement werden onze tijden opgeteld.

Ik had al 70 km in het Heuvelland getraind en voelde me goed. Ik had dan ook zin in de ultrakorte onderneming, die bestond uit een afdaling, een bocht van 180 graden rond een kegel en dezelfde weg terug naar de top van Mesenberg. Aan de kegel had ik een gemiddelde snelheid van 53 à 54 km per uur en ik kon mijn tempo op de terugweg goed aanhouden, tot ik na ongeveer vier minuten plots een lek reed. Mijn achterste tube... Ik reed nog rustig door naar de aankomst en kwam binnen in iets meer dan zeven minuten.

Mijn gegevens (deel 1)
Afstand: 3,23 km
Tijd: 0u03'55"
Gemiddelde snelheid: 49,7 km/u
Vermogen: 421 NP

Even later vroeg en kreeg ik een herkansing.

Ik had me tijdens deel 1 nog niet voluit gegeven, omdat ik nog krachten had gespaard voor de slotklim naar Mesenberg, al voelde ik wel meteen dat mijn lichaam al even over zijn limiet was gegaan, Halverwege kwam ik door in exact (!) dezelfde tijd als de eerste keer en op de terugweg kon ik aanvankelijk goed mijn tempo aanhouden. In de slopende slotkilometer moest ik heel diep in mijn krachtenarsenaal gaan, maar ik voelde toen al dat het goed zat en ik een prima tijd zou klokken.

Mijn gegevens (deel 2)
Afstand: 4,55 km
Tijd: 0u06'07"
Gemiddelde snelheid: 44,7 km/u
Vermogen: 424 NP (laatste 2,5 km =  444 NP)

Ik won de tijdrit met 13 seconden voorsprong op Pieter Tibergijn. Pascal Vanaudenaerde werd 4de. Voor het estafetteklassement werd mijn tijd van de eerste poging (met lekke band) verrekend en dat leverde ons eveneens een zege met ruim een minuut voorsprong op.

Na de tijdrit trainde ik nog bij tot vier uur; Dat noemen we dan de perfecte trainingsdag.

Op naar volgende week.

Tom

Het houdt maar niet op...

Zondag schreef ik met de Tri The Beast in Lynmouth (zuidwesten van Engeland) mijn derde triatlon (en vierde multisportzege) van 2016 op mijn naam. Het is te zeggen: door de veel te hevige zee werd het zwemgedeelte geannuleerd en kregen we - dit is geen grap - een wetsuit run voorgeschoteld.

De wedstrijd ging als volgt: na de korte run in onze wetsuit mochten we vroeger dan voorzien de fiets op voor ruim 90 km (1900 hoogtemeters!) over een loodzwaar parcours. De eerste zes kilometers liepen bergop en na vier daarvan kwam ik aan de leiding. De benen waren prima en ik kon ondanks het onregelmatige parcours een goed ritme vinden, hoewel ik vooral het eerste wedstrijduur (slechts 28 km afgelegd!) voortdurend de indruk had dat ik mezelf aan het kapotrijden was. Achteraf gezien lag dat vooral aan de heel steile percentages (LINK) die we moesten overwinnen...

Door weer en wind
De weersomstandigheden (hevige windstoten!) maakten er een nog lastigere wedstrijd van. Samen met de grotendeeld natte en besmeurde wegen - de regen- en windgoden hadden zaterdag serieus huis gehouden - zorgde dat finaal voor een uitzonderlijk laag wedstrijdgemiddelde. Ik kwam de tweede wisselzone uiteindelijk binnen met een gemiddelde snelheid van net iets meer dan 32 km per uur.

Ik voeg er meteen aan toe dat dit tien minuten sneller was dan de winnaar van vorig jaar, Alex Lawton, die toen bovendien in uitstekende weersomstandigheden zijn fietsgedeelte had kunnen afwerken. Lawton, een uitstekend loper, won dit weekend trouwens de al even loodzware Helvellyn Triathlon in Lake District, waar hij vorig jaar het wedstrijdrecord brak van ene ... Alistair Brownlee :-) En alsof toeval niet bestaat: in de Helvellyn ging Lawton zondag Alex Foster vooraf. Die laatste werd vorig jaar tweede in de Snowman in Wales, net voor een onbekende West-Vlaming. De wereld is klein...

Vertrouwen
Ik begon met een meer dan behoorlijk gevoel aan de loodzware offroad trailrun over 18,5 km (800 hoogtemeters!), maar al vlug had ik door dat het goed zat. Ik had geleerd uit de fout die ik in Guéret maakte en verteerde heel vlot de eerste zeven kilometer in grotendeels stijgende lijn. Na ongeveer vijf km kreeg ik van een seingeefster te horen dat ik een kwartier voorsprong telde. Dat leek me wel heel veel... Bij de tweede bevoorrading - nu ja, ik heb eerlijk gezegd geen bevoorrading gezien - ging het plots om zes minuten marge die ik bij het begin van de run zou hebben gehad...

Na tien kilometer dacht ik het zwaarste achter de rug te hebben, maar dat bleek niet juist. Integendeel... Er volgden nog enkele tergend lange beklimmingen naar en door de adembenemende Valley of Rocks, hét absolute hoogtepunt van Exmoor National Park. Vergelijk het met de klifkusten in Dover en Cap Blanc-Nez, maar dan drie keer zo hoog en diep. Ik kende geen inzinking meer, alleen jammer dat ik door de zodanig steile en gladde afdalingen mijn gemiddelde loopsnelheid niet meer heel veel omhoog kreeg. Hoe dan ook houd ik een uitstekend gevoel over aan mijn loopprestatie. Ik had trouwens de snelste looptijd, wat toch ook haast een unicum moet zijn...

Aan de finish telde ik net iets minder dan twaalf minuten voorsprong op de tweede, Gerald Salvat, een atleet met al heel wat volledige Ironmans op zijn palmares. De derde volgde al op dertien minuten: Rob Fryer, die anderhalve maand geleden met The Bastion een volledige triatlon won. Hij kreeg er overigens ook een mooie prijs voor: 1.250 pond. Er zijn andere organisaties... Mijn reisgezel Niki Devoldere werd nog mooi vierde!

Ik ben heel tevreden met mijn prestatie, maar houd toch een gemengd gevoel over aan deze wedstrijd. Ik had veel meer verwacht van de organisatie. En dat is nog braaf uitgedrukt.

Mijn wedstrijdgegevens:
- 0,75 km lopen (met wetsuit) in 3'05"
- 92,6 km fietsen in 2u53'08" - gem. 32,1 km/u - 1900 hoogtemeters - NP 324
- 18,6 km traillopen in 1u37'19" - gem. 11,6 km/u - 800 hoogtemeters

Meer info:
Uitslag: LINK
Coach: LINK
Foto's: LINK
Verslag Niki: LINK

Tijdritweekend

Afgelopen weekend was het andermaal tijd voor het traditionele tijdritweekend in Geel en Torhout. Na de duatlon in Gileppe werkte ik nog een stevig trainingsblok van 12 dagen af in functie van de triatlon van komende zondag in Engeland. Toch haalde ik een meer dan behoorlijk niveau en was de frisheid zelfs iets groter dan ik verwacht had.

Individuele tijdrit Geel
- zaterdag 27 augustus
- 13,4 km in 17'14" (gem. 46,4 km/u)
- Normalized Power: 377
- Uitslag: 1ste (LINK)

Individuele tijdrit Torhout-De Goede Herder
- zondag 28 augustus
- 6,6 km in 8'40" (gem. 45,6 km/u)
- Normalized Power: 396
- Uitslag: 1ste

Ploegentijdrit Torhout-De Goede Herder
- zondag 28 augustus
- ploegmaats: Hans Spilliaert en Pieter Tibergijn
- 19,5 km in 26'27" (gem. 44,4 km/u)
- Normalized Power: 348
- Uitslag: 2de (op 4/10de van een seconde van het winnende trio Frederik Devolder, Bernard Maes en Bram Verfaillie)

Op naar komende zondag voor één van mijn meest veeleisende wedstrijden ooit: LINK

Tom

Duatlon La Gileppe

Zaterdag kon ik tot mijn grote verbazing de duatlon in La Gileppe winnen. Ik beperkte tijdens de twee loopproeven (meer dan) de schade en kon op de fiets het verschil maken. Uiteindelijk bereikte ik de finish met meer dan twee minuten voorsprong op de volledige Waalse duatlontop. Dit moet ongetwijfeld één van mijn mooiste overwinningen ooit zijn. Zoniet de mooiste...

De dagen voor de wedstrijd aan het mooie stuwmeer in de Hoge Venen, waar ik twee jaar geleden als eens als derde was geëindigd, voelde ik me nochtans niet helemaal zeker van mijn stuk. Het was immers al vier weken geleden dat ik nog eens een wedstrijd betwistte. Een typisch fenomeen bij wedstrijdsporters zeker? Hoe dan ook trok ik met vertrouwen naar La Gileppe, want ik wist dat de conditie goed was en het parcours mij lag. De vraag was alleen of dat goed genoeg was om de verzamelde tegenstand - Axel Van Liefferinge, Boris Rolin, Yves d'Harveng, Nicolas d'Harveng, Philippe Colson... - de baas te kunnen.

Schade beperkt
Goed genoeg, zo bleek al snel. Tijdens de vijf kilometer lange eerste run, met vooral in het tweede gedeelte twee stevige hellingen, voelde ik me opvallend fris. Na een kilometer kwam ik door in 3'22", zonder daarbij een verzuurd gevoel te hebben. Ik bleef in het ritme en kon nog enkele concurrenten inhalen. Uiteindelijk kwam ik na 4,9 km en 17'53" (gemiddelde snelheid van 16,4 km/uur), in het gezelschap van onder meer Christophe Baiolet, de eerste wisselzone binnengelopen. Ik kon als 20ste aan mijn traditionele inhaalrace op de fiets beginnen.

Het fietsparcours over 24 km leende zich uitstekend tot een slopende duatlon. Op het bochtige en licht golvende openingsstuk over zeven kilometer langs het stuwmeer kon ik al vlug Bart Verkaemer, al het hele seizoen in prima doen, inhalen en achter me laten. Een goed teken. Ik zag ook aan mijn gemiddelde snelheid op dat moment - 41 km/uur - dat ik sneller aan het fietsen was dan twee jaar geleden, toen ik ook al de beste fietstijd liet optekenen.

Alle ingrediënten
Op de zeven kilometer lange beklimming (gemiddeld vijf procent) naar de top van de Baraque Michel kreeg ik meteen de zes leiders in het zicht. Ik had al vleugels en kreeg er nog meer. Alle ingrediënten van een superdag - kracht, souplesse, frisheid, concentratie... - waren van de partij en nog voor we op de grote weg tussen Eupen en Malmédy kwamen, was ik al uit het vizier van mijn voornaamste belagers verdwenen. Ik had twee begeleidende motards in mijn buurt en besefte dat ik dit niet meer kon laten liggen. In de afdaling richting Jalhay zou ik immers mijn voorsprong nog meer kunnen uitbouwen, omdat ik wist dat ook dat gedeelte me uitstekend ligt.

Wat ik verwacht had, gebeurde ook. Ik kwam na iets meer dan 38 minuten weer aan het stuwmeer - een verbetering van het fietsrecord met een minuut! - en kon met 2'10" voorsprong beginnen te lopen. Philippe Colson lag in tweede positie, net voor de Duitser Thomas Schüller. Zij hadden op de fiets meer dan drie minuten moeten toegeven. Rolin, de broertjes d'Harveng, Van Liefferinge en de jonge Pierre Maréchal en Michael Gillain volgden nog (meer dan) een minuut later. Ik had goed gedoseerd en vond meteen een goed loopritme. Dit zou ik niet meer uit handen geven.

Prima slotrun
Ik haspelde de 2,6 km af in 9'10", wat zelfs sneller (16,7 km/uur) was dan tijdens mijn eerste run. Ik verloor nog amper tijd op mijn dichtste achtervolgers en kon op sommigen zelfs nog uitlopen. Colson werd tweede op 2'12", Schüller derde op 2'31". De top tien werd vervolledigd door Maréchal, Rolin, Nicolas d'Harveng, Yves d'Harveng, Van Liefferinge, Gillain en Verkaemer.

Wat overheerst: een euforisch gevoel. Dit had ik echt nooit verwacht. Ik wist dat ik in staat ben om een bepaald niveau te halen, maar dit was boven alle verwachtingen. Aan de andere kant: dit was volgens mij gewoon dezelfde Tom die elf maanden geleden in Oudenaarde zijn beste tijdrit ooit neerzette. Aleen doe ik het nu ook in een wedstrijd waarin gelopen en gefietst moet worden. En er komt een dag dat ik het ook zal kunnen als er gezwommen, gefietst en gelopen moet worden. Ik begin meer en meer te geloven dat een mens meer kan dan hijzelf soms denkt.

Wedstrijdgegevens:
- 4,9 km lopen in 17'53" - gem. 16,4 km/u - 80 hoogtemeters
- 24 km fietsen in 37'56" - gem. 38,0 km/u - 450 hoogtemeters - NP 352
- 2,6 km lopen in 9'15" - gem. 16,7 km/u - 10 hoogtemeters

Volgende wedstrijden: de tijdritten in Geel en Torhout in het weekend van 27 en 28 augustus.

UITSLAG DUATLON LA GILEPPE: LINK

OP DE SITE VAN MIJN TRAINER: LINK

ARTIKEL BRUGSCH HANDELSBLAD

Triathlon Montagne du Sancy

Beter laat dan nooit, maar hieronder volgt nog een verslag van mijn 4de plaats in de Triathlon Montagne du Sancy in La Tour-d'Auvergne, een dorpje in het Centraal Massief, op zondag 17 juli. De negen dagen erna verbleef ik bij West-Vlamingen in Ardeche Rozentuin, een Bed and Breakfast in Genestelle.

De hitte had een groot deel van onze zuiderburen in zijn greep en dat heb ik geweten. Ik wist uit het verleden natuurlijk al dat ik in tropische weersomstandigheden nooit op mijn allerbeste niveau presteer, om de simpele reden dat ik te veel vocht- en dus ook zoutverlies lijd. Jammer, maar iedereen heeft zijn beperkingen.

Toch ambitieus

Toch stond ik met ambitie aan de start van de bergtriatlon - de Sancy is de hoogste vulkaan in het Centraal Massief - over 1,4 km zwemmen, 48 km fietsen (900 hoogtemeters) en 10 km lopen (250 hoogtemeters). De duur van deze wedstrijd kwam immers overeen met de Powerman van Geel in 2013 en toen strandde ik op een zucht van Belgisch brons. Bovendien stond het parcours me aan en wist ik sinds Guéret dat mijn zwemniveau in vergelijking met vorig jaar een duidelijke stijgende lijn vertoont. Moeilijk was dat natuurlijk niet... :-)

Er stonden ongeveer 100 deelnemers aan de start van de Altitude Challenge. Ik kende een goede zwemstart en ondanks de nodige klappen vond ik al vlug een goed ritme. Ik had niet hetzelfde gevoel als twee weken ervoor in Guéret, maar ik wist dat ik in deze warmte - ruim 40 graden in de blakende zon - niet meer mocht verwachten. Na één zwemronde - met een zogenaamde "sorti à l'australienne" - zag ik op mijn Garmin dat ik goed bezig was. Ik kon mijn tempo vasthouden en kwam na net iets meer dan 24 minuten uit het water. Na afloop bleek dat goed voor de 26ste tijd en volgens één van de arbiters ging het om een afstand van 1.400 à 1.500 meter.

Ik sprong op de fiets en kon aan mijn inhaalrace beginnen. De eerste ronde verliep vlot en bij de eerste passage aan de wisselzone bleek ik in vierde positie te liggen, op goed vier minuten van de leider. Toen al voelde ik echter dat de hitte een behoorlijke tol begon te eisen, want ik bleef overmatig zweten. Dit zou ik sowieso cash betalen in de slotrun, besefte ik. Ik kon een goed tempo aanhouden, maar haspelde de tweede fietsronde toch een minuut trager af dan de eerste. Ik won nog één plaats en begon met een mooie voorsprong op de vierde aan de slotrun.

Loodzware slotrun

Die was niet van de poes. Twee keer een ronde van goed vijf km - in totaal moesten we ruim 10,5 km lopen - met de eerste twee km telkens steil bergop. Offroad én in de blakende zon. Ik had het meteen moeilijk en stond bergop bijna stil. Het was echter pas aan kilometer acht dat één concurrent me voorbijstak. Ik vond in de slotfase nog een goed ritme, maar het was te laat. Ik werd vierde...

De zege ging naar Sébastian Moreau, eind mei nog 22ste in de Ironman van Lanzarote en vorig jaar nog aan de slag op Hawaï. Hij fietste trouwens twee minuten sneller en liep ook nog eens een uitstekende run. De derde in de uitslag (Romain Daumas) was in 2010 nog 15de in de Embrunman. De zesde (Nicolas Moussours) werd een maand eerder vijfde in de langeafstandstriatlon van Lac du Bouchet.
Achteraf gezien ben ik best wel tevreden met deze prestatie, want in normale omstandigheden was ik probleemloos op het podium geëindigd.

Wedstrijdgegevens:
- 1,4 km zwemmen in 24'28"
- 47,8 km fietsen in 1u18'52" - gem. 36,3 km/u - 900 hoogtemeters - NP 309
- 10,5 km lopen in 52'30" - gem. 12,0 km/u - 280 hoogtemeters (trail)

Uitslag: LINK.

Artikel in "La Montagne" (regionale krant Auvergne): LINK of ...

Volgende wedstrijd: duatlon La Gileppe op zaterdag 13 augustus.

Halftriman de Monts de Guéret

Zondag stond ik aan de start van mijn eerste triatlon op de halve afstand, de Halftriman de Monts de Guéret. Goed voor de klassieke afstanden: 1,9 km zwemmen, 90 km fietsen en 21,1 km lopen. In totaal moesten we ongeveer 1.500 meter hoogteverschil overwinnen. Daags voordien reisde ik met Ivan De Bruyn en Florian Boyen naar het stadje in de Limousin af en na een autorit van zes uur verkenden we nog een groot deel van het fietsparcours.

Een mooie organisatie van Sam Tri, die Halftriman. Een volledig weekend gevuld met triatlons over alle afstanden, in totaal 750 triatleten aan de start en dat in een prachtig decor. Zwemmen in de door bosrijke heuvels omgeven Etang de Courtille, fietsen over voortdurend heuvelende wegen en ten slotte lopen rondom het meer. Op de lange afstand waren er zowat 120 deelnemers. Ik las zaterdag over het vele prijzengeld en besefte dat het niveau wel eens heel hoog zou kunnen liggen.

Loopstart op strand

Na een loopstart op het strand begonnen we aan het eerste onderdeel, mijn minst favoriete. Ik vond echter meteen een goed ritme en voelde dat ik goed vooruitging. Alleen mijn oriëntatie ging andermaal enkele keren met mij op de loop, want meerdere keren bevond ik me plots een meter of drie van de andere triatleten die in mijn buurt zwommen… Ik schrok toen ik uit het water kwam, in het spoor van Ivan en na minder dan 33 minuten. Florian riep me toe dat we rond de 50^ste positie hingen. Weliswaar op een kleine tien minuten van de beste zwemmer.

Ik wisselde matig, maar sprong met een positief gevoel de fiets op. Meteen ging het enkele kilometers aan drie procent omhoog en ik voelde dat er kracht in de benen zat. Deze eerste halve triatlon was voor mij ook een test om te kijken hoe ik een wedstrijd over deze afstanden het best aanpak. Hard fietsen is één ding, sterk finishen een heel ander. In Guéret gold dat zeker, want de afsluitende halve marathon beloofde een behoorlijk stevige slijtageslag te worden. Het belangrijkste was dat ik op de hellingen mijn piekwaarden op de vermogensmeter binnen de perken hield. Lees: telkens ik meer dan 400 watt zag verschijnen, hield ik me in. Dat lukte perfect. De Halftriman was ook op een ander vlak een goede test: voeding en drank. Ook dat verliep perfect. Althans, bijna perfect. Maar dat lees je verderop in dit verslag.

Veel hoogtemeters

Ik kon regelmatig andere atleten inhalen en achter me laten. Wel opvallend: ondanks alle hellingen en de vele hoogtemeters (+/- 1.100) zag ik voortdurend concurrenten die zich in groepjes van drie, vier of zelfs vijf bevonden. Niet op tien meter, niet op zeven meter. Drie was al een succes. Jammer… 
Na één fietsronde kruiste ik de atleten voor me, alleen was het door de wedstrijd op de kwartafstand – die triatlon startte een uur na ons – moeilijk om een onderscheid te maken.

Van Florian kreeg ik echter te horen dat ik halfweg het fietsgedeelte 13^de positie lag, al had ik wel geen tijd goed kunnen maken op de leider in de race. Dat zou ongetwijfeld de Franse proftriatleet Thomas Leboucher zijn, twee weken eerder nog vierde in de (tot duatlon omgevormde) Ironman 70.3 van Luxemburg, voor … Frederik Van Lierde. Na afloop bleek het effectief ook om Leboucher te gaan.

Ik zat nog fris en kon mijn tempo ook in de tweede fietsronde hoog houden. Het duurde een tijdje vooraleer ik weer concurrenten inhaalde, maar vooral in het slot kreeg ik er meerdere in het vizier. Ik zou uiteindelijk als vijfde aan de halve marathon beginnen. Florian riep me toe dat ik op vijf minuten van het podium volgde.

Goed ingedeeld

Ik had goed ingedeeld en begon met goesting aan de vier loopronden van 5,4 km. Ik wist dat er heel wat klimwerk – een kleine zeven in totaal – te wachten stond, maar dat bleek niet het enige obstakel te zijn. Veel offroad en in de langste afdaling zelfs een portie trail in het kwadraat, over een oneffen pad met hoog gras en losliggende stenen. Erg vond ik dat niet, want dat zou de gemiddelde loopsnelheid relatief laag houden.

De eerste twee ronden verliepen vlekkeloos. Florian riep me toe dat ik niet veel tijd verloor op de eersten – je moet weten: iemand als Leboucher loopt 31’50” op een tien kilometer – en ik probeerde zo goed mogelijk bekertjes water aan te nemen. Ik ben namelijk iemand die veel zweet en dus ook veel zouten verliest… Maar halverwege de halve marathon zat ik dus op schema voor een tijd van 1u33’, op dat parcours écht top voor iemand van mijn niveau.

Het bleef niet duren. Had ik de steile afdaling offroad tijdens de tweede passage iets te enthousiast genomen? Begon ik stilaan het vochtverlies op te stapelen? Of zakte ik er simpelweg door? Goede vraag, maar in de vierde loopronde ging het serieus bergaf met mijn tempo. Vooral in de stroken bergaf slaagde ik er niet meer in de snelheden van ervoor te halen. Door de vele atleten op het parcours was het voor mij ook onmogelijk om in te schatten in welke positie ik nu precies zat. Ik wist wel zeker dat ik me nog in de top tien bevond. Jammer van die laatste kilometers, want anders had ik bijvoorbeeld maar een minuut of drie, vier trager gelopen dan Leboucher, twee weken eerder nog goed voor een 1u17' in Luxemburg.

Ik kwam na 4u30’ over de meet en finishte als negende. Ik had in de slotkilometer zowaar nog één concurrent -  degene die als vierde was beginnen te lopen - ingehaald en achter mij gelaten. Ivan werd mooi 22^ste en 9^de bij de 40-plussers. Vooraan was er in de slotronde nog sensasie, want topfavoriet Leboucher werd in extremis nog bijgehaald en achtergelaten door Pierre Gaspariau.

Gegevens:

- 1,9 km zwemmen in 32'35" (2 ronden in een meer)

- 88,8 km fietsen in 2u16'55" - gem. 38,9 km/u - 1100 hoogtemeters - vermogen: 318 NP

- 21,1 km lopen in 1u37'00" - gem. 13,2 km - 320 hoogtemeters (trail)

Uitslag:

1. Pierre Gaspariau (4u13'35")

1ste Kampioenschap van Aquitaine 2016 kwartafstand

2de EK Challenge 2013 halve afstand (age group 35-39)

2de Triathlon du Salagou (na Bertrand Billard, voor Thibaut Humbert)

2de IronMedoc 2016 volledige afstand (nu FrenchMan)

3de IronMedoc 2015 volledige afstand (8u40'16") (nu FrenchMan)

4de EK Challenge 2013 volledige afstand (age group 35-39)

31ste Ironman Nice 2011

Ironman Hawai 2015 (9u52'06")

Winnaar van meerdere triatlons in Frankrijk

2. Thomas Leboucher (4u14'56")

4de Ironman 70.3 Luxemburg 2016 (na Boris Stein, Bas Diederen en Evert Scheltinga, maar voor Frederik Van Lierde)

5de Natureman Verdon 2015

12de Ironman 70.3 Rapperswil 2016

18de Ironman 70.3 Barcelona 2016

Meerdere keren kampioen van Normandië op korte en lange afstand

Winnaar van meerdere triatlons in Frankrijk op de kwart- en halve afstand

Neemt eind juli deel aan de Ironman van Maastricht

3. Ludovic Prouzet (4u17'31")

1ste EK Challenge 2015 volledige afstand (age group 40-44) (9u31'29" in Weymouth)

1ste EK Challenge 2013 volledige afstand (age group 35-39)

1ste Altriman 2011 halve afstand

2de EK Challenge 2015 halve afstand (age group 40-44) (9u07'56" in Vichy)

2de Indian Ocean Triathlon 2012 (op 3' van Olivier Marceau)

3de WK ITU 2012 lange afstand (maar na afloop gediskwalificeerd)

67ste Ironman Lanzarote (10u11'55")

Ironman Hawaï 2008 (9u51'00")

24ste Ironman Florida 2010 (9u01'13")

Ironman Hawaï 2011 (9u49'25")

24ste Ironman Cozumel 2013 (8u55'53")

79ste Ironman Hawaï 2014 (9u22'26")

4. Hugues Baborier (4u19'23")

Ex-wielrenner uit de Limousin - geboortejaar 1991

Won twee weken eerder de kwarttriatlon van Pays de Brive

Was al 9de in Halftriman in 2014

5. Romain Cabarrou (4u20'38")

Ex-wielrenner - geboortejaar 1989

In 2012 ritwinnaar in de Volta Provincia de Castello

39ste Ironman Nice 2013 (9u29'06")

134ste Ironman Hawaï (9u20'45" - 5de age group)

15de VentouxMan 2015

1ste duatlon Brignoles 2016

3de triatlon Draguignan 2016

22ste Ironman 70.3 Aix-en-Provence 2016

12de Frans kampioenschap lange afstand in de Pyreneeën

6. Simon Damiens (4u21'29")

Woont in Guéret

7de Frans kampioenschap sprintduatlon 2013 (op een halve minuut van Benjamin Choquert, één seconden na Yohan Le Berre, net voor Julien Brazy)

7de Grand Prix Duathlon D1 Gravelines 2016

10de Grand Prix Duathlon D1 Noyon 2016

Winnaar Halftriman in 2013

7. Eric Pinna (4u24'56")

Recordhouder aantal toptienplaatsen (5) in Embrunman

Frans kampioen bij de veteranen korte afstand

Winnaar van en ereplaatsen in diverse du- en triatlons op alle afstanden

8. Emmanuel Piron (4u30'11")

Won begin juni Kampioenschap van de Auvergne lange afstand in Saint-Rémy-sur-Durolle

29ste Ironman Nice 2015 (9u39'22")

22ste Embrunman 2015

2de Triathlon du Lac des Sapins 2014 (halve afstand in Beaujolais)

8ste Triathlon des Vouglans 2013 (halve afstand in Jura)

9. Tom Vandenbussche (4u30'41")

10. Laurent Lagier (4u31'23")

Gewezen wielrenner, nu coach van triatleten (o.a. Pierre Donzeau)

5de IronMedoc 2016 volledige afstand (nu FrenchMan)

7de VentouxMan 2015

5x Ironman Nice (35ste in 9u39' in 2007)

18de Embrunman 2011

152ste Ironman Hawaï 2005 (9u31')

11. David Colomine (4u33'42")

Gewezen wielrenner uit de Limousin

Winnaar van en podiumplaatsen in meerdere triatlons in Frankrijk

12. Jeremy Guerin (4u36'07")

Uitstekende zwemmer

Winnaar van meerdere triatlons op de korte afstand (o.a. Natureman Verdon 2012)

Ereplaatsen in halve triatlons

21. Sabrina Monmarteau (4u51'20" en eerste vrouw)

Eén van de beste du- en triatletes in Europa: LINK

In de pers...

Vandaag in L'Avenir...

En dinsdag op Tri-Portaal, de triatlonsite van Niki Devoldere: LINK

En vrijdag ook in het Brugsch Handelsblad, Krant van West-Vlaanderen

Zondag won ik met de 55.5-wedstrijd in Wanze mijn tweede triatlon in een week tijd. Ik haalde het na 560 meter zwemmen, 50,7 km fietsen en 5,2 km lopen voor Jérôme Giaux en Tim Billemon.

De wedstrijdomstandigheden in Wanze konden dit jaar niet beter zijn. Door de overvloedige regenval van de voorbije weken werd het zwemgedeelte in de Maas een ware snelheidsrace stroomafwaarts. Vervolgens blies de wind op de bepalende stroken van het geaccidenteerde fietsparcours, met elke ronde een klim van een kleine drie km, in het nadeel. Ten slotte was er nog een run over vijf km langs de Maas. Door de moeilijke zwemomstandigheden werden de deelnemers opgedeeld in drie verschillende waves. Tijdens de wedstrijden zouden we dus nooit exact weten in welke positie we vertoefden.

Chaotische start

Ik startte met ambities en wist dat de zwemproef niet zo belangrijk zou zijn. Ik moest gewoon rustig blijven en niet panikeren. De start was chaotisch en in de eerste meters kreeg ik enkele rake klappen te verwerken. Al vlug vond ik echter een aanvaardbaar ritme en tot mijn grote verbazing kwam ik in iets minder dan zeven minuten uit het water. Na afloop zag ik dat ik de 37ste tijd (op 190 deelnemers) had gezwommen.

Ik wisselde goed en vond op de fiets al vlug een goed ritme. Tijdens de eerste passage op het steilste stuk van de beklimming riep coach Jesse, die ’s ochtends de korte triatlon had gewonnen, dat ik op iets meer dan een minuut van de leider volgde. Net voor de eerste passage langs de wisselzone kwam ik aan de leiding. Een atleet van TTI – het bleek later om Tijs Billemon te gaan – probeerde nog even in het zog te blijven, maar moest mij uiteindelijk ook laten rijden. De eenzame tijdrit tegen de klok was nu helemaal begonnen.

Solo

Ik vond een goed ritme en hield mijn vermogensmeter goed in de gaten. Tijdens de tweede passage bleef Billemon een tijdlang binnen het zicht, maar ik voelde dat ik aan het uitlopen was. Ook in de derde ronde zakte ik er niet door en kon ik alleen aan de slotrun beginnen. Bij het begin daarvan riep mijn vader me toe dat ik bij de tweede passage al 40 seconden voorsprong telde. Na afloop bleek ik na het fietsgedeelte een marge van ruim anderhalve minuut te hebben opgebouwd.

De slotrun begon goed en buiten een minidipje tijdens kilometer twee bleef ik een tempo van ongeveer 16 km per uur aanhouden. Alleen in de ultieme slotfase kreeg ik het heel moeilijk – ik had op de fiets te weinig aandacht aan mijn vochtopname besteed - en moest ik behoorlijk diep gaan om de aankomst nog heelhuids te bereiken. Gelukkig wist ik dat de buit – althans die van de eerste wave – binnen was en hield ik driekwart minuut van mijn voorsprong over.

Jérôme Giaux

Even later kwamen ook de beste atleten van waves twee en drie over de finish gelopen. Wat bleek: Jérôme Giaux, in een verleden als wielrenner twee keer goed voor een medaille op een Belgisch kampioenschap (in 2006 zelfs na ene Greg Van Avermaet), had zich vooraf niet ingeschreven en was met een daginschrijving aan de start verschenen. Hij werd tweede, in dezelfde tijd als Tijs Billemon. Tim Fievez, onlangs in sterke doen in de halve van Leuven, eindigde evenmin ver, als vierde. Sam Billemon, de jongere broer van Tijs, vervolledigde de top vijf. Niki Devoldere, een dag eerder al zevende in de crosstriatlon van Wanze, eindigde nog net binnen de top tien.

De uitslag: LINK

Mijn wedstrijd

-          560 meter zwemmen in 6’57” (stroomafwaarts)

-          50,6 km fietsen in 1u17’17” – gem. 39,3 km/u – 505 hoogtemeters – vermogen: 345 NP

-          5,2 km lopen in 19’47” – gem. 15,6 km/u

Op naar de volgende uitdaging.

Tom