zondag 24 augustus 2014

Gevuld tijdritweekend

Even een heel kort bericht, want komende nacht vertrek ik voor een weekje naar het hopelijk zonnige(re) zuiden van Frankrijk.

Het voorbije weekend was er eentje met vier tijdritten: zaterdag de individuele en ploegentijdrit in Geel, vandaag hetzelfde duo in De Goede Herder bij Torhout.

Een korte terugblik:
- individuele tijdrit in Geel (13,3 km): 2de na Hans Van den Buverie. Top drie voor Speedmaster met een 3de plaats voor Bas Canoy.

- ploegentijdrit in Geel (22,3 km): 2de met het Speedmaster TT Team na een enorm sterke prestatie, maar een ongestructureerd en te traag begin deed ons de das om.

- individuele tijdrit in Torhout (6,6 km): 1ste in een nieuw wedstrijdrecord.

- ploegentijdrit in Torhout (19,5) 1ste met het Speedmaster TT Team na een heel solide race.



Op naar de volgende race, hét grote doel: de 111 van Salzkammergut.

Grt
Tom

zaterdag 16 augustus 2014

Tijdrit Neerpelt

Het plan was om dit weekend een cyclosportieve in het Centraal Massief te rijden, maar ik zag het niet zitten om die lange verplaatsing op mijn eentje te maken. Het enige alternatief was een tijdrit in Neerpelt over 12,4 km. Een verre trip voor zo'n korte wedstrijd... Het leuke daarentegen was dat ook nieuwelingen, juniores en beloften op hetzelfde parcours in actie kwamen ter gelegenheid van de nationale testtijdrit.

Het weer laat het in België spijtig genoeg al een tijdje afweten en je moet al een blinde zijn om niet te zien dat ik daar absoluut geen voorstander van ben. Een trauma zou ik het niet noemen, eerder een altijd terugkerend probleem dat mij al parten speelt van toen ik me nog officieel 'coureur' mocht noemen.

En regenen, dat deed het in Neerpelt. Alleen tijdens de tijdrit bleef het droog. Enig minpunt: de wegen lagen er nog nat én vuil bij. Niet bepaald mijn specialiteit, zeker omdat het eerste gedeelte - zo'n 6 km - gekruid was met meer bochten dan stroken rechtdoor. Gevolg: een belabberd gemiddelde van 42,5 à 43 km per uur. Ik liet de moed niet zakken en wist dat het mooiste stuk nog moest komen. Zo kon ik mijn snelheid nog opdrijven naar 45 km per uur, goed voor een eindtijd van 16'27". Net voldoende voor winst, zo bleek achteraf. Dieter Meeus en Svenne Vangoethem vervolledigden het podium, beiden weliswaar op luttele seconden achterstand.

Een kleine vergelijking met de tijden van de testtijdrit leert me dat ik het nog zo slecht niet gedaan heb...

Op naar de volgende, hopelijk in droge omstandigheden...

Tom

zondag 10 augustus 2014

La Gileppe

Gisteren stond er nog eens een duatlon op Belgisch grondgebied op mijn programma: La Gileppe. Eén van de mooiste, zoniet dé mooiste van het hele land. Spijtig genoeg wel geen ideaal format voor mij met eerst een 5 km lange run, gevolgd door amper 24 km fietsen door de Hoge Venen. Afsluiten deden we met nog eens 2,5 km lopen. Ik had van deze wedstrijd een doel gemaakt en dus wilde ik er het maximum uithalen. Dat lukte uiteindelijk ook met een 3de plaats na een ongenaakbare Seppe Odeyn (de voorbije maand vice-Belgisch kamioen op zowel de kwart- als de lange afstand) en Axel Van Liefferinge.

De eerste run verliep niet zoals ik gehoopt had. Ik liep niet slecht, maar het was zeker niet om over naar huis te spreken. Als 16de na 18'46" mocht ik de fiets op. Door de hevige regenval van de nacht ervoor lag het parcours er niet goed bij. Vooral op het eerste, kronkelende stuk van 7 km langs het stuwmeer was het voortdurend opletten geblazen om in de bochten niet ten val te komen. Ik kon wel concurrenten inhalen en achter me laten, maar echt vlot ging het niet. Eenmaal op de klim was dat wel het geval en zo kon ik stelselmatig opschuiven. Een superdag had ik niet, maar slecht was het zeker niet. Verre van zelfs. Eerst kon ik halverwege de klim de Fransman Julien Marcq, een sterke du-en triatleet die later na lekke band moest opgeven, oprapen en op de grote weg richting Baraque Michel zag ik de derde, Paul Bara, voor me uitrijden. Op de top had ik hem te pakken en in het dalende stuk naar Jalhay liet ik hem vlug achter me. In de verte zag ik Van Liefferinge als stipje voor me uitrijden en na een stevige afdaling (met enkele explosieve klimstroken ertussen) had ik ook hem te pakken bij het ingaan van de tweede wisselzone. Met z'n tweeën begonnen we aan het afsluitende looponderdeel...

Axel was uiteraard een maatje te groot en ik was al blij dat mijn concurrenten (Bara, Fabrice Van Espen, Bart Verkaemer, Christophe Baïolet) voor de derde plaats een stevige achterstand hadden opgelopen. Probleemloos kon ik zo mijn stek behouden en mijn doel bereiken. Bovendien werkte ik mijn tweede run een stuk sneller af dan de eerste, een teken dat ik na de zware stage in de bergen nog niet 100 procent fit aan de start was verschenen.

Uitslag: LINK



maandag 4 augustus 2014

Stage + tijdrit Oostende

De voorbije twee weken was er geen Krant van West-Vlaanderen en konden we allemaal genieten van een vakantieperiode. Ikzelf trok naar jaarlijkse gewoonte naar de bergen en kende er een perfecte trainingsperiode. Het was zoals altijd genieten van de nabijheid van prachtige landschappen die je in België niet vindt.

Daags na de terugreis trok ik zondag al naar Oostende voor de Eandis Tijdrit, een wedstrijd waaraan ik in 2011 ook al eens deelnam. Toen werd ik met vermoeide benen vijfde, daags na de tijdrit en duatlon van La Gileppe. De voorbije twee jaar koos ik telkens voor de combinatie Powerman Geel-Powerman Weyer, twee wedstrijden die ik in 2014 bewust aan me laat voorbij gaan. Bewust, omdat het verleden heeft aangetoond dat het mij niet lukt(e) om na Geel voldoende te recupereren en een mooi tweede seizoensdeel af te werken. Mijn lichaam heeft het blijkbaar enorm moeilijk om de warmte te verdragen...

Ondanks de zware trainingsperiode trok ik met een aangenaam gevoel naar Oostende. Vanaf het startschot voelde ik me ook meteen goed in mijn sas en kon ik een stevig tempo ontwikkelen. Aan het eerste keerpunt - het parcours bestond uit twee ronden van een kleine 12 kilometer, waarbij je elke ronde halverwege een keerpunt rond een kegel had - zag ik dat mijn gemiddelde snelheid 48,6 km/u bedroeg. Door het keerpunt en de daaropvolgende tegen- en zijwind daalde dat uiteraard weer een stuk, maar ik had het gevoel met een gemiddelde van 46 km/u aan mijn tweede ronde te kunnen beginnen. Zekerheid daarover zal ik echter nooit hebben, want na zeven km kwam mijn zadel plots los. Een probleem, want zo bleven er maar twee mogelijkheden meer over:

- op de punt van mijn zadel gaan zitten
- op het uiterste achterste van mijn zadel gaan zitten

Ik koos voor het laatste, want de eerste optie bleek onmogelijk haalbaar. Ik schoot simpelweg door en kwam met mijn achterste op mijn kader terecht. Ik kon alleen maar proberen een zo groot mogelijk verzet rond te krijgen, zodat ik zo weinig mogelijk bewoog. Ik kende een enorm verval en werkte mijn tweede ronde 1'10" trager af.

Finaal bleek dat nog goed voor een derde plaats. Gelukkig bleef de overwinning binnen het Speedmaster TT-team. Hans Van den Buverie won - het zou anders ongetwijfeld weer op een secondestrijd uitgedraaid zijn, Filip Speybrouck was een mooie tweede. Frederik Backelandt eindigde samen met mij op een gedeelde derde stek.

Eerstvolgende uitdaging: de lastige (non drafting) duatlon van La Gileppe, eentje waar ik nog een serieus appeltje mee te pellen heb...

Enkele foto's van Oostende: