In de pers...

Vandaag in L'Avenir...

En dinsdag op Tri-Portaal, de triatlonsite van Niki Devoldere: LINK

En vrijdag ook in het Brugsch Handelsblad, Krant van West-Vlaanderen

Zondag won ik met de 55.5-wedstrijd in Wanze mijn tweede triatlon in een week tijd. Ik haalde het na 560 meter zwemmen, 50,7 km fietsen en 5,2 km lopen voor Jérôme Giaux en Tim Billemon.

De wedstrijdomstandigheden in Wanze konden dit jaar niet beter zijn. Door de overvloedige regenval van de voorbije weken werd het zwemgedeelte in de Maas een ware snelheidsrace stroomafwaarts. Vervolgens blies de wind op de bepalende stroken van het geaccidenteerde fietsparcours, met elke ronde een klim van een kleine drie km, in het nadeel. Ten slotte was er nog een run over vijf km langs de Maas. Door de moeilijke zwemomstandigheden werden de deelnemers opgedeeld in drie verschillende waves. Tijdens de wedstrijden zouden we dus nooit exact weten in welke positie we vertoefden.

Chaotische start

Ik startte met ambities en wist dat de zwemproef niet zo belangrijk zou zijn. Ik moest gewoon rustig blijven en niet panikeren. De start was chaotisch en in de eerste meters kreeg ik enkele rake klappen te verwerken. Al vlug vond ik echter een aanvaardbaar ritme en tot mijn grote verbazing kwam ik in iets minder dan zeven minuten uit het water. Na afloop zag ik dat ik de 37ste tijd (op 190 deelnemers) had gezwommen.

Ik wisselde goed en vond op de fiets al vlug een goed ritme. Tijdens de eerste passage op het steilste stuk van de beklimming riep coach Jesse, die ’s ochtends de korte triatlon had gewonnen, dat ik op iets meer dan een minuut van de leider volgde. Net voor de eerste passage langs de wisselzone kwam ik aan de leiding. Een atleet van TTI – het bleek later om Tijs Billemon te gaan – probeerde nog even in het zog te blijven, maar moest mij uiteindelijk ook laten rijden. De eenzame tijdrit tegen de klok was nu helemaal begonnen.

Solo

Ik vond een goed ritme en hield mijn vermogensmeter goed in de gaten. Tijdens de tweede passage bleef Billemon een tijdlang binnen het zicht, maar ik voelde dat ik aan het uitlopen was. Ook in de derde ronde zakte ik er niet door en kon ik alleen aan de slotrun beginnen. Bij het begin daarvan riep mijn vader me toe dat ik bij de tweede passage al 40 seconden voorsprong telde. Na afloop bleek ik na het fietsgedeelte een marge van ruim anderhalve minuut te hebben opgebouwd.

De slotrun begon goed en buiten een minidipje tijdens kilometer twee bleef ik een tempo van ongeveer 16 km per uur aanhouden. Alleen in de ultieme slotfase kreeg ik het heel moeilijk – ik had op de fiets te weinig aandacht aan mijn vochtopname besteed - en moest ik behoorlijk diep gaan om de aankomst nog heelhuids te bereiken. Gelukkig wist ik dat de buit – althans die van de eerste wave – binnen was en hield ik driekwart minuut van mijn voorsprong over.

Jérôme Giaux

Even later kwamen ook de beste atleten van waves twee en drie over de finish gelopen. Wat bleek: Jérôme Giaux, in een verleden als wielrenner twee keer goed voor een medaille op een Belgisch kampioenschap (in 2006 zelfs na ene Greg Van Avermaet), had zich vooraf niet ingeschreven en was met een daginschrijving aan de start verschenen. Hij werd tweede, in dezelfde tijd als Tijs Billemon. Tim Fievez, onlangs in sterke doen in de halve van Leuven, eindigde evenmin ver, als vierde. Sam Billemon, de jongere broer van Tijs, vervolledigde de top vijf. Niki Devoldere, een dag eerder al zevende in de crosstriatlon van Wanze, eindigde nog net binnen de top tien.

De uitslag: LINK

Mijn wedstrijd

-          560 meter zwemmen in 6’57” (stroomafwaarts)

-          50,6 km fietsen in 1u17’17” – gem. 39,3 km/u – 505 hoogtemeters – vermogen: 345 NP

-          5,2 km lopen in 19’47” – gem. 15,6 km/u

Op naar de volgende uitdaging.

Tom

Winst in Wanze

Ik won gisteren de 55.5-triatlon in Wanze. Later deze week een verslag.

Uitslag: LINK

5/5 in Dreikirchen

Gisteren won ik de 20ste editie van de Dreikirchener Triathlon in de Duitse regio Rheinland-Pfalz. Het was voor de vijfde opeenvolgende keer dat ik er aan de start verscheen en telkens kon ik er ook winnen. In 2012, 2013 en 2014 de duatlon, in 2015 de triatlon.

Het leuke aan Dreikirchen is dat het parcours geen ruimte laat voor gefoefel. De sterkste wint hier altijd. Het zwemnummer - 6 lengten van 50 meter in het zwembad van Hundsangen - is zoals het is: van weinig belang. En maar best ook, want mijn kwaliteiten in het water zijn nu niet meteen om over naar huis te schrijven. Ik startte gecontroleerd en bleef een voor mijn doen stevig tempo aanhouden. Zonder me voor de volle 100 procent te geven, want ik wist maar al te goed dat er nog een copieus menu volgde.

Ik tikte af in 5'22", waarna een vlotte wissel volgde. Die duurde trouwens een stuk langer dan vorig jaar, aangezien de wisselzone naar de andere kant van het zwembad verplaatst was naar, zodat de deelnemers niet meer over het korte stukje grint moesten fietsen. De nieuwe wisselzone bevond zich echter wel 250 meter van het zwembad, zodat we een extra loopproef(je) voorgeschoteld kregen.

Zes beklimmingen
In mijn wave - we zwommen met 15 deelnemers tegelijkertijd - was er één snelle zwemmer (de jonge Marvin Klein, met een tijd van 3'58"), maar ik wist dat het fietsparcours voldoende ruimte bood om die achterstand goed te maken. Om precies te zijn: zes beklimmingen over een kleine 22 km, goed voor net geen 400 hoogtemeters. In het tweede gedeelte van de eerste helling - de langste overigens - had ik Klein al te pakken. Ik had wel heel frisse benen en zag dat ik bergop voortdurend boven de 400 watt aan het trappen was. Wat een verschil met vorig weekend, toen ik ook wel goed reed, maar frisheid miste. De trainingen van de voorbije maanden en weken beginnen te renderen...

Ik kon mijn tempo blijven aanhouden en werkte mijn beste fietsnummer ooit in Dreikirchen af, ruim een halve minuut sneller dan in 2012 en 2013. In 2014 kende ik een iets mindere editie, terwijl het fietsparcours vorig jaar door wegenwerken enkele kilometers ingekort was. Maar sowieso haalde ik hier nooit eerder een gemiddelde snelheid van 39,5 km per uur. Een enorme opsteker, want op dit parcours is dat verre van evident.

Zoeken naar ritme
Ik wisselde vlot en begon aan het loopgedeelte over 5,5 km. Ook nu weer hetzelfde verhaal: niet te onderschatten. Een eerste kilometer in dalende lijn, gevolgd door een steile klim van 15 procent, een uitloper vals plat door de industriezone en nog een klim richting Hundsangen, waarna een lange, trage afdaling ons weer richting aankomstzone stuurde, om ten slotte nog enkele bochtige en vooral heuvelachtige lussen door de wijken van Dreikirchen af te werken.

Ik moest even zoeken naar mijn ritme en vond dat ook, al kon ik geen extra versnelling meer plaatsen. Ik deed uiteindelijk tien seconden meer over het loopgedeelte dan vorig jaar en finishte in 1u02'10". Rekening houdend met de langere wisselzone (zeker één minuut extra) besefte ik dat ik een heel scherpe tijd had neergezet. Wat ook bleek: de anderen kwamen niet in de buurt. Streekfavoriet Heiko Görg (vorig jaar ook al tweede) en Mario Ratke (een gewezen winnaar in Dreikirchen) werden tweede en derde op ongeveer drie minuten.

Mijn wedstrijd:
- 300 meter zwemmen in 5'22"
- 21,6 km fietsen in 33'06" - gem. 39,4 km/u - 390 hoogtemeters - vermogen: 366 NP
- 5,5 km lopen in 21'27" - gem. 15,3 km - 80 hoogtemeters

Ik kan hier alleen maar heel gelukkig mee zijn. Op naar de volgende wedstrijden...
Alle uitslagen vind je op deze link.

En het verslag uit de Rhein Zeitung:

Tom 

Update

Een korte update:

- De stage in Zuid-Frankrijk (Drôme) is goed verlopen. Op uitzondering van één dag uitstekend weer, al moesten we de eerste vijf dagen wel de mistral trotseren. De tiende en laatste trainingsdag zijn we op de bekende Col de la Bonette (2.715m) nog naar de Giro gaan kijken. Ik heb veel en zwaar getraind. We zullen zien of het zal renderen.

De Giro op de Col de la Bonette

- Vorige week zaterdag nam ik, een week na het einde van de stage en na een week zonder afbouwen, deel aan de tijdrit in Slypskapelle bij Moorslede. Ik won hier al eens in 2013 en wilde dat graag opnieuw doen. Het parcours daar ligt me perfect, maar ditmaal was de frisheid nog niet optimaal en was het harken. Vooral het optrekken na de bochten verliep moeizaam. In principe is dat mijn sterke punt in een tijdrit, nu dus niet... Ik won de tijdrit, maar het was nipt. En we moeten eerlijk zijn: enkele toppers ontbraken.

Mijn gegevens:
18,1 km in 26'00", gem. 41,7 km/uur - 60 hoogtemeters - vermogen: 363 NP

- Daags nadien stond ik aan de start van de Swike in Harelbeke, de allereerste editie van een swimbike: 2.500 meter zwemmen in de Gavers en 80 km tijdrijden. Coach Jesse wilde dat ik hier deelnam om ervaring op te doen. Door de mist werd het zwemparcours uiteindelijk herleid tot enkele korte lussen, maar bedroeg de afstand nog steeds 2,1 à 2,3 km. Ik zwom echter heel zwak en kwam pas na 41 minuten uit het water. Op de fiets heb ik vervolgens - het niet volledig frisse gevoel indachtig - rustig en verstandig opgebouwd en finaal nog een sterke chrono (40,8 km/uur op het niet zo makkelijke parcours met wat bochten en veel open veld), de beste van alle deelnemers, neergezet. In de uitslag werd ik achtste, op korte afstand van de vierde.

Mijn gegevens:
* 2,2 à 2,3 km zwemmen in 41'13"
* 78,4 km fietsen in 1u55'23" - gem. 40,8 km/u - 197 hoogtemeters - vermogen: onbekend (wegens Auto Multisport dat ik voor de eerste keer had ingesteld, terwijl de vermogensmeting in die optie nog "OFF" stond)

Intussen zijn we weer vijf dagen verder en voel ik me nog altijd niet 100 procent fris. We zullen zien wat het zondag wordt in mijn volgende wedstrijd, de triatlon in Dreikirchen. Ik won er de voorbije vier jaar - drie keer de duatlon en één keer de triatlon - en zou graag ook de 20ste editie op mijn naam schrijven. Al is het maar om de sympathieke organisator te bedanken voor alle moeite en gastvrijheid.

Tom