De hitte had een groot deel van onze zuiderburen in zijn greep en dat heb ik geweten. Ik wist uit het verleden natuurlijk al dat ik in tropische weersomstandigheden nooit op mijn allerbeste niveau presteer, om de simpele reden dat ik te veel vocht- en dus ook zoutverlies lijd. Jammer, maar iedereen heeft zijn beperkingen.
Toch ambitieus
Toch stond ik met ambitie aan de start van de bergtriatlon - de Sancy is de hoogste vulkaan in het Centraal Massief - over 1,4 km zwemmen, 48 km fietsen (900 hoogtemeters) en 10 km lopen (250 hoogtemeters). De duur van deze wedstrijd kwam immers overeen met de Powerman van Geel in 2013 en toen strandde ik op een zucht van Belgisch brons. Bovendien stond het parcours me aan en wist ik sinds Guéret dat mijn zwemniveau in vergelijking met vorig jaar een duidelijke stijgende lijn vertoont. Moeilijk was dat natuurlijk niet... :-)
Er stonden ongeveer 100 deelnemers aan de start van de Altitude Challenge. Ik kende een goede zwemstart en ondanks de nodige klappen vond ik al vlug een goed ritme. Ik had niet hetzelfde gevoel als twee weken ervoor in Guéret, maar ik wist dat ik in deze warmte - ruim 40 graden in de blakende zon - niet meer mocht verwachten. Na één zwemronde - met een zogenaamde "sorti à l'australienne" - zag ik op mijn Garmin dat ik goed bezig was. Ik kon mijn tempo vasthouden en kwam na net iets meer dan 24 minuten uit het water. Na afloop bleek dat goed voor de 26ste tijd en volgens één van de arbiters ging het om een afstand van 1.400 à 1.500 meter.
Ik sprong op de fiets en kon aan mijn inhaalrace beginnen. De eerste ronde verliep vlot en bij de eerste passage aan de wisselzone bleek ik in vierde positie te liggen, op goed vier minuten van de leider. Toen al voelde ik echter dat de hitte een behoorlijke tol begon te eisen, want ik bleef overmatig zweten. Dit zou ik sowieso cash betalen in de slotrun, besefte ik. Ik kon een goed tempo aanhouden, maar haspelde de tweede fietsronde toch een minuut trager af dan de eerste. Ik won nog één plaats en begon met een mooie voorsprong op de vierde aan de slotrun.
Loodzware slotrun
Die was niet van de poes. Twee keer een ronde van goed vijf km - in totaal moesten we ruim 10,5 km lopen - met de eerste twee km telkens steil bergop. Offroad én in de blakende zon. Ik had het meteen moeilijk en stond bergop bijna stil. Het was echter pas aan kilometer acht dat één concurrent me voorbijstak. Ik vond in de slotfase nog een goed ritme, maar het was te laat. Ik werd vierde...
De zege ging naar Sébastian Moreau, eind mei nog 22ste in de Ironman van Lanzarote en vorig jaar nog aan de slag op Hawaï. Hij fietste trouwens twee minuten sneller en liep ook nog eens een uitstekende run. De derde in de uitslag (Romain Daumas) was in 2010 nog 15de in de Embrunman. De zesde (Nicolas Moussours) werd een maand eerder vijfde in de langeafstandstriatlon van Lac du Bouchet.
Achteraf gezien ben ik best wel tevreden met deze prestatie, want in normale omstandigheden was ik probleemloos op het podium geëindigd.
Wedstrijdgegevens:
- 1,4 km zwemmen in 24'28"
- 47,8 km fietsen in 1u18'52" - gem. 36,3 km/u - 900 hoogtemeters - NP 309
- 10,5 km lopen in 52'30" - gem. 12,0 km/u - 280 hoogtemeters (trail)
Achteraf gezien ben ik best wel tevreden met deze prestatie, want in normale omstandigheden was ik probleemloos op het podium geëindigd.
Wedstrijdgegevens:
- 1,4 km zwemmen in 24'28"
- 47,8 km fietsen in 1u18'52" - gem. 36,3 km/u - 900 hoogtemeters - NP 309
- 10,5 km lopen in 52'30" - gem. 12,0 km/u - 280 hoogtemeters (trail)
Volgende wedstrijd: duatlon La Gileppe op zaterdag 13 augustus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten