Ronde Gaumaise - dag 1

Vrijdag 15 juni:

Na een ruim drie uur durende autorit vanuit mijn werk in Brugge kwam ik samen met mijn vader om 18.20 aan in Saint-Vincent, een klein dorpje bij Bellefontaine waar twee jaar geleden zowel de tijdrit als de slotrit georganiseerd werd. Intussen hadden de eerste renners hun rit tegen de klok al afgewerkt. Trainer Jesse Van Nieuwenhuyse, diens broer Bregt en de sterke Nederlandse duatleet-wielrenner Bas Raas, die samen met ons in het vakantiepark La Vallée de Rabais verbleven, waren vroeger aangekomen. Ikzelf had aan organisator Sébastien Gilson gevraagd om zo laat mogelijk te starten.

180 deelnemers schreven zich in voor deze vierde editie van de Ronde Gaumaise, een 2.18-rittenkoers op de UCI-kalender. Uiteindelijk daagden er 165 op, waaronder Belgen, Nederlanders, Fransen, Luxemburgers, Duitsers en hier en daar nog een verdwaalde Brit en Italiaan. Oorspronkelijk was het de bedoeling om hetzelfde tijdritparcours als de voorbije jaren (+/- 8 km) met start en aankomst in Bellefontaine aan de deelnemers voor te schotelen, maar door wegenwerken dienden de organisatoren een alternatief te zoeken. Het werd een tijdrit van 5,7 km met start en aankomst in het nabije Saint-Vincent, gelegen op de top van een heuvel. Starten deden we aan de voet van de helling, terwijl de streep boven op de top van de Côte de Saint-Vincent lag. Een korte, maar niet te onderschatten opdracht, zeker omdat de twee laatste kilometers (40 hm) verraderlijk omhoog liepen.

De topfavoriet was zonder twijfel Raphaël Dion, kopman van de organiserende club Espace Cycle. Na een eerste, relatief eenvoudige eindzege in de eerste editie leek hij in 2010 - toen ik hier ook deelnam - na winst in zowel de tijdrit als de eerste rit in lijn op weg naar een moeiteloze eindzege, maar dat was toen zonder Christophe Gillardin, die andere streekfavoriet van Pédale Gaumaise-Team 53x12, gerekend. Gillardin koos in de slotrit al heel vroeg voor een gewaagd offensief, waar zowel Dion als ikzelf - op dat moment 3de in de stand - geen antwoord op had. In 2011 was het dan toch weer raak voor Dion. In de tijdrit toonde de mij intussen gekende Michaël Hilgers (oppermachtig winnaar van de tijdrit in Waarde in juli 2011) zich nog nipt de betere, maar in de ritten in lijn stond er geen maat op Dion, die zijn tweede eindzege in drie jaar boekte.

De eerste richttijd werd neergezet door Michel Heydens, Monegask én vriend/trainingsgezel van ene Philippe Gilbert en Thor Hushovd. Hij klokte af in 7’22”11, goed voor een gemiddelde snelheid van 46,41 km/u. Heydens werd onttroond door – jawel – Raphaël Dion, die een wel heel scherpe tijd van 7’00”71 (gem. 48,77 km/u) neerzette. Intussen was ik aan mijn opwarming begonnen en bij de derde verkenning van het parcours zette ik zonder forceren een tijd neer van 7’42”, goed voor ruim 44 km/u gemiddeld. Ik wist meteen dat het goed zat en ik zou meespelen voor de knikkers. De tijd van Dion bleef zoals verwacht bovenaan de tabellen staan, ook al kwam de 21-jarige Richard Englebert van het sterke Englebert Red-Immo dicht in de buurt met zijn 7’07”63 (gem. 47,99 km/u).

Ikzelf startte als op drie na laatste om 20.57, twee minuten na Bas die een sterke chrono (7’25”10 of 46,10 km/u) zou neerzetten en daarmee negende werd. Met de eerste kilometer vals plat naar beneden vertrok ik furieus, waardoor de snelheidsteller al vlug naar de zestig km/u ging. Aan de eerste bocht, na 1,9 km, wees mijn gemiddelde ruim 52 km/u aan en wist ik dat het goed zat. Na een kleine vier kilometer, bij het begin van de lange, gestage helling in twee trappen, bedroeg dat nog steeds 51,5 km/u. Het zou nu allemaal op de slotklim beslist moeten worden, maar een zekerheid was wel dat ik heel dicht zou komen. Bij het opdraaien van de laatste bocht, met nog 300 steilere meters te gaan, had ik een marge van 35 seconden. Maar spijtig genoeg kon ik niet meer die extra versnelling plaatsen om onder de zeven minuten af te klokken. Het werd 7’04”38. Een verre van onaardige gemiddelde snelheid van 48,35 km/u bleek niet voldoende om te winnen.

Met Dion in de groene leiderstrui

In het sportcomplex van Bellefontaine mocht ik als tweede in de rituitslag én het algemene klassement op de foto. Bovendien kwam ik in het bezit van de blauwe trui van leider in het puntenklassement, aangezien Dion daags nadien van start moest gaan in zijn groene trui van leider in het tijdsklassement.

Uitslag: (165 dln)
1. Raphaël Dion (BEL)                        7’00”71 (gem. 48,77 km/u)
2. Tom Vandenbussche (BEL)         7’04”38 (gem. 48,35 km/u)
3. Richard Englebert (BEL)                 7’07”63 (gem. 47,99 km/u)
4. Dennis Szekely (BEL)                     7’15”51 (gem. 47,12 km/u)
5. David Leonard (FRA)                     7’20”56 (gem. 46,58 km/u)
6. Rob Lokate (NED)                         7’20”70 (gem. 46,56 km/u)
7. Michel Heydens (BEL)                    7’22”11 (gem. 46,41 km/u)
8. Christophe Gillardin (BEL)               7’22”41 (gem. 46,38 km/u)
9. Bas Raas (NED)                              7’25”10 (gem. 46,10 km/u)
10. René Borst (NED)                         7’25”62 (gem. 46,05 km/u)
 ...
17. Jonathan Henrion (BEL)                 7’31”14 (gem. 45,48 km/u)
19. Enzo Mezzapesa (LUX)                 7’32”30 (gem. 45,37 km/u)
32. Kristof Wielfaert (BEL)                  7’38”82 (gem. 44,72 km/u)
37. Lars Toma (NED)                          7’41”28 (gem. 44,48 km/u)
41. Rik Thijs (BEL)                              7’42”93 (gem. 44,33 km/u)
44. Tom Penninckx (BEL)                    7’44”95 (gem. 44,13 km/u)
76. Jesse Van Nieuwenhuyse (BEL)     7’56”68 (gem. 43,05 km/u)
 

Algemeen klassement:
1. Raphaël Dion (BEL)    
2. Tom Vandenbussche (BEL)          (0’03”)
3. Richard Englebert (BEL)                  (0’07”)

Puntenklassement:
1. Raphaël Dion (BEL)                        1 ptn
2. Tom Vandenbussche (BEL)         2 ptn
3. Richard Englebert (BEL)                  3 ptn

Media: http://www.lavenir.net/article/detail.aspx?articleid=DMF20120616_003

Bas Raas: ook Nederlanders kunnen tijdrijden ;-)

Jesse

In de blauwe puntentrui samen met Bregt

--- MORGEN DAG 2 ---