Tijdrit Oostkamp

Een jaar na mijn tweede plaats in zowel de individuele als de koppeltijdrit kwam ik ditmaal met meer ambities aan de start van deze organisatie van WTC De Putters, een logisch gevolg van de progressie die ik de voorbije weken en maanden maakte. Alle signalen op training én in wedstrijd gaven me immers het nodige vertrouwen om een stukje harder te gaan dan vroeger.

Toch kwam er - zoals bij elke competitiesporter zeker? - weer wat twijfel opzetten in de dagen voor de wedstrijd. De weersvoorspellingen waren niet bepaald veelbelovend. Men voorspelde gelukkig droog weer, maar wel een wind die blies als nooit tevoren. Vrijdagavond maalde ik vijf rondjes op het tijdritparcours en in de open vlaktes (lees: op 75% van het parcours) was het onverantwoord om met tijdritmateriaal je ... leven te wagen. Daags nadien om 14.30 - een tweetal uur voor aanvang van de eerste starter - testte ik het parcours nogmaals uit, ditmaal met vol achterwiel. De test viel positief uit, want de allerergste windstoten tot 80 km/u waren verdwenen.

Feit bleef wel dat de felle wind aanwezig bleef en dat wij - als deelnemers - nog eens de grote pech hadden dat die op de belangrijkste stukken van het parcours volledig verkeerd zat. Het eerste lange stuk van het 7 km lange parcours (3 ronden in totaal af te leggen) hadden we meewind, maar spijtig genoeg verwaterde dat voordeel grotendeels door de aanwezigheid van huizen en andere 'obstakels'. De tweede lange strook tussen de twee bruggen over de autosnelweg kregen we met een genadeloze zijwind af te rekenen, waarna het derde lange stuk én in de open vlakte én met volle tegenwind - windkracht 5-6 (?) - verliep. Voor mij stond het alleszins vast dat de snelheden lager zouden liggen dan vorige editie. Toen won De Boelpaep in 28.19, ik werd tweede in 28.24 terwijl de anderen op ruim een minuut achterstand afgeklokt werden.

Het 7,1 km lange parcours met 2 bruggen, 3x af te leggen

Start van mijn individuele tijdrit

Eerst kwam er voor mij de individuele tijdrit. Ik had net zoals de voorbije weken meteen het juiste ritme te pakken, alleen werd dat na nog geen kilometer serieus verstoord door een vrachtwagen die door de seingevers zomaar doorgelaten werd op het moment dat ik er aankwam. Ik moest in de remmen en verloor 5 à 10 seconden. Exact een ronde later zou ik trouwens met hetzelfde problemen af te rekenen krijgen, ditmaal gelukkig in iets mindere mate. Maar goed... Ik probeerde me weer op mijn eigen tijdrit te concentreren, wat wonderwel lukte. Op het zware stuk met zijwind kon ik de snelheid op 45 à 50 km/u houden en ook tegenwind bleef die tussen de 40 en 43 hangen.

Ikzelf

Ikzelf op de achtergrond

Rudi De Boelpaep: 2de

Pascal Vanaudenaerde: 3de

Mijn tweede ronde was met voorsprong de beste (9'13") en eigenlijk was de zege toen al lang binnen, ook al moest ik op dat moment - gezien mijn vroeg startuur - nog twee uur wachten om dat bevestigd te zien. Na een stabiele slotronde klokte ik af in 27'58", een verbetering van 26 seconden ten opzichte van vorige editie. Maar zoals ik al eerder aangaf: de klimatologische omstandigheden waren dit jaar veel meer in ons nadeel! Het leverde vandaag een gemiddelde snelheid op van 45,7 km/u. In normale omstandigheden was dat zonder twijfel 47-48 geweest.

Grafiek van mijn individuele tijdrit: hartslag en snelheid

Tussen mijn individuele nummer en de koppeltijdrit had ik ruim een uur om een korte herstelperiode in te lassen en daarna weer op te warmen. Mijn gezel voor de volgende opdracht - Esteban Talloen - was even het vertrouwen in een goede afloop kwijt, nadat ik hem in de individuele tijdrit had ingehaald. En dat terwijl hij drie minuten voor me gestart was. Ikzelf had dat ook niet verwacht, maar toen ik hoorde dat ook een hardrijder als Pascal Vanaudenaerde op ruim twee minuten was gereden, bleef ik geloven dat ook een overwinning in de koppeltijdrit tot de mogelijkheden behoorde. Bovendien had Esteban niet het juiste materiaal voor zo'n monsterlijke solotijdrit en bereidde hij zich niet specifiek voor op deze specialiteit.

De start dan. Een minuut ervoor had ik vernomen dat mijn grootste tegenstander voor de individuele tijdrit - Rudi De Boelpaep - na één ronde op 18 seconden achterstand was afgeklokt. Daardoor kon ik me met een heel gerust gemoed en ondanks een verstrooid moment nog net op tijd op het startpodium aanmelden. Onze start ging vlot, misschien wel té vlot. Onze eerste ronde reden we even vlug als mijn eerste en derde ronde als individuele deelnemer. Dat was té hard. Mijn gezel moest in de tweede ronde even gas terugnemen, terwijl ikzelf een dag kende die je spijtig genoeg maar zelden op een jaar meemaakt. In een koppeltijdrit telt dat echter niet, de tijd van het derde wiel des te meer.

Talloen - Vandenbussche: 1ste

Devolder - Tiers: 2de

Intussen waren ook de topfavorieten Pascal Tiers-Frederik Devolder aan hun onderneming begonnen en meteen werd duidelijk dat het een beklijvende strijd tussen hen en ons team - jawel, Green Army - zou worden. Na onze vlugge openingsronde hadden we een bonus van zes seconden verworven, terwijl we in de tweede ronde gelijke tred met elkaar hielden. De slotronde werd een dubbeltje op zijn kant. Voor Esteban was het lange stuk met strakke zijwind het lastigst om bij te blijven, terwijl ik zijn maximaal te behalen snelheid probeerde in te schatten, zodat we er toch voortdurend het maximum haalbare konden uitpersen. De laatste kilometers waren prangend, maar eenmaal in de laatste rechte lijn besefte ik dat we zonder extra tijdverlies zouden finishen. We klokten af in 28.50 en - verwondering alom - dat bleek net voldoende om ook de overwinning in de koppeltijdrit te behalen. Tiers en Devolder kwamen vier seconden te kort om zichzelf op te volgen...
Intussen kreeg ik van mijn vader te horen dat ook de overwinning in de individuele tijdrit een zekerheid was. Rudi De Boelpaep - toch niet helemaal in zijn beste doen - werd tweede op 1'08", Pascal Vanaudenaerde derde op 2'01".

Uitslag individuele tijdrit (68 dln):
1. Tom Vandenbussche (27.58 - gem. 45,67 km/u)
2. Rudi De Boelpaep (29.06 - gem. 43,90 km/u)
3. Pascal Vanaudenaerde (29.59 - gem. 42,62 km/u)
4. Bjorn Moerkerke (30.10 - gem. 42,35 km/u)
5. Filip Vermeersch (30.12 - gem. 42,31 km/u)
6. Nick Van Kranenburg (30.24 - gem. 42,04 km/u)
7. Dieter Roman (30.25 - gem. 41,99 km/u)
8. Christophe Quartier (30.37 - gem. 41,73 km/u)
9. John Deschilder (30.40 - gem. 41,67 km/u)
10. Hans Spilliaert (30.46 - gem. 41,53 km/u)
...
12. Tom Vandierendonck (30.50 - gem. 41,44 km/u)
13. Jan Segaert (31.05 - gem. 41,11 km/u)
14. Stieven Galle (31.06 - gem. 41,09 km/u)
15. Esteban Talloen (31.11 - gem. 40,97 km/u)
19. Bart Vandamme (31.28 - gem. 40,61 km/u)
22. Klaas Taecke (31.37 - gem. 40,42 km/u)
24. Giovanni Bultynck (31.51 - gem. 40,11 km/u)
38. Christophe Fieuw (33.20 - gem. 38,32 km/u)

Uitslag koppeltijdrit (30 dln):
1. Esteban Talloen - Tom Vandenbussche (28.50 - gem. 44,31 km/u)
2. Frederik Devolder - Pascal Tiers (28.54 - gem. 44,20 km/u)
3. John Deschilder - David Haerynck (29.40 - gem. 43,07 km/u)
4. Jan Segaert - Filip Vermeersch (30.12 - gem. 42,31 km/u)
5. Davy Goethals - Christopher Vanneste (30.32 - gem. 41,85 km/u)

Volledige uitslag: http://www.wtcdeputters.be/TijdritPutters/Uitslag2012/Uitslag.pdf

Meer foto's volgen nog!

Volgende opdracht in deze drukke junimaand: de Ronde Gaumaise, een driedaagse rittenkoers in het uiterste zuiden van ons land. Twee jaar geleden werd ik er 7de in de proloog, 3de in de koninginnenrit en 6de in eindklassement. Nu wordt het allemaal iets complexer (voorspeld regenweer, 200 deelnemers, veranderd rittenschema, als individu het opnemen tegen ploegen, enz.) , maar we zullen er toch ons beste beentje proberen voor te zetten. Te beginnen met de tijdrit op vrijdagavond op de flanken van de Côte de Saint-Vincent!

Tom