vrijdag 22 juni 2012

Ronde Gaumaise - dag 3

Zondag 17 juni:

Het moeilijkste van deze Ronde Gaumaise leek achter de rug, aangezien de weersvoorspellingen voor de slotdag er stukken beter uitzagen. Dat was echter zonder mijn maag- en darmen gerekend die 's nacht begonnen tegen te pruttelen, vermoedelijk veroorzaakt door een combinatie van de inspanningen, de gesuikerde voeding/drank en het slechte weer. Zondagochtend zag het ernaar uit dat ik in Chiny aan een mission impossible zou beginnen. De opname van voedsel verliep immers verre van ideaal, al slaagde ik er gelukkig in om voldoende vocht op te nemen.

De motivatie was helemaal niet zoals het had kunnen zijn, waardoor ik met veel twijfels aan de lastige slotrit (101 km en 1250 hoogtemeters) in en rond Chiny begon. Gelukkig voor mij bevatten de eerste vijftig kilometer geen noemenswaardige hindernissen en kon ik me rustig laten meedrijven met het peloton. De benen voelden overigens helemaal niet slecht aan. Integendeel, ik voelde me beter en rustiger dan daags voordien, al zal dat vooral met de gunstigere weersomstandigheden te maken gehad hebben.  



Intussen deden in het peloton geruchten de ronde dat ik de werkelijke winnaar van de tijdrit was. Vanuit meerdere hoeken werd mij ingefluisterd dat de winnaar tijdens zijn tijdrit bevoordeeld werd door de aanwezigheid van een motorrijder van de regionale televisie TVLux. Bewijzen zijn daar echter niet van, zodat ik hier geen conclusies uit kan trekken. Dion is een heel sterke renner die jaarlijks meer dan tien wedstrijden wint. Ik moet ervan uitgaan dat hij mij op eigen kracht geklopt heeft.


Terug naar de wedstrijd. Na een uur koers daagden de eerste hellingen op met de Côte de Rossignol (2,5 km à 3,2% - gem. 35,2 km/u) en de Côte de Suxy (1,3 km à 5,6% - gem. 26,2 km/u). Telkens kon ik zonder verzuurde benen heel gemakkelijk het toch heel stevige tempo volgen en dacht ik met heel veel zelfvertrouwen de twee plaatselijke rondes te kunnen aanvatten. Dat was echter zonder de parcoursbouwer gerekend. Die had immers het idee opgevat om de aankomststreep te leggen na een explosieve slotklim, de Côte de Chiny (1 km à 7%), vooraf gegaan door een steile, technische afdaling over een bedenkelijk wegdek. Niet meteen mijn favoriete onderdeel van de wielersport en dat werd ook meteen duidelijk bij de eerste van drie passages aan de aankomst. Zo vlot ik nog kon volgen op de eerste hellingen, zo moeizaam het ditmaal ging. Door mijn gebrek aan durf vatte ik helemaal achteraan de slotklim aan, waardoor ik veel te diep in mijn krachtenarsenaal moest tasten om daarna weer tussen de mensen te geraken.

Meteen na de eerste doortocht aan de aankomst volgde een drie kilometer lange strook vals plat omlaag, waar alles op het lint gegooid werd. Ik kon net aanpikken en voelde me best goed. Op de meteen daaropvolgende Côte de Lacuisine (klim in verschillende trappen; 4,1 km à 3%) werd er ook alweer voluit (gem. 34,2 km/u) naar boven gereden. Toen op die klim een 20-tal renners (met daarbij zowat al mijn directe tegenstrevers) afgescheiden raakte, moest ik uit mijn pijp komen. Ik kon het gat van 100m tot 25m reduceren, maar dichter raakte ik niet, ook al omdat de ploegmaten van concurrenten Englebert en Heydens mijn wiel genomen hadden. Echt helemaal in orde bleek ik dan toch ook niet te zijn.


Het bleek allemaal een maat voor niets, want na de top kwam alles weer samen. Het algemeen hoge niveau in deze Ronde Gaumaise zorgde in deze editie overduidelijk voor een gecontroleerd wedstrijdbeeld. Ik probeerde me in de voorlaatste afdaling richting slotklim vooraan in de groep der favorieten op te houden, maar eenmaal de kamikazes kwamen opzetten, verzeilde ik vlug weer in de achtergrond. Gelukkig verliep de tweede doortocht aan de aankomst een stuk minder explosief en bleef ik in strijd voor het eindpodium.
Ook in de tweede en laatste plaatselijke ronde bleef alles op een zakdoek bijeen. Een vluchtersgroepje met onder andere Bas (negende in de stand) werd met één simpele tempoversnelling op de Côte de Lacuisine tot de orde geroepen. Echte aanvallen op de leiderspositie van Raphaël Dion kwamen er niet meer, terwijl de vermoeidheid zich bij mij stilaan begon op te stapelen. Ik kon door omstandigheden te weinig vocht opnemen en ook de buik begon stilaan weer op een opgeblazen ballon te lijken. Ik probeerde de meubelen nog te redden door inname van een energiegel en na een alweer razendsnelle afdaling richting Chiny begon ik op een kilometer van de eindmeet en mét een virtuele tweede plaats in het eindklassement aan de laatste beklimming van deze Ronde Gaumaise. 
Ritwinnaar Heydens
Door die alweer moeilijke afdaling begon ik echter al met een achterstand van zowat tweehonderd meter op mijn voornaamste concurrenten. Terwijl een indrukwekkende Heydens zijn eindrush naar de ritzege inzette, probeerde ik krampachtig de meubelen te redden. Ik kon nog heel wat lijken oprapen en afgepeigerd kwam ik als laatste van een groepje over de finish gestrompeld, in de wetenschap dat ik eventueel mijn tweede plaats kwijt kon zijn. Alles zou afhangen van de onderlinge verschillen tussen de renners die voor mij eindigden.

Een uur later was de ontgoocheling behoorlijk groot. Alle (minimale) tijdsverschillen werden (logischerwijze) in rekening gebracht. Het gevolg was dat ik in het klassement van de tweede naar de achtste plaats tuimelde. Spijtig, maar anderzijds kon ik met dit soort aankomsten niet meer verwachten. Ik ben er wel zeker van dat ik mijn podiumplaats had behouden als de plaatselijke ronde bv. in omgekeerde richting was afgelegd.

Eindpodium: niet ik, wel Dion-Heydens-Englebert
Uitslag: (137 dln)
1. Michel Heydens (BEL)                                  2.22.00
2. Jean-Luc Wiesener (FRA)                             (0’07”)
3.  Erik De Niet (NED)                                          
4.  Rik Thijs (BEL)                                  
5.  Joris Cosyn (BEL)                                        (0’12”)
6.  Dirk Jonker (NED)
7.  Jeroen Noels (BEL)
8.  Rob Lokate (NED)
9.  Tom Penninckx (BEL)
10.  Kim Van Oost (BEL)
...
11. Dennis Szekely (BEL)
12. Kristof Wielfaert (BEL)
13. Richard Englebert (BEL)
15. Raphaël Dion (BEL)
23. Jonathan Henrion (BEL)                                 (0'23")
25. Enzo Mezzapesa (LUX)
41. Tom Vandenbussche (BEL)                       (0'34")
47. Bas Raas (NED)                                            (0'40")
59. Christophe Gillardin (BEL)                             (0'52")
86. Jesse Van Nieuwenhuyse (BEL)                     (8'30")

Algemeen klassement:
1. Raphaël Dion (BEL)                                    4.57.53
2. Michel Heydens (BEL)                                 (0’24”)
3. Richard Englebert (BEL)                              (0’26”)
4. Dennis Szekely (BEL)                                  (0’34”)
5. Rik Thijs (BEL)                                           (0’37”)
6. Rob Lokate (NED)                                     (0’39”)
7. Jean-Luc Wiesener (FRA)                           (0’44”)
8. Tom Vandenbussche (BEL)                     (0’45”)
9. David Leonard (FRA)                                 (0’50”)
10. Kim Van Oost (BEL)                                  (0’53”)
...
14. Kristof Wielfaert (BEL)                               (0'58")
17. Jonathan Henrion (BEL)                              (1'01")
19. Enzo Mezzapesa (LUX)                              (1'02")
20. Tom Penninckx (BEL)                                 (1'04")
23. Bas Raas (NED)                                         (1'12")
79. Jesse Van Nieuwenhuyse (BEL)                  (22'53")

Puntenklassement: 
1. Michel Heydens (BEL)                  11 ptn
2. Raphaël Dion (BEL)                      18 ptn
3. Jean-Luc Wiesener (FRA)             22 ptn
17. Tom Vandenbussche (BEL)          68 ptn

Bergklassement:
1. Kristof Wielfaert (BEL)                  36 ptn
2. Thierry Stevens (BEL)                   15 ptn
3. Dennis Szekely (BEL)                     9 ptn
7. Bas Raas (NED)                             3 ptn

Foto's:
Media: 
Gepost door op

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)