AUGUSTUS
21ste Powerman Vlaanderen / Geel (duatlon - non-drafting - 10,4/60/10,2) - 2de fietstijd (60 km in 1u24)
* 13de BK Long Distance
29ste Powerman Austria / Geel (duatlon - non-drafting - 15,6/82,4/7,3)
11de Waardamme (duatlon - drafting)
* 8ste PK sprintduatlon (3de PK sprintduatlon - senioren)
En daar was dan de langverwachte maand augustus. Slechts drie wedstrijden, maar wel niet van de minste: BK, (mijn) WK en PK.
Op het Belgische Kampioenschap Duatlon Long Distance in Geel - tevens Powerman Vlaanderen (lees: open voor buitenlandse deelnemers) - kreeg ik geen format in mijn voordeel: bijna 21 km lopen tegenover 60 km tijdrijden op een parcours waarop de non-draftingregels niet altijd even mooi gerespecteerd worden. Anderzijds: de conditie was prima en dus hoopte ik op de top-10.
Na een degelijke eerste run begon ik op de fiets aan de voorziene inhaalrace. Dat ging zo vlot dat ik onderweg ondermeer Europees beloftekampioen Tim Van Hemel en de Deen Esben Kaszmarek (10de op het WK in Zofingen) voorbijging en me zo opeens in 7de positie bevond, op amper een minuut van Armand Van der Smissen (Nederlandse kampioen), Jochen Neyrinck (8ste WK Zofingen) en Matt Moorhouse (2de Powerman Germany 2012). Spijtig genoeg maakte ik één cruciale fout: in de verrassend warme weersomstandigheden nam ik te weinig (1,5 liter) vocht op, waardoor ik met krampen de tweede wisselzone inkwam. Ik probeerde nog te redden wat er te redden viel, zakte niet echt door het ijs, maar kon niet verhinderen dat ik in het slot van de 2de run mijn beoogde top-10 op het BK kwijtspeelde.
Tussen Powerman Vlaanderen en Powerman Oostenrijk wachtten twee rustige weken, maar toch verliep die periode niet vlot genoeg. De voorspelde hittegolf kwam opzetten, waardoor ik - mijn slaapkamer bevindt zich op de voor hitte vatbare zolder - meerdere dagen amper kon slapen. Achteraf gezien was dit een cruciale fout waarop ik meteen had moeten anticiperen. Gelukkig voor mij ging de hitte weer 'liggen' en hervond ik vier dagen voor Weyer mijn goed gevoel terug. Ideaal zal het echter nooit geweest zijn.
De dagen voor Powerman Austria volgde mijn derde fout van augustus. Vrijdagavond - met de wedstrijd op zondag - kreeg ik opeens last van mijn maag. Oorzaak: ik wist het niet en ik weet het nog altijd niet zeker. De feiten zijn dat ik tijdens de cruciale dagen voor aanvang van deze loodzware wedstrijd in tropische omstandigheden niet de noodzakelijke koolhydraat- en vochtinname had. In de verste verte niet, want al na één loopkilometer wist ik hoe laat het was. Ik probeerde nogmaals te redden wat er te redden viel, maar ruim voor halfkoers kwamen de verwachte krampen al opzetten. Op een of andere manier bleef ik rustig onder deze benarde situatie en kon zo de wedstrijd nog beëindigen op een respectabele 29ste plaats.
Exact een week later stond ik met veel vraagtekens aan de start van de duatlon in Waardamme, tevens het PK sprintduatlon voor de West-Vlaamse gelicentieerden. Tot mijn grote verbazing had ik (meer dan) goede benen en kon ik een mooie wedstrijd afwerken. Ondanks het tegenvallende format (7,5 km lopen tegenover 19 km stayeren op de fiets) en een sterk deelnemersveld eindigde ik 11de (algemeen) en 8ste (PK). Ik klokte ook met ruime voorsprong de beste fietstijd. Al zegt dat vooral heel veel over de ongelijke verhouding lopen-fietsen in Waardamme, aangezien ik twee keer aan 17 km/u liep. Maar goed, duatlon in Vlaanderen, het is hopeloos...
Dan toch een positief punt na deze maand: ik kwam opvallend fris uit deze zware periode en kon met vertrouwen uitkijken naar de laatste doelen van het seizoen.
SEPTEMBER
2de Wingene (individuele tijdrit)
2de Tiège (MTB-duatlon)
1ste Lichtervelde (individuele tijdrit)
1ste Oostkerke (ploegentijdrit met J. Goddaer, A. Spysschaert, E. Talloen en T. Vandierendonck)
Goed hersteld van mijn twee Powerman-duatlons trok ik begin september voor de derde opeenvolgende keer naar Wingene voor de jaarlijkse tijdrit. Een clash onder de liefhebbers van het werk tegen de klok. Ik startte heel snedig aan +50 km/u en lag halverwege aan de leiding, maar viel in de slotkilometers met tegenwind in de open vlaktes wat stil. Resultaat: mijn eerste en meteen ook laatste tijdritnederlaag van dit seizoen. Verschil met winnaar Hans Van den Buverie: één luttele seconde.
Zes dagen later startte ik in de MTB-duatlon in Tiège, provincie Luik. Ik startte met winstambities, maar stootte ondanks een sterke prestatie op de onvermijdbare Thorsten Langer, de 41-jarige langlaufer uit Duitstalig België, die in dit type wedstrijden - lopen én mountainbiken op een klimparcours - bijna niet te kloppen is en dat in Tiège nog maar eens bewees. Na de eerste run van 6 km stond ik al twee minuten in het krijt, waarna ik tot mijn grote verbazing heel weinig tijd verloor op de mountainbike, om in de slotrun ten slotte helemaal te moeten plooien. Alweer tweede dus...
Na een perfecte trainingsweek stond ik als enige favoriet aan de start van de tijdrit in Lichtervelde. Van den Buverie en De Boelpaep hadden andere doelen en plaatselijke favoriet Frederik Devolder was door een val uitgeschakeld. Bovendien was het gevoel op training uitstekend en bleek het verrassend zware parcours met een eindeloze reeks korte, nijdige hellingen op mijn 2012-maat gesneden. Mijn eigen tijdrit verliep perfect en met een gemiddelde snelheid van 44,7 km/u kon ik de tegenstand (Vanaudenaerde op 1'18" en Vandierendonck op 1'21") ver achter me houden. De voldoending was niet alleen groot omwille van de uitslag, ik wist nu ook dat er nog iets moois zat aan te komen in het laatste grote doel van 2012: de Reuzen van Wetteren, mijn vierde en laatste Long Distance Duatlon van het seizoen...
Tegen alle verwachtingen in nam ik een week later ook nog deel aan de ploegentijdrit in Oostkerke. Samen met Anthony, Esteban, Jan en Tom kon ik mijn 7de overwinning van 2012 boeken, al zorgden de barslechte weersomstandigheden de dagen erna voor een tegenpruttelende keel en neus. Een teken van verlaagde weerstand? Of van de naderende topvorm?
OKTOBER
8ste Reuzen van Wetteren (Long Distance MTB-duatlon - 12/56/8)
4de SVS-loopcross Veltembos (leerkrachten)
Een week later wist ik dat het de topconditie was. Een uitstekend gevoel tijdens mijn loop- én fietstrainingen zorgde ervoor dat ik met veel vertrouwen kon uitkijken naar de sterk bezette Reuzen van Wetteren, waar zowat de gehele Belgische offroadtop in de du- en triatlonwereld op de lange afstand aan de start zou verschijnen.
Mijn gevoel was juist, want na een degelijk eerste run kon ik op het modderparcours oprukken naar de 7de plaats. Ondanks een sterke tweede run - mijn beste ooit - verloor ik nog een plaatsje, omdat TTI-ploegmaat Boterberge nog beter liep. Wat wel zeker was: ik had overschot en dankzij mijn prestatie in de tweede run kon ik met nog meer vertrouwen vooruitkijken.
Het lange seizoen zat er nog altijd niet op, aangezien ik in november nog de MTB-duatlon in Asse, Valkenburg en Geluwe (eigen organisatie) wilde meepikken. Als tussendoortje liep ik eind oktober een SVS-loopcross in de buurt (Veltembos) en hier bevestigde ik de opwaartse trend: 3200m in 10'56".
Spijtig genoeg werd dag na dag ook meer en meer duidelijk dat ik mijn seizoen na Wetteren had moeten eindigen, want de motivatie om te trainen nam almaar af. Het zou nog een vermoeiend najaar worden.
NOVEMBER
7de Valkenburg / Nederland (MTB-duatlon)
6de Geluwe (MTB-duatlon - duo met Jan Meysmans)
Doordat de organisatie in Asse besliste om naar februari door te schuiven, werd de crossduatlon op de zijflanken van de befaamde Cauberg (Valkenburg) mijn volgende wedstrijd. Zowel conditie (lichte buikgriep) als motivatie was niet meer bij de zaak, maar op karakter kon ik nog een 7de plaats bemachtigen.
Na een weekje "aanmodderen" startte ik met Jan Meysmans in de duo-winterduatlon van Geluwe, maar door het heel sterke deelnemersveld met meerdere profrenners, een matige conditie en de ondermaatse motivatie kwamen we niet verder dan de 6de plaats. Achteraf gezien leverden we allebei een meer dan behoorlijke prestatie, maar na zo'n seizoen hoop je uiteraard altijd op meer.
Vijf dagen na Geluwe moest ik bij de tandarts in allerijl twee ontstoken tandwortels laten verwijderen, waarna een vijfdaagse antibioticakuur volgde. Met mijn minder gevoel van de laatste weken in het achterhoofd vormden die tandproblemen misschien wel de oorzaak ervan. Gelukkig is alles nu weer in orde en kan ik binnenkort de trainingen hervatten.
ACHTERAF
Ik zou niet negatief mogen klinken na zo'n mooi seizoen, maar toch probeer ik het: 2012 was geslaagd - meer dan dat zelfs - maar toch zijn er enkele pijnpunten waaraan ik moet werken. Zaak is om rustig te blijven voortwerken aan datgene wat al goed was en nog beter zal worden, en om mijn zwakkere punten iets minder zwak te maken. Als ik daarin slaag - en daar ga ik vanuit - kan er in 2013 weer een heel mooi seizoen volgen.
Bij deze mag ik zeker niet vergeten om enkele mensen te bedanken.
- Mijn trainer - Jesse Van Nieuwenhuyse - die altijd (maar dan ook altijd) met raad en daad klaar staat en het voorbije jaar ook bewees dat hij een toptrainer in wording is, voor zover dat al niet het geval is.
De eerste maanden was het voor mij zoeken en wennen aan het werken met trainingsschema's, maar sinds die prachtige regen- en winddag in Douai is de klik er definitief gekomen. Sindsdien maakte ik alleen maar progressie en ik ga ervan uit dat er nog rek opzit. Met de juiste ingesteldheid en de juiste trainingen op de juiste momenten kan dat de komende jaren tot iets heel moois leiden.
- Mijn ploeg Triathlon Team Ieper (TTI) met wie ik een perfecte stage in de Voerstreek afwerkte en bij wie elke du- en triatleet zich zonder druk en in de juiste omgeving kan ontwikkelen.
- Mijn team Squadra Internazionale Jesse VNsportscoaching-Froggy Line (Squadra SJF) en alle sponsors/partners die mij in 2013 de kans zullen geven om me verder te ontwikkelen.
- Mijn vader die heel wat uren met de auto voor me uitreed, zodat ik snelheid kon opdoen.
- Alle andere mensen die mij het voorbije seizoen op een of andere manier geholpen hebben of ertoe bijdroegen dat ik deze uitslagen kon behalen.
Ik hoop in 2013 weer een stap(je) vooruit te zetten en nog meer te genieten van de prachtige sport(en) die ik mag beoefenen!
Tom
Lijvig verslagje!
BeantwoordenVerwijderen