De eerste run verliep niet zoals ik gehoopt had. Ik liep niet slecht, maar het was zeker niet om over naar huis te spreken. Als 16de na 18'46" mocht ik de fiets op. Door de hevige regenval van de nacht ervoor lag het parcours er niet goed bij. Vooral op het eerste, kronkelende stuk van 7 km langs het stuwmeer was het voortdurend opletten geblazen om in de bochten niet ten val te komen. Ik kon wel concurrenten inhalen en achter me laten, maar echt vlot ging het niet. Eenmaal op de klim was dat wel het geval en zo kon ik stelselmatig opschuiven. Een superdag had ik niet, maar slecht was het zeker niet. Verre van zelfs. Eerst kon ik halverwege de klim de Fransman Julien Marcq, een sterke du-en triatleet die later na lekke band moest opgeven, oprapen en op de grote weg richting Baraque Michel zag ik de derde, Paul Bara, voor me uitrijden. Op de top had ik hem te pakken en in het dalende stuk naar Jalhay liet ik hem vlug achter me. In de verte zag ik Van Liefferinge als stipje voor me uitrijden en na een stevige afdaling (met enkele explosieve klimstroken ertussen) had ik ook hem te pakken bij het ingaan van de tweede wisselzone. Met z'n tweeën begonnen we aan het afsluitende looponderdeel...
Axel was uiteraard een maatje te groot en ik was al blij dat mijn concurrenten (Bara, Fabrice Van Espen, Bart Verkaemer, Christophe Baïolet) voor de derde plaats een stevige achterstand hadden opgelopen. Probleemloos kon ik zo mijn stek behouden en mijn doel bereiken. Bovendien werkte ik mijn tweede run een stuk sneller af dan de eerste, een teken dat ik na de zware stage in de bergen nog niet 100 procent fit aan de start was verschenen.
Uitslag: LINK
Geen opmerkingen:
Een reactie posten