Gisteren stond er weer een tijdritdagje op het programma. En wat voor een! In Oostkamp nam ik deel aan zowel de individuele als de koppeltijdrit. Om 17.00 begon ik aan mijn solo-onderneming, exact een uur en zes minuten later moest ik nog eens op pad, ditmaal van gezelschap voorzien door KBVS-ploegmaat Grégory Van Vlierberghe.
Ik had een behoorlijk gevulde trainingsweek achter de rug en door omstandigheden (auto niet beschikbaar om naar werk te rijden) had ik ook geen rustdag kunnen inlassen. Tijdens de opwarming voelde ik echter al vlug dat er veel kracht in de benen zat en ook de weersomstandigheden (half bewolkt, droog en een matige WZW-wind) stonden mij aan.
We kregen een behoorlijk veeleisend parcours voorgeschoteld over drie ronden van ruim zeven kilometer. Iedere ronde moesten we bovendien twee bruggen over de E40 overwinnen. Persoonlijk zag ik dit niet als een nadeel, omdat ik als competitiewielrenner meer vertrouwd ben met 'explosievere' inspanningen dan de doorsnee deelnemer aan dergelijke tijdritten. Ook het beperkte aantal bochten speelde, gezien mijn beperkte stuurvaardigheid, niet bepaald in mijn nadeel.
Ik besloot om relatief rustig mijn individuele tijdrit aan te vatten, maar bij het ingaan van de tweede ronde stond er toch al een gemiddelde snelheid van 45 op de Garmin. De tweede ronde - mijn snelste - ging heel vlot, al had ik niet het gevoel heel diep te kunnen gaan. En dat terwijl ik wel veel kracht kon zetten. Ik probeerde eveneens zo weinig mogelijk uit het zadel te komen, aangezien het verleden mij intussen geleerd had dat ik zo het meest kracht kon zetten én sparen.
Uiteindelijk klokte ik na 21,5 km (volgens Bikely was dit de correcte afstand) af in 28'24". Even hoopte ik op de overwinning, maar Rudi De Boelpaep (jawel, dezelfde van de vorige keer) was erin geslaagd om nog eens vijf seconden sneller aan te komen. Achter ons tweeën was het een waar slagveld met Gino Minnebo (op 1'07"), Jonas Heyerick (op 1'18"), Dirk Verleyen (op 1'20"), Reinoud Amelynck (op 1'22"), Kristof Schoonbaert (op 1'41") en thuisrijder Filip Vermeersch (op 1'48").
Vlug proberen te recupereren, me omkleden en nog een tiental minuten op de rollen opwarmen om hopelijk toch nog met aanvaardbare benen aan de start van de koppeltijdrit te staan. Veertig minuten tussen twee tijdritten van ruim twintig kilometer is niet veel, maar blijkbaar had ik er weinig last van. Vanaf de eerste kilometer vond ik meteen de goeie benen terug. Meer zelfs. Ik had het gevoel beter vooruit te gaan en meer kracht te kunnen zetten dan in de individuele tijdrit.
Mijn gezel probeerde zo vaak mogelijk over te nemen, maar zijn gebrekkige trainingsopbouw van de voorbije maanden (verhuis, motivatiedipje) liet vlug sporen na. De tweede helft van de koppeltijdrit nam ik bijna volledig voor mijn eigen rekening. Bovendien verloor Grégory na elke bocht een tiental meter (= niet één met zijn tijdritfiets, wat noodzakelijk is), waardoor we telkens ons gemiddelde met 0,1 à 0,2 km/uur zagen zakken.
In de laatste ronde probeerde ik nog alles op alles te zetten, omdat ik wist dat het nipt zou worden tegen het koppel Devolder-Tiers. In de laatste rechte lijn persten we er nog een lange eindspurt uit, maar dat bleek spijtig genoeg niet voldoende voor de overwinning. Devolder en Tiers klokten even later dezelfde tijd als mijn individuele tijd(rit), waardoor ze ons met negentien seconden in het verlies reden.
Met de juiste voorbereiding zie ik ons in de toekomst zeker uitkomen op gemiddeldes van 47-48 km/uur. Maar dat is voor later...
Ik mag tevreden terugblikken op mijn tijdritdag. Twee keer tweede eindigen, vooral als het om zulke kleine verschillen gaan, is niet héél leuk. Maar bemoedigend is wel het feit dat ik me nog enorm fris voelde na een uur tijdrijden aan 45 km/uur. Hoopgevend voor de langere duatlons die ik ongetwijfeld nog zal betwisten en waarin ik deze (tempo)troeven optimaal zal kunnen uitspelen.
De weersvoorspelling voor Pinkstermaandag is niet bijster goed, waardoor ik meer dan waarschijnlijk aan de start verschijn van de stayerduatlon in Elsegem. Vorig jaar nam ik ook al deel aan deze wedstrijd, die vooral in het voordeel is van de explosieve lopers. Het volledige fietsgedeelte moest ik toen opboksen tegen twee pelotonnetjes waartegen ik als enkeling niet genoeg tijd kon goedmaken. Dat, samen met een zwaar tegenvallende slotloop, resulteerde in een 31ste plaats. Een goeie leerschool, dat wel. Hopelijk zorgt het voorspelde slechte weer voor wat minder 'slepers'...
In voorbereiding op de interclub in Geluwe (165 km) op dinsdag 21 mei wil ik absoluut nog een of twee regionale wedstrijden meepikken, afhankelijk van de weersomstandigheden.
Tom
---------------------------
Enkele foto's van de (koppel)tijdrit in Oostkamp
Geen opmerkingen:
Een reactie posten