Gisterenavond trok ik met de fiets richting Nederland voor een loopwedstrijd in Zuidzande, een dorpje tussen Sluis en Cadzand. Ik had de keuze tussen drie afstanden: 3,8 km, 6,9 km of 10 km. Ik koos voor de tweede, wat later 7 km bleek te zijn.
Ik voelde me weer fris na een klein dipje op zondag en zaterdag, maar besliste om toch rustig van start te gaan. Ik herkende enkele lopers van mijn niveau en volgde hun tempo. Met z'n drieën liepen we goed door en na twee kilometer had ik een gemiddelde van 16,2, terwijl ik het gevoel had nog overschot te hebben. Bij het ingaan van de laatste ronde van 3 km zaten we nog steeds mooi op schema voor een gemiddelde van 16. Ik voelde me zelfs zo goed dat ik de kop nam en wat ging versnellen.
Maar opeens ging het licht weer uit. Bij de bevoorrading nam ik water aan, waarna ik enkele meters moest laten. Die kreeg ik niet meer dicht, zodat ik vanaf dan op mezelf aangewezen was. Op het einde was het helemaal op en was ik blij dat ik de aankomststreep overschreed, weliswaar in een alweer matige tijd. Beter dan vorige vrijdag, maar nog altijd een stuk minder dan ik zou kunnen. Vorig jaar in juni liep ik in Oostende dezelfde tijd, maar dan ging het wel om een wedstrijd die ruim 500 meter langer was...
Ligt het aan een gebrek aan frisheid? Te weinig gegeten? Verkeerde drank voor de wedstrijd? Ik weet het niet echt. Ik onthoud het positieve en kijk gewoon uit naar een volgende wedstrijd. Ik schrap nu enkele trainingen en ga tot zaterdag goed herstellen. Dan volgt een individuele tijdrit van de Nederlandse wielerbond, in Waarde, Zeeuws-Vlaanderen. De tegenstand zal sterk zijn en ik ben benieuwd wat ik er kan gaan aanrichten. Het zal eveneens een ideale voorbereiding zijn op het Belgische kampioenschap langeafstandsduatlon van de week erop in Geel en de individuele tijdritten die de weken erna (Gileppe, Oostende, Wingene) nog zullen volgen.
Tom
Geen opmerkingen:
Een reactie posten