Afgelopen weekend trok ik dus naar Malmédy voor de winterduatlon. Alhoewel, van de winter was nog geen sprake. Geen wolkje aan de hemel, 25 graden en windstil. Meer moest dat niet zijn voor een spetterende wedstrijd op een al even spetterend parcours.
Op het programma stonden eerst 5,8 loopkilometers, gevolgd door 18 km met de MTB, om ten slotte nogmaals 5,8 km te lopen. Voor het loopparcours heb ik maar één woord: VER-SCHRIK-KE-LIJK. We kregen een halve trappenklim voorgeschoteld door een bos met stroken tot 30% en meer. Eenmaal op de top bleef het voortdurend steil omhoog en omlaag gaan, waarna de laatste anderhalve km hoofdzakelijk in dalende lijn verliep. Het MTB-parcours bestond uit één ronde van 18 km met vier zware hellingen, waarvan eentje op heel slechte bosweg met stenen en keien en met een lengte van drie km lang. Het parcours was niet té technisch, op uitzondering van één strook die ik niet had kunnen verkennen en waardoor ik dan ook een stukje te voet moest. De slotrun schotelde ons hetzelfde parcours een tweede (nog ergere) keer voor.
Hoogteprofiel van de loopproef
Hoogteprofiel van de MTB-proef
Ik had een goed gevoel voor start en dat was te zien aan mijn loopgedeelte. Ik haalde nog geen 15 per uur gemiddeld, maar op zo'n parcours was dat verre van slecht. Ik kwam binnen als 16de(solo's + duo's) / 12de (solo's), waarmee ik de schade kon beperken. Alles was nog mogelijk, mits een uitmuntende fietsproef.
Eenmaal op de MTB vond ik meteen het goeie ritme. Ik had goeie benen, maar de fietsconditie is duidelijk niet meer wat ze enkele weken geleden was. Goed ja, met achttien fietsuren in de maand september kon ik eigenlijk niet beter verwachten. Ik kreeg mijn hartslag wel telkens weer goed omhoog na iedere afdaling, wat duidt op frisheid. Conclusie: goed, maar aan de fietsconditie zal de komende trainingsweken nog extra gewerkt moeten worden. Ik klokte de 10de (solo's + duo's) / 7de (solo's) fietstijd, waardoor ik de laatste wisselzone als 7de solo en 10de algemeen binnenreed.
De laatste run verliep uiteraard moeizamer dan de eerste. Op de 'trappenklim' moest ik zoals iedereen - vermoed ik - stukken te voet, omdat het ondraaglijk steil werd. Toch kon ik blijven geven en in de slotkilometer kreeg ik mijn hartslag zelfs weer naar 'maximale' (dag)hoogte. Twee lopers van een duoploeg konden me nog net remonteren, waardoor ik 12de eindigde bij de solo's + duo's. Goed voor een 7de plaats bij de solo's. Ik klokte de 21ste (solo's en duo's) / 11de (solo's) tijd in de afsluitende run.
Met mijn eindtijd van gisteren was ik in de vorige edities van deze duatlon veel dichter geëindigd, lees op het eindpodium. Alleen maakte Malmédy dit seizoen voor de eerste keer deel uit van het belangrijkste regelmatigheidsklassement voor Waalse duatleten, waardoor de meeste toppers deelnamen om hun positie te verdedigen. Ik kan deze organisatie alleen maar toejuichen, want zelden krijgen duatleten zo'n prachtig parcours in een overweldigend decor voorgeschoteld. Blijven doen!
Eén foutje toch nog: mijn bandendruk. Ik moest tijdens de MTB-rit tot mijn grote spijt en (zelf)ergernis vaststellen dat mijn banden niet hard genoeg stonden. Spijtig, want ik had er op het perfect berijdbare parcours een stukje harder door kunnen rijden, en dan vooral tijdens de beklimmingen...
Conclusie voor mezelf: Ik haalde er (bijna) alles uit, in verhouding met wat er op dit moment mogelijk is. De komende weken zal ik op training een tandje moeten bijsteken en hopelijk kan ik daar dan de vruchten van plukken. Nu wachten twee stevige trainingsweken. Woensdag neem ik deel aan de derde SVS-loopcross in Beernem. De volgende duatlon staat geprogrammeerd op zaterdag 15 oktober in het Oost-Vlaamse Lembeke. De week erna volgt dan een grote test voor mezelf met de lange (+3u) winterduatlon in Wetteren, georganiseerd door Pieter Bracke. Het parcours dat hij samenstelde, zal ongetwijfeld voor een ware slijtageslag zorgen. En zo hoort het ook!
Tot slot nog mijn loop- en fietstijden:
- 1ste run: 5,8 km in 0.23.15 - gem. 14,97 km/u - HS gem. 171 - max. 178 - 200 hm
- MTB: 18 km in 0.44.59 - gem. 24,01 km/u - HS gem. 163 max. 178 - 500 hm
- 2de run: 5,8 km in 0.24.44 - gem. 14,07 km/u - HS gem. 167 - max. 177 - 200 hm
Mijn snelheden en hartslagwaarden over de hele wedstrijd heen. Garmin slaat in dichtbeboste gebieden tilt, waardoor de afstanden en snelheden spijtig genoeg niet altijd even correct zijn...
Uitslag:
1ste: Thorsten Langer
2de: Jeremy Pip (op 3'07")
3de: Axel Van Liefferinge (op 4'08")
4de: Christophe Baïolet (op 4'42")
5de: Aurélien Champenois (op 5'39")
6de: Samuel Duquenne (op 7'18")
7de: Tom Vandenbussche (op 9'32")
8ste: Cédric Moyen (9'37")
9de: Frederic Lembree (9'39")
10de: Xavier Messiaen (12'11")
Tot de volgende!
Tom
-------------
Enkele foto's
-------------
Geen opmerkingen:
Een reactie posten